Katarzyna Berenika Miszczuk - "Gniewa. Kwiat Paproci. Tom 6"

 

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk

Tytuł: Gniewa

Wydawnictwo: Mięta [współpraca reklamowa]

Data wydania: 2022

Ilość stron: 444

Ocena: 8/10

Opis:

Książka "Gniewa" jest kolejną częścią serii "Kwiat paproci" autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk.

Jaga będzie musiała zmierzyć się z kryminalną zagadką, w której udział mogą mieć siły nadprzyrodzone. Historia spędzi sen z powiek wszystkim, którzy z niecierpliwością wyczekiwali kolejnych przygód Jagi.

Nuda i monotonne życie nie zagoszczą w życiu szeptuchy na długo. Spokojna praca kończy się, bo kilka dni po Nocy Kupały w Bielinach zostają odnalezione zwłoki kobiety. Okazuje się, że ostatnią osobą, która widziała ją żywą, jest Jarogniewa. Trudno nie zrzucić winy na szeptuchę - wszyscy mieszkańcy szybko zaczynają podejrzewać, że to ona ma coś wspólnego z tą tajemniczą śmiercią. Jaga również ma mętlik w głowie i boryka się z wątpliwościami, czy specyfik miłosny, który podała dziewczynie, jej nie zaszkodził.

Jarogniewa postanawia rozwikłać tę zagadkę. Jest wściekła, bo wszystkie oskarżenia padają na nią i przez to jej biznes może ucierpieć. Podczas dochodzenia szeptucha wplącze się w niemałe kłopoty, wda się w niebezpieczne kontakty z bogami i pozna bliżej Swarożyca. Skomplikuje sobie także życie miłosne i przypadkowo stanie przed ołtarzem.

Recenzja:

Jak obiecałam - przychodzę z recenzją drugiego tomu jeszcze w ten weekend. Kończę też już czytać tom trzeci (dlatego recenzja "Gniewy" nie pojawiła się wczoraj - bo się zaczytałam w "Mszczuju", przepraszam!) - więc obstawiam, że pod wieczór pewnie opowiem Wam też o zakończeniu przygód Jarogniewy.

Na ten moment przede wszystkim podkreślam, że "Gniewa" według mnie jest jeszcze lepsza od części pierwszej - i naprawdę doskonale bawiłam się przy czytaniu tej książki. Nie da się odmówić autorce polotu, pomysłowości i dokładnego researchu na temat słowiańskich wierzeń i życia w Bielinach w czasach, gdy dopiero zaczęła się tam pojawiać większa technologia (typu telefony, prąd, bieżąca woda). 

Doczytałam, że Katarzyna Berenika Miszczuk tworzyła tę powieść pod ogromną presją, gdyż czytelnicy czekali na kontynuację, a ona była wówczas w dosyć trudnym dla siebie czasie. Tym bardziej czuję podziw, że podołała zadaniu w sposób doskonały - i że "Gniewa" nie dosyć, że trzyma poziom "Jagi", to według mnie jest jeszcze bardziej kreatywna!

Nie zawiodłam się na historii Jarogniewy. Nasza szeptucha wplątuje się w kolejny problem - chociaż tym razem jest to dosyć przypadkowe i można wręcz powiedzieć, że to lokalna policja w ogóle wciąga Jagę w całość akcji - natomiast nie ukrywajmy, że gdy naszą charakterną bohaterkę ktoś oskarża o zabicie pacjentki, której Jaga robiła specyfiki miłosne, to wiadomym jest, że ona już nie odpuści i będzie musiała się dowiedzieć, co się stało, jak się stało i tak dalej. 

Nie chcę zdradzać zbyt wiele z fabuły - bo uważam, że akurat sam pomysł oryginalnych rozwiązań powinno się poznawać samemu - ale jak do tego dodamy, że nasza lokalna szeptucha zostaje jeszcze poproszona przez lokalnego kapłana, aby udawała jego narzeczoną przed jego rodzicami... Robi się ciekawie, momentami pikantnie - bo nie zapominajmy, że bóg Swarożyc też nie lubi dzielić się swoimi strażniczkami ognia i bywa dosyć zazdrosny.

Twierdzę więc, że jak ktoś lubi książki w stylu powieści przygodowej, z dużym dodatkiem tajemnic i intryg, a także z odrobinką romansu (bez zbędnie opisanych scen erotycznych) i ze sporą dawką mitologii słowiańskiej i magii, to powinien sięgnąć po "Gniewę"!

Na razie wychodzę z założenia, że przygody bielińskiej szeptuchy są tak unikatowe, że nie byłabym w stanie polecić nawet jednego podobnego tytułu, który by zawierał tyle motywów, tyle mitologii (i to dobrze oraz prosto wytłumaczonej nawet osobie, która średnio zna mitologię słowiańską!), a do tego który byłby napisany w sposób lekki i przyjemny pod kątem czytania.

Mówiąc w skrócie: naprawdę oddałam swoje serducho Jadze i jej poczynaniom! Jestem pod urokiem tej powieści i wychodzę z założenia, że ta pozycja na długo ze mną zostanie.

Jeśli jeszcze się wahacie, bo zwykle nie czytacie takich książek - to miejcie świadomość, że ja zwykle też mimo wszystko bardziej preferuję typowe romanse, erotyki - i wszystko, co się zalicza pod szeroko pojętą literaturę kobiecą - a cykl Kwiatu Paproci jak na razie zrobił na mnie piorunujące wrażenie, oczywiście w sposób pozytywny.

Polecam! Genialna kontynuacja!