Manga - "Blue Phobia"

Tytuł: Blue Phobia

Wydawnictwo: Waneko

Data premiery: 2022

Ilość stron: sporo!

Ocena: 8/10

Opis:

Manga fantasy. Tajemnicza zaraza barwi ludzkie ciała na głęboki kolor indygo. Choroba zamienia kości w piękny, ale niebezpieczny kryształ zwany "morskim ore". Najwięcej ore można znaleźć w głębinach w sąsiedztwie wyspy pośrodku oceanu. Na wyspie mieści się ośrodek, w którym na więźniach przeprowadza się eksperymenty. By uciec z tego więzienia, zarażona dziewczyna musi połączyć siły z młodzieńcem, który stracił pamięć...

Recenzja:

Zwykle sięgam po bardziej romantyczne książki - w tym mangi, ale "Blue Phobia" bardzo zaciekawiło mnie swoim konceptem fabuły, a także piękną okładką (która w rzeczywistości jest jeszcze ładniejsza i jeszcze bardziej intrygująca pod kątem tekstury!). Postanowiłam więc po nią sięgnąć. I to był strzał w dziesiątkę - uważam, że to też jedna z lepszych pozycji mangowych, jakie czytałam w swoim życiu. 

Przejdźmy jednak do opowiedzenia o fabule - bez zbędnego spojlerowania!

Budzisz się. Nie wiesz, gdzie się znajdujesz i co się z tobą stało. Wydaje ci się, że jesteś w szpitalu, ale nie masz zielonego pojęcia, dlaczego tam trafiłeś i dlaczego ktoś chce ci podać jakiś dziwny lek... Do tego wszystkiego niczego nie pamiętasz. Nie wiesz nawet, jak się nazywasz. Czujesz się całkowicie bezradny i osłabiony fizycznie. 

W pewnym momencie przychodzi po ciebie dziewczyna - która wygląda jak żywcem wyjęta ze świata Smerfów: ma niebieską skórę, niebieskie włosy... Cała jest niebieska. Mówi do ciebie po imieniu, którego nie rozpoznajesz, ale idziesz za nią, z głową pełną myśli: "co tu się, kurczaki, wyprawia?". Bo przecież ona chyba musiała cię wcześniej znać...  

W pewnym momencie okazuje się, że dziewczyna była twoją pacjentką, a ty byłeś jednym z naukowców, którzy pracowali nad wyleczeniem choroby, która pojawia się przy eksploatowaniu kryształu, którego ledwie kawałek byłby w stanie zasilić prądem całą Japonię. A co gorsza - niby tego nie pamiętasz, ale obiecałeś jej uciec z wyspy, na której ją przetrzymują... 

Brzmi ciekawie? Taki właśnie jest świat tego "młodzieńca, który stracił pamięć" - o którym wspomniano w opisie. Od pierwszych stron niesamowicie się wciągnęłam i mam wrażenie, że dosłownie do końca tej mangi, nie byłam w stanie się oderwać. 

Bardzo podoba mi się koncept na tę fabułę - i opis tego w pełni nie odzwierciedla, ale wewnątrz mangi sporo się dzieje, jest więcej informacji, ciekawostek... No wiadomo, w treści w pełnym wymiarze musi być lepiej niż w opisie (zwykle - a przynajmniej tak to powinno wyglądać), ale tutaj podkreślam szczególnie ten fakt, że dopiero po rozpoczęciu czytania, czytelnik ma takie: "wow, co tu się podziało!".

Graficznie ta historia też jest całkiem przyjemnie przedstawiona. Całkiem dobra kreska, miła dla oka. Nie jest też tak dużo dialogów, jak w niektórych mangach - a przynajmniej jestem  w stanie w pełni świadomie powiedzieć, że w "Blue Phobia" bardzo łatwo się podążą za bohaterami, ich rozmowami i ogólnie wszystkim, co tam się w międzyczasie dzieje. 

Podsumowując: "Blue Phobia" jest taką dosyć cegiełką wśród mang (chociaż rozmiarem okładki nie jest jakaś większa od przeciętnej mangi - tylko w objętości się to różni) - ale jest taką cegiełką, którą pochłania się wręcz na raz, na jedno popołudnie. Bardzo sobie cenię tę historię i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś trafię na coś równie dobrego.

Jestem zachwycona!