Emily Lockhart - "Byliśmy łgarzami"

Autor: Emily Lockhart 

Tytuł: Byliśmy łgarzami

Wydawnictwo: Poradnia K

Data premiery: 2022

Ilość stron: 306

Ocena: 6,5/10

Opis:

Przeczytaj. A jeśli ktoś cię zapyta, jak się kończy, kłam bez skrupułów.

Cadence Sinclair Eastman jest najstarszą wnuczką multimilionera Harrisa Sinclaira. Rodzina Sinclairów jest bardzo, bardzo bogata, wyrafinowana i pozornie doskonała. Cadence jednak wie, że to gra pozorów, a Sinclerowie zrobią wszystko, by nikt nie poznał, jaka jest prawda.

Rodzina spędza każde lato na wyspie. Jednak nie każde lato jest takie samo… Coś się przydarzyło Cadence w wakacje dwa lata temu, czwórka Łgarzy (Cadence, Johnny, Gat i Mirren) pojawia się więc na wyspie ponownie, by pomóc nastolatce przypomnieć sobie ten incydent.

Książka E. Lockhart to intrygująca, klimatyczna opowieść o dramacie rodzinnym, którego korzenie sięgają wcześniejszych pokoleń. Jest przypowieścią o tym, że przywileje często bardziej mogą ograniczać niż pomagać.

Uwodzi scenerią odległej wyspy, opisem wakacyjnej miłości, aluzjami do Wichrowych Wzgórz Emily Brontë i milionami domysłów, jakie czytelnicy snują w trakcie lektury.

 A zakończenie? Jest niesamowite. Ale nie zdradzimy żadnych szczegółów!

Recenzja:

Czytałam już kiedyś jedną książkę Emily Lockhart i kojarzyłam, że jej książki nie są zbyt proste, ale także bywają zaskakujące i bardzo tajemnicze. "Kłamczucha" kojarzyła mi się głównie z jednym wielkim plot twistem oraz emocjami - i teraz tak samo kojarzy mi się "Byliśmy łgarzami". Ta pozycja raczej nie jest dla każdego - ale jak ktoś już się do niej przekona, to dosłownie w pewnym momencie zbiera szczękę z podłogi.

Z góry ostrzegam także, żeby pod żadnym pozorem nie czytać końcówki tej książki, zanim się nie pozna wszystkich faktów w międzyczasie. Zdecydowanie to wpływa na to, że ta pozycja jest tak dobra. Gdyby od początku czytelnik wiedział, co planuje autorka, to na sto procent bym nie miała takich dreszczy po dowiedzeniu się prawdy.

Candence przeżyła wypadek, ale nie pamięta okoliczności z nim związanych. Wie tylko, że wszystko wydarzyło się podczas wakacji. Jednak od tego czasu ma wiele luk i także okropne migreny, które zwalają ją z nóg na wiele godzin, czasem dni. Do tego wszystkiego mama dziewczyny dmucha na nią i chucha, chociaż Candence najbardziej chciałaby, żeby wszystko było tak, jak dawniej. Ale wszyscy ją okłamują, nikt nie chce powiedzieć jej prawdy. I może jest w tym jakiś cel?

W wieku siedemnastu lat, dwa lata po wypadku, Candence po raz kolejny jedzie na wyspę swojej rodziny, aby spotkać się ze swoimi najbliższymi - w tym z Łgarzami: najbliższymi dla dziewczyny osobami, od których Candence chce w końcu wyciągnąć prawdę. Całą prawdę. Nawet tę najbardziej brutalną. 

Bez wątpienia początek był dla mnie trudny do przebrnięcia - w ogóle do połowy książki to tak nie do końca sądziłam, że się z nią polubię. Ale czytałam dalej: bo nie umiem przerywać w trakcie. I bardzo dobrze, że czytałam dalej, bo jak coraz więcej informacji wychodzi na światło dzienne, to czytelnik ma po prostu "wow" i sieczkę w mózgu - ja dosłownie do teraz nie do końca umiem poukładać swoich myśli. 

Czasami ta książka napisana jest wierszem, innym razem są wplecione historyjki, jakby wiersze - autorka sama w ostatnich słowach od siebie przyznała, że strasznie się bała wydania tej książki, bo to nie była typowa pozycja, tylko pewien eksperyment literacki, który nie pasował do jej wcześniejszych wydanych powieści. 

Pozycję tę będę wspominać bardzo dobrze - i dokładam kolejną cegiełkę, która świadczy o tym, że książki Emily Lockhart są po prostu bardzo dobre. Gdybym miała oceniać tylko książkę od drugiej połowy - dałabym jej mocną ósemkę, a nie sześć i pół. Niestety: przemęczyłam początek i pewnie większość z Was także będzie musiało to zrobić, jak będziecie chcieli odkryć cudowny środek i niezwykłe zakończenie!

Podsumowując: piękna okładka skrywa zaskakującą treść i wiele tajemnic, które czytelnik powoli odkrywa, niczym prezenty świąteczne pod choinką. Czy polecam "Byliśmy łgarzami"? O tak. Zdecydowanie tak! To jest jedna z tych książek, które trudno podrobić - i o których nie da się zapomnieć.