Manga - "Dobranoc Punpunie, Tom 2"

 

Tytuł: Dobranoc Punpunie, Tom 2

Wydawnictwo: Kotori

Data wydania: 2019

Ilość stron: ok. 400

Opis:

Manga o dramatycznym dorastaniu. Punpun to dziesięcioletni chłopiec wychowywany przez niestabilną emocjonalnie matkę i skorego do przemocy ojca. Wraz z głównym bohaterem poznamy opowieść o radzeniu sobie z trudną rzeczywistością w otoczeniu dysfunkcyjnej rodziny i zwichniętych psychicznie rówieśników. O poszukiwaniu samego siebie w bezdusznym, niezrozumiałym świecie.

Recenzja:

Jakiś czas temu pisałam Wam o tomie pierwszym - i o tym, że jest on bardzo poruszający oraz zapadający w pamięć, więc muszę trochę ochłonąć, zanim sięgnę po tom drugi. No i w końcu sięgnęłam po tom drugi... I po raz kolejny muszę przyznać, że to nie jest pozycja dla każdego. To nie jest manga, którą są w stanie przeczytać (a przede wszystkim docenić) osoby zbyt młode i zbyt niedojrzałe. Czy jednak polecam? No tak, i to bardzo!

Jest to kolejna pozycja o Punpunie - chłopcu, który mógłby być każdym i nikim zarazem. Już sama kreska i sposób przedstawienia Punpuna bardzo go wyróżnia. Główny bohater nie przypomina żadnej innej postaci w mandze - pod kątem swoich rówieśników (bo jego rodzina jest jednak bardziej przedstawiona w taki sposób, co też jest dosyć symboliczne: że ta rodzina mogłaby być każdą rodziną na świecie), co sprawia, że od razu rzuca się w oczy.

Bardziej w oczy rzucają się jednak jego problemy - związane z dorastaniem, poszukiwaniem samego siebie i sensu życia, a także poszukiwaniu akceptacji, w pewien sposób jakiejś miłości... Punpun jest chłopcem z bagażem trudnych doświadczeń, z czego momentami nie do końca sobie zdaje sprawę. 

Pod kątem psychologicznym jest to pozycja bardzo rozwinięta - i to bardzo dobrze rozwinięta, dlatego też uważam, że to dosłownie "must read" dla wszystkich tych, którzy lubią takie poważne egzystencjonalne wątki, niebanalne fabuły i oryginalnych bohaterów. 

Pod kątem wydania jest to solidna pozycja - ma około czterystu stron, dostępna jest w miękkiej lub twardej oprawie (ja mam miękką, jakoś bardziej preferuję przy mangach). Jest formatu przeciętnej książki, a nie przeciętnej mangi - i doskonale prezentuje się na półce. Ale też kosztuje ciut więcej niż przeciętna, standardowa manga, na co musicie zwrócić uwagę.

Ta seria ma jeszcze cztery tomy - i mam w planach sięgnąć, ale nie wiem kiedy. Na razie muszę znowu ciut ochłonąć po zapoznaniu się z tą częścią - bo to naprawdę nie jest łatwe do przełknięcia, jak się jest dojrzałym i uważnym czytelnikiem. Ja na dodatek studiuję jeszcze psychologię, więc to jest dla mnie taka dodatkowa gratka... Tyle, że no nie jest to łatwe w odbiorze, muszę sobie kilka kwestii przemyśleć i poukładać w głowie, nim sięgnę po tom trzeci.

Według mnie tom drugi jest jeszcze lepszy od tomu pierwszego, bo jednak główny bohater jest tutaj już ciut starszy i dojrzalszy, co nie zmienia faktu, że w ogóle jak na razie oceniam poziom tej serii na naprawdę wysoki. Dodam też, że jest tu sporo miejsca na temat wujka Punpuna - na temat jego problemów, jego życia - i w przeciwieństwie do tomu pierwszego, lepiej poznajemy go właśnie dopiero w tym tomie.

Podsumowując: polecam gorąco! Ale sami sobie odpowiedzcie na pytanie, czy jesteście psychicznie gotowi na to, żeby sięgnąć po tę mangę. Bo wiem, że nie wszyscy są na siłach - i to także jest okej. Tym, którzy sięgną, życzę: MIŁEGO CZYTANIA!