Dmitry Glukhovsky - "Outpost 2"

Autor: Dmitry Glukhovsky

Tytuł: Outpost 2

Wydawnictwo: Insignis

Data wydania: 12 listopada 2021

Liczba stron: 352

Ocena: 9/10

Opis:

Chroniona ze wszystkich stron przez posterunki obronne i wojska kozaków, stoi tysiącletnia Moskwa. Wewnątrz trzech pierścieni moskiewskiej obrony – i za murami Kremla – wznosi się pałac.


W pałacu Jego Wysokość Imperator nagradza najlepszych z najlepszych, najdzielniejszych z dzielnych, kwiat korpusu oficerskiego, podporę i nadzieję cesarstwa. Będą musieli opuścić stolicę, odświętnie wystrojoną na dzień Michała Archanioła, i wyruszyć do mrocznych krain, które niegdyś należały do wielkiej Rosji – póki nie ogarnęła ich rebelia i nie zostały obłożone anatemą.


Zanim jednak oddziały kozackie udadzą się tam, za niespokojną Wołgę, za nieprzeniknioną zasłonę mgły, trzeba się dowiedzieć: gdzie zniknęli wszyscy zwiadowcy i dlaczego umilkły posterunki graniczne? Tajemnicę tę zna chłopiec, który nie chciał się uczyć historii, i dziewczyna, nosząca w swoim łonie dziecko zabitego kozaka. Ale czy zdążą wyjawić prawdę?

Recenzja:

    Kto z nas nie słyszał o Glukhovskym i o jego fantastycznym uniwersum Metro, ale dzisiaj oczywiście nie o nim, bo mamy tutaj inną fantastyczną serię. Po świetnym pierwszym tomie, przyszła pora na wyczekiwany Outpost 2 i wcale nie trzeba było długo czekać na wydanie kontynuacji. Także zapraszam Cię do pewnego świata postapo.

Dlaczego posterunki graniczne umilkły? Imperator postanawia przejąć dowodzenie i wysyła żołnierzy na misję, w której mają się dowiedzieć co tak naprawdę się wydarzyło. To wiedzą Jegor, Michelle i inni, którym udało się ocaleć z Jarosławia.

Co jak co, ale o świecie postapokaliptycznym to Glukhovsky to potrafi pisać. Zawsze sięgam chętnie po jego książki, więc bardzo czekałam na Outpost 2. Oczekiwania oczywiście były duże i musze już na początku powiedzieć, że nie zawiodłam się. Druga część była lepsza i ciekawsza od pierwszej swojej poprzedniczki. 

W tej części autor przedstawia nam nowych bohaterów, których wątki zaczynają się przeplatać z tymi, których mieliśmy okazję poznać już w pierwszej części. Czytelnik nie dostaje tutaj jednego głównego bohatera, ale grupę postaci, których perspektywy są przedstawiane, a ich osobne historie łącza się w jedną spójną całość. W tym przypadku te różne spojrzenia na sprawę sprawdziły się idealnie. Mamy tych, którzy wiedzą co się wydarzyło, a także tych którzy próbują to ustalić, ale są pod wpływem Imperatora.

Outopost 2 trochę poszerza nasze horyzonty. Już nie poruszamy się tylko w obrębie małego Jarosławia, ale dzięki nowym postacią poznajemy także trochę więcej postapokaliptycznej krainy z Moskwą na czele. Bardzo mi się to podobało, bo przy pierwszym tomie trochę na to narzekałam, jednak patrząc z perspektywy tej drugiej części, to był całkiem udany zabieg jednak.

Nikt nie pisze tak postapo jak Glukhovsky i to jest fakt. Jego świat jest dokładnie taki jak ma być - surowy ponury, szorstki i bezwzględny. Trzeba również przyznać, że jest tutaj trochę, a nawet trochę dużo brutalności. Może nie jestem ogromną fanką tego, ale uważam, że w tej książce sprawdziło się to idealnie i doskonale oddało charakter całości.

Glukhovsky wciąga czytelnika do swojego świata, w którym dzieje się więcej niż w poprzednim tomie i nie wypusza go ze swoich odmętów aż do samego końca. Bardzo lubię styl pisania jakim posługuje się autor i to w jaki sposób porywa mnie do swojej historii. Do tego świetnie napisani bohaterowie, z których każdy ma swoją historię i swoje pobudki do działania. Mieszanka niemal idealna i równie dobre wykonanie.

No to teraz nie wiem, czy będzie kolejna część? Mam nadzieję, że tak i że też nie trzeba będzie na nią długo czekać. Jestem ciekawa, czy zainteresowałam cię tą książką i tą serią, a jeśli nie interesują cię tematy postapokaliptyczne, to myślę, że i tak warto sięgnąć i przekonać się, bo Glukhovsky ma tę moc i może cię przekona do siebie.

Z książkowym i pozdrowieniami,

Klaudia.