Kamila Goszczyńska - "Iskra. Kwiat Datury. Tom 1"

Autor: Kamila Goszczyńska

Tytuł: Iskra. Kwiat Datury. Tom 1

Wydawnictwo: Samowydawcy.pl

Data wydania: 2021

Ilość stron: 374

Ocena: 5/10

Opis:

"Widziała kilka razy to, co po sobie zostawiali. Zastygłe z przerażenia twarze, ciała straszące kikutami po obciętych kończynach".

W zamieszkanej przez ludzi, elfy i krasnoludy Wereldzie panuje pozorny pokój. Dopiero wizja wieszczki Liserii uświadamia wszystkim, że na horyzoncie czai się wojna, a ich czujność zbyt długo pozostawała uśpiona. Młoda elfka zwana przez ludzi Amber odkrywa wraz z przyjaciółmi spisek, który ma na celu położyć kres istnieniu północnych krain. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że to dopiero początek. Z dnia na dzień coraz wyraźniej widzi, iż przeznaczenie wiedzie ją ku zaskakującym wydarzeniom.

Recenzja:

Rzadko sięgam po książki, które nie są wydawane w wydawnictwach tradycyjnych - bo zwykle nie mają one zbyt dobrej reakcji, ale opis do "Iskra. Kwiat Datury. Tom 1" bardzo mi się spodobał - więc postanowiłam zrobić wyjątek. I akurat tutaj nie zawiodłam się w kwestii redakcji - książkę dobrze się czytało, widać było, że została dokładnie poprawiona. 

Natomiast okładka średnio mi się podoba - bo też nie przyciąga za bardzo wzroku, co akurat jest dosyć kluczowe do tego, aby zaistnieć na polskim rynku wydawniczym. Oczywiście nie mówię tego w ramie hejtu - tylko tak, aby autorka, gdy ta recenzja do niej dotrze, następnym razem sprawiła, żeby przy drugim tomie była jeszcze bardziej dopieszczona!

Główną bohaterką tej książki jest Amber - elfka, która została wychowana w świecie ludzi. Dopiero po kilkunastu latach trafiła ona ponownie do świata, z którego pochodziła. W pewnym momencie odkrywa ona jednak spisek, w związku z rolą, którą zaczęła pełnić w Wereldzie - bo zostaje wysłanniczką króla elfów w kontaktach dyplomatycznych z ludźmi. I to właśnie ona stara się dowiedzieć kto, dlaczego i jak stara się zaszkodzić Wereldzie i jej mieszkańcom - czyli ludziom, elfom i krasnoludom. 

Ta pozycja jest dosyć klasycznym przykładem fantastyki - i nie jest ona napisana ani dobrze, ani tak totalnie źle. Ot, widać, że to debiut i że sporo rzeczy wymaga jeszcze dopracowania - mimo to jest także kilka fajnych rzeczy, o których także pragnę wspomnieć.

Przede wszystkim dużym plusem jest klimat - bardzo łatwo wczuć się w wydarzenia, które się rozgrywają - i tych wydarzeń też jest sporo, jest mnóstwo plot twistów. 

Minusem jest jednak to, że nie wszystkie wydarzenia mają logiczny sens - i że są tam pewne zgrzyty - bo czasem brakuje reseachu, ale tylko w niektórych sytuacjach. Czasem mnie to nie dziwi: bo jednak nie jest łatwo opisać jakąś walkę, natomiast wtedy można albo skonsultować się z fachowcami, nawet w internecie, albo pisać bardziej ogólnikami - bo niestety trzeba mieć świadomość, że czytelnikami także są osoby, które na pewnych aspektach mogą znać się bardziej od nas - i że oni bardzo zwrócą na coś uwagę. Niemniej jednak w większości książki tych zgrzytów nie ma!

Plusem jest też to, że styl pisania był dosyć lekki i przyjemny - szybko wciągnęłam się w fabułę, bo po prostu dobrze mi się czytało. Minusem jest jednak to, że jest trochę za dużo bezsensownych, trochę nudnych opisów - i zastanawia mnie trochę czemu redaktor nie stwierdził, że warto się tego pozbyć, skoro już zajmował się tym, żeby upłynnić tekst (i tekst był płynny, bo jak wspomniałam - dobrze mi się czytało, tylko czasem już takie dłuższe, bezsensowne opisy, praktycznie omijałam). 

Kolejnym plusem jest to, że autorka powodowała u mnie sporo emocji - często się śmiałam, bo było kilka takich fajnych, zabawnych sytuacji, które bardzo mocno doceniam, dlatego specjalnie to poskreślam osobnym akapitem.

Podsumowując: ni grzeje, ni ziębi. Ogólnie według mnie nie jest to zły debiut - i też widziałam w internecie, że jest raczej większe grono sympatyków niż hejterów. Także jeśli macie ochotę, dajcie szansę twórczości Kamili Goszczyńskiej. Ja sporo czytam - kiedyś byłam bardzo zafascynowana fantastyką - więc oceniam trochę przez pryzmat porównania, żeby dać Wam jak najsolidniejszą recenzję. Mimo wszystko dobrze się przy czytaniu tej pozycji bawiłam... i wydaje mi się, że sięgnę po drugi tom. Także jak mówię: nie skreślajcie - szczególnie, jeśli nie jesteście aż tak obcykani pod kątem znajomości realiów walki (ja niestety trochę na ten temat się kiedyś dowiadywałam, stąd kilka błędów wydało mi się rażących).

Tak czy siak - autorce życzę wszystkiego dobrego i trzymam za nią kciuki.

A czytelnikom życzę MIŁEGO CZYTANIA!