Inio Asano - "Dobranoc, Punpunie #01"

Autor: Inio Asano

Tytuł: Dobranoc, Punpunie #01

Wydawnictwo: Kotori

Data wydania: 2019

Opis:

Poznajcie Punpuna – dziesięcioletniego chłopca wychowywanego przez niestabilną emocjonalnie matkę i skorego do przemocy ojca – oraz jego przyjaciół, równie ciężko doświadczonych przez los.

Oto opowieść o radzeniu sobie z trudną rzeczywistością w otoczeniu dysfunkcyjnej rodziny i zwichniętych psychicznie rówieśników. O poszukiwaniu samego siebie w bezdusznym, niezrozumiałym świecie. O pytaniach, na które każdy z nas szukał kiedyś odpowiedzi. I o tym, jak pod wpływem traumatycznych przeżyć ginie w człowieku niewinność i ufność.

Recenzja:

Gdy moja znajoma opowiadała mi o tym, jak ostatnio dorwała historię o Punpunie - i jak całkowicie zatraciła się w jego świecie, to pomyślałam sobie, że to mogłoby być coś dla mnie. Jestem w końcu dojrzałym czytelnikiem, któremu nie straszne są różne wątki. Znajoma ostrzegła mnie jednak, że po przeczytaniu wszystkich tomów czuła się trochę przybita - bo jednak wydarzenia, które są zawarte w tej serii, do łatwych nie należą. Mimo wszystko dostałam wręcz obietnicę, że to manga warta tego, żeby spędzić z nią czas - i że jest to jedna z lepszych mang, jakie w ogóle zostały wydane.

Nie powiem, skusiło mnie to. Kilkanaście dni później dotarł mój egzemplarz - "Dobranoc, Punpunie #01". Przede wszystkim od razu zwróciłam uwagę na dosyć minimalistyczną oprawę - bo okładka jest niezwykle minimalistyczna, ale także... na objętość. Ta manga jest bardzo obszerna, tom pierwszy na spokojnie ma ze trzysta stron - jak nie więcej, ale nie umiem znaleźć nigdzie informacji, ile tych stron jest ostatecznie. Niemniej jednak - to nie jest krótka historia, tylko coś, co szerzej zajmuje się problemami egzystencjonalnymi. 

Punpun, gdy go poznajemy, jest jeszcze malutki - ma dziesięć lat. Mieszka z rodzicami - i bardziej lubi ojca, który jest skory do przemocy wobec swojej żony, niż matkę - która według niego za dużo wymaga i o wszystko się czepia. Już praktycznie na samym starcie Punpun jest postawiony w dosyć niecodziennej sytuacji - po wyjątkowo brutalnym akcie przemocy jego matka trafia do szpitala, a ojciec: do więzienia. Głównym bohaterem zajmuje się tymczasem brat mamy, który także nie do końca umie poradzić sobie z przeciwnościami losu.

W międzyczasie poznajemy także przyjaciół Punpuna, którzy także nie mają idealnego życia czy chociażby dowiadujemy się, jak bardzo Punpun chce kogoś kochać - dosłownie tak bardzo, że jest w stanie zrobić i obiecać wszystko, byle tylko ukochana osoba dalej z nim była. Poruszana jest tu także tematyka związana z wiarą, z lękiem, z próbą dostosowania się do społeczeństwa, z alkoholizmem czy chociażby z odkrywaniem sfery ludzkiej seksualności, która jest wręcz tematem tabu - bo dorośli nie bardzo chcą nic w tej kwestii tłumaczyć.

To nie jest łatwa historia - to już wiem po tomie pierwszym, a przede mną jeszcze pięć części. Trochę obawiam się sięgnąć po tom drugi - ale wiem, że jak już zacznę czytać, to oprócz historii, która pokazuje, jak okrutny może być świat, dostanę także pewnego rodzaju naukę, która na długo zagości w mych myślach. 

Powiedziałabym, że kreska pod kątem grafiki jest bardziej kreskówkowa niż mangowa - nie ma tu takich słodkich postaci, do których przywykłam - bo zwykle w mandze jest mnóstwo osób z przepiękną, czasem delikatną urodą, wielkimi oczami... A tutaj mamy bardziej dzieciaki z pulchnymi twarzyczkami, uroczymi zębami... i Punpuna: który mógłby być każdym i nikim. 

Według mnie o takich pozycjach powinno się mówić głośno - i powinno się je polecać. Bez wątpienia jest to jednak manga dla osób powyżej szesnastego roku życia - i dla tych, którzy nie boją się trudnych tematów, które mocno oddziałują na uczucia i emocje czytelnika, podczas zapoznawania się z fabułą. 

Niebawem sięgnę po drugi tom. Mam go już na półce. Czeka, aż trochę ochłonę po tej części... ale bez wątpienia niebawem do niego dotrę. Tak już po Nowym Roku - bo w międzyczasie chciałabym jednak zrobić sobie przerwę na jakieś słodkie romansidło. Także wyczekujcie recenzji - i mam nadzieję, że sięgniecie po Punpuna!