Lena Kiefer - "Don't Hate Me"

Autor: Lena Kiefer

Tytuł: Don't Hate Me

Wydawnictwo: Jaguar

Data wydania: 2021

Ilość stron: 440

Ocena: 8/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

On ją okłamał. Ona chce o nim zapomnieć. Ale los ma inne plany. 

Kenzie przyrzekła sobie, że nigdy więcej nie będzie mieć kontaktu z klanem Hendersonów. Po tym, jak Lyall złamał jej serce, chce po prostu skupić się na nauce. Chwilę później otrzymuje jednak kuszącą ofertę od Theodory Henderson, aby pomóc w zaprojektowaniu kurortu na Korfu. Kenzie podejmuje wyzwanie nie wiedząc, czego może się spodziewać.

Lyall próbuje wszystkiego, by zapomnieć o Kenzie, po tym, jak zdemaskowała jego kłamstwo i go porzuciła. Plany dotyczące rodzinnej firmy są teraz jego najwyższym priorytetem. Kiedy matka potrzebuje pomocy przy projekcie hotelu w Grecji, nie zastanawia się dwa razy. Nie ma jednak pojęcia, jak bardzo jego serce zostanie tam wystawione na próbę... 

Drugi po „Don’t love me” tom bestsellerowej trylogii Leny Kiefer, ukazujący miłosne dylematy i emocjonalny rollercoaster, który stał się udziałem Kenzie i Lyalla. Finałowe Don’t leave me już wkrótce!

Recenzja:

OMG! Gdy okazuje się, że tom drugi jest lepszy od tomu pierwszego! To niezwykłe uczucie, nie? Bo zwykle drugie tomy w trylogiach są najgorsze - i zawsze jest lepszy początek i zakończenie trylogii, a tu się okazuje, że mnie dużo bardziej zainteresowało właśnie "Don't Hate Me". Ogólnie jak na razie ta seria jest dla mnie genialnym przykładem serii skierowanych głównie dla starszej młodzieży i dla młodych dorosłych - ale i niejedna osoba, która młodość już dawno ma za sobą, będzie się zachwycać tym, jak fajnie jest tu przedstawiona kwestia relacji nie tylko między zakochanymi, ale też między rodziną.

Kenzie leczy złamane serce - i obiecuje sobie, że nigdy nie wróci już do miejsca, w którym spotkała Lyalla. Tyle, że to wcale nie jest takie łatwe, bo jego matka daje jej fajną propozycję na dalszą współpracę - a nawet terapeutka Kenzie uważa, że ogólnie powinna ona kierować się rozsądkiem, a nie lękiem (chociaż jest on trochę uzasadniony). Kenzie postanawia więc na początku pójść na bankiet z okazji otwarcia budynku, którym zajmowała się pięć miesięcy temu (w poprzednim tomie), a później wyrusza samolotem w miejsce, w którym swój prywatny hotel postanawia wyremontować Theodora Henderson.

Lyall także jest zrozpaczony - i także nie może zapomnieć o swojej ukochanej. Wie jednak, że przeszłości nie da się zmazać i spodziewa się, że cokolwiek by nie zrobił, to Kenzie już mu nie wybaczy - i że nie będą w stanie zbudować wspólnej przyszłości. W związku z tym zaczyna mieć coraz więcej problemów ze studiami, coraz więcej problemów z kontaktami społecznymi, a nawet ma problemy ze snem. Lecz wtedy, gdy okazuje się, że pilnie musi zdać egzamin z przedmiotu, którego nigdy wcześniej się nie uczył, aby w ogóle zaliczyć studia, jego matka wyskakuje z propozycją, aby dołączył on do Korfu, aby dopilnować tego, że prace remontowe dobrze postępują - i że nikt nie zepsuje jej planu przebudowy... 

Więcej nie zdradzę, bo naprawdę najlepiej powoli samemu odkrywać kolejne strony - i tak się dziwię, że w opisie zdradzili niektóre szczegóły, bo gdyby nie to, to pewnie urwałabym opis fabuły w recenzji dużo wcześniej - ale no, chcieli pokazać, że spotkanie Kenzie i Lyalla jest nieuniknione. Nie, żeby się ktokolwiek nie domyślił, skoro ta trylogia ma się opierać na ich relacji - co oznacza, że przecież kiedyś i tak by się ich losy musiały zetknąć... 

"Don't Hate Me" jest powieścią, od której nie mogłam się oderwać. Uwielbiam w tej książce praktycznie wszystko, ale przede wszystkim to, w jaki sposób wręcz przemawia ona do czytelnika - autorka tak dobrze przelała na karty tej pozycji emocje i uczucia, że czytelnik, gdy zapoznaje się z rozdziałem z perspektywy Kenzie lub z perspektywy Lyalla, to potrafi się wczuć w ich sytuację i wyobrazić sobie, dlaczego coś podziało się tak, a nie inaczej.

Lyall może nie jest moim ulubionym męskim bohaterem, ale Kenzie bardzo polubiłam - w ogóle całą rodzinkę Kenzie, która jest po prostu zwariowana, a zarazem kochana, urocza i bardzo ze sobą zżyta, uważam za naprawdę dobrze wymyśloną i wykreowaną. Z rodziną Lyalla się średnio polubiłam - ale chyba większość czytelników będzie miała takie odczucie, bo to w sumie dosyć celowy zabieg...

Lena Kiefer stworzyła trylogię, która potrafi trzymać w napięciu i która jest naprawdę godna polecenia. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu, który pewnie wyjdzie już w kolejnym roku. Mimo wszystko jestem dumna z tego, że udało mi się tę powieść objąć patronatem medialnym - co najlepiej pokazuje, jak bardzo mnie ta książka urzekła. 

Jak więc widzicie, świetna okładka, intrygujący opis... idealnie komponują się z treścią, którą dosłownie chce się pożreć wzrokiem. Według mnie ta trylogia będzie istnym "must read", bo mam przeczucie, że trzeci tom jeszcze bardziej mnie pochłonie - powiedzmy, że to kobieca intuicja, a tej trzeba przecież ufać! Widzę jednak progress z każdą kolejną sceną - więc dlaczego miałabym sądzić, że trzeci tom mnie zawiedzie?

Jeśli jeszcze nie znacie książek tej autorki - koniecznie musicie nadrobić. MUSICIE! Jeszcze raz gorąco polecam i podpsuję się pod tym rękami i nogami!