Joe Hill - "Upiory XX wieku"

Autor: Joe Hill

Tłumaczenie: Piotr Amsterdamski

Tytuł: Upiory XX wieku

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 15 września 2021

Liczba stron: 450

Ocena: 9,5/10

Opis:

Czternaście opowiadań, które udowadniają, że ich autor jest jednym z najważniejszych pisarzy literatury grozy XXI wieku. Koszmary, obsesje i niespełnione sny, które ukształtowały XX wiek, najbardziej przerażające stulecie w dziejach ludzkości. Historie, które zjeżą Wam włos na głowie i każą Wam prosić o więcej… Jak ta o dziewczynie, młodej, pięknej i… martwej, czekającej bez końca w budynku kina pewnego popołudnia 1945 roku… Albo ta o chłopaku, który kiedyś był człowiekiem, ale obudził się jako gigantyczna szarańcza i teraz nie spocznie, dopóki wszyscy w miasteczku nie zaczną trząść się ze strachu, kiedy usłyszą jego śpiew. Lub ta o mężczyźnie zamkniętym w zalanej krwią piwnicy z zabitymi dziećmi i starym telefonem, który wciąż opętańczo dzwoni, choć dawno został odłączony… Upiory XX wieku z pewnością nie umarły. Nie stały się nawet przeszłością.

Recenzja:

Opowiadania grozy to coś, po co zdecydowanie warto sięgnąć w ponurą jesień. Fantastycznie taka literatura odnajduje się w chłodne i ciemne wieczory, dodając utworem jeszcze dodatkowych walorów. Upiory XX wieku to jednak lektura, która obroniłaby się w każdej porze roku – nawet na słonecznej plaży w letni dzień – gdyż opowiadania w tej antologii zawarte są niesamowicie różnorodne, fascynujące i satysfakcjonujące. Nic więc dziwnego, że tytuł ten został uhonorowany nagrodą Bram Stoker Award – najważniejszą z dziedziny literatury grozy.

(…) po przeczytaniu dziesięciu tysięcy opowieści z gatunku grozy i zjawisk nadprzyrodzonych trudno go było zaskoczyć – mimo to czytał tę historię z przyjemnością.

Już samą przyjemnością tutaj było czytanie wstępu napisanego przez Christophera Goldena, który opowiada o genezie spotkania z twórczością Joe’go Hilla oraz nieco obszerniej wypowiada się na temat tego zbioru (nic przy tym nie zdradzając). Muszę przyznać, że mam bardzo podobne spostrzeżenia odnośnie Upiorów XX wieku - choćby wspomnianej wcześniej rozmaitości. Niektórym daleko nawet do pojęcia horroru (ba, potrafią rozbawić, choć w creepy sposób – króluje tu czarny humor), inne faktycznie budzą grozę, kolejne wzruszają (!), jeszcze następne całkowicie angażują czytelnika (Czarny telefon to mistrzostwo świata). Łączy je jedno – swoiste postacie upiorów, które nawiązują zarówno do zjawisk paranormalnych, jak i potworów z dawnych lat (zdaje się, że z okolic lat 50.). Joe Hill bardzo obszernie traktuje pojęcie upiora, bo – jak nie trudno się domyślić – potrafi ukazać w tej roli także człowieka. Mimo wszystko – w tym zbiorze znajduje się wiele fenomenalnych i zaskakujących pomysłów (wystarczy przeczytać jego opis oraz niecodzienność w nim przedstawioną).

A może nie zniknie… To byłoby najgorsze.

Sięgając po tę książkę spodziewałam się stricte horrorów, ale nie czuje się zawiedziona, bo autorowi udało się zaserwować mi multum emocji. Wybaczcie, że znów się odniosę do wstępu, ale słusznie tu Golden podkreślił, że Joe Hill wręcz współpracuje tu z czytelnikiem. Przez większość opowiadań miałam wrażenie, że zostały one dosłownie napisane dla mnie, a gdy sądziłam, że rozgryzłam autora… no cóż, autor szybko ucierał mi nosa. Myślę, że wielu fanów opowiadań grozy – często nieoczywistej grozy – będzie bawiło się równie kapitalnie przy tej książce, bo można się tutaj zaskoczyć, zaśmiać, przerazić, a nawet… uronić łzę. Po prostu Upiory XX wieku to książka do kochania.

Mogę jeszcze trochę wytrzymać, brnąć przez ciemne, ciasne zaułki moich wspomnień. Kto wie, co czeka na mnie za rogiem. Może gdzieś przede mną jest okno.

Upiory XX wieku to jedna z najlepszych antologii grozy – nieprzewidywalna, osobliwa i maksymalnie angażująca. Jeśli szukacie rozrywki z dreszczykiem, przyprawionej zjawiskami paranormalnymi, łamaniem czwartej ściany, czarnym humorem oraz nawiązaniami do popkultury XX wieku – jest to książka wprost stworzona dla Was. Okładka idealnie oddaje treść i klimat tych opowieści. Polecam z całego serca!