Tillie Cole - "Raphael"

Autor: Tillie Cole

Tytuł: Raphael

Wydawnictwo: Papierówka

Data wydania: 2021

Ilość stron: ok. 500

Ocena: 8/10

Opis:

Są Upadłymi, bractwem morderców pod przywództwem Gabriela. Nauczyli się wykorzystywać swoją mroczną naturę, aby zetrzeć z powierzchni ziemi tych, których dusze są czarne jak smoła.

Dla Raphaela seks i śmierć idą w parze. Tam, gdzie jest jedno, musi być i drugie. To zabójca pożądania. Wabi swoje ofiary twarzą anioła i ciałem stworzonym do grzechu. Nowa misja kieruje go do sadystycznego podziemia bostońskich klubów erotycznych i stawia twarzą w twarz z jego mroczną fantazją. Fantazją, która staje się rzeczywistością.

Maria jest wszystkim, o czym kiedykolwiek marzył, ofiarą, za którą tęsknił. Ale to nie ona jest jego celem. Raphael wie, że musi odpuścić.

Lecz pokusa jest zbyt silna...

Recenzja:

Książki Tillie Cole są mocne, bardzo mocne - nie sądziłam jednak, że coś pobije serię Kaci Hadesa: a tu proszę, nagle pojawiła się seria Zabójcze cnoty - i według mnie to jest w tym momencie najmroczniejszy pomysł, jaki tej autorce przyszedł do głowy - przynajmniej z tych, co się pojawiły na rynku polskim. Oczywiście Tillie Cole ma też delikatne, wzruszające książki na swoim koncie - i zarówno te bardziej słodkie, jak i te bardziej "ryjące banie", są po prostu the best! Dosłownie Tillie Cole to jedna z najlepszych autorek, jakie znam: bo jej pomysły bywają zaskakujące, oryginalne i sprawiają, że czytelnik nie jest w stanie się oderwać od czytania. Uwielbiam ją - i chociaż "Raphael" bywa szokujący i czasem sprawia, że czytelnik się zastanawia, dlaczego czyta coś tak mrocznego, to nie jest w stanie zaprzestać czytania.

Na początku tej pozycji dostajemy prequel dotyczący tego, kim w ogóle są Upadli - skąd się wzięli, czym jest Czyściec, jakie tam kary ich spotykały - i jak brutalnie zachowywali się wobec nich ci, którzy powinni być przykładnymi wyznawcami religijnymi. Dowiadujemy się też, dlaczego Gabriel zdecydował się na to, żeby przewodzić grupą Upadłych  - i jak on to robi, że udaje mu się utrzymać szóstkę zabójców pod względną kontrolą.

Później poznajemy Raphaela - faceta, który od dziecka marzył o tym, aby kogoś udusić: a później, mimo tego że próbowano to u niego wyplenić (między innymi przez gwałt, gdy był dzieckiem...), to jednak teraz jest już pełnoprawnym mordercą. Gabriel zleca jednak konkretne zabójstwa - ludzi, którzy zwykle bardzo zawinili, bo sami w jakiś sposób krzywdzili (na przykład zajmowali się handlem ludźmi). W tym tomie poznajemy dokładniej rys Raphaela, który mimo wszystko nie przeraża mnie najbardziej z tych wszystkich Upadłych - bo według mnie są jeszcze jakby bardziej odrealnieni od niego. 

Raphael na samym starcie dostaje swój przydział zabójstwa - i dla mężczyzny to naprawdę doskonałe zlecenie, bo ma już pomysł, jak sobie z tym wszystkim poradzić. Nie jest to co prawda ulubiona ofiara według fantazji Raphaela, ale mimo wszystko i tak jest gotowy do zabójstwa. Tyle, że w międzyczasie spotyka go jeden z tych mężczyzn, którzy pod pozorem egzorcyzmów, w różny sposób znęcali się nad Upadłymi, gdy ci byli jeszcze dzieciakami. 

Raphael i reszta Upadłych uciekli - udało im się ujść z życiem, ale dalej są na celowniku - i dalej najchętniej wszystkich by ich wybito, bo traktują ich jak demony: a prawda jest taka, że Bracia, którzy na nich polują, wcale nie są lepsi... No, mniejsza. W każdym wypadku wkrótce główną rolę odegra także Maria - pięknowłosa, czysta niczym łza kobieta, która ma się stać pułapką do tego, aby Raphael został pojmany... i w pewien sposób już na zawsze zatrzymany. 

Ta pozycja jest mocna, wzbudza wiele emocji - i ogólnie z jednej strony miałam także pewne myśli w stylu: "dlaczego ta pozycja tak mi się podoba, skoro porusza takie chore wątki?". Ale mimo wszystko pomysł na całą tę serię bardzo mi się podobał - więc jestem ciekawa także kolejnych tomów i tego, jaki grzech główny zostanie poruszony w następnym tomie. 

Jest to jedna z tych powieści, które się czyta i które na długo zapadają w naszej pamięci - i w naszych sercach. Wydaje mi się, że z góry nie można tej pozycji skreślić - tylko właśnie należy dać jej szansę i przekonać się, jak sami będziemy to odbierać. Ja sięgnęłam po "Raphaela" głównie z powodu tego, że stworzyła go Tillie Cole - a po jej pozycje sięgam wszystkie. Gdyby nie to, to pewnie też bym się przeraziła poruszaną tematyką - ale mimo tego że są brutalne sceny, to jednak to była zaskakująco dobra lektura.

Oczywiście książka ewidentnie dla wszystkich tych, którzy ukończyli już osiemnaście lat! Także jak macie mniej - to ja bym odradzała. Natomiast domyślam się też, ze nawet dorośli czasem będą się bali koszmarów sennych, jeśli by po tę powieść sięgnęli. W pewnym sensie się nie dziwię... Ale ostatecznie autorka mimo wszystko pokazała klasę w "Raphaelu".

Podsumowując: ja gorąco polecam, ale sięgnijcie po tę powieść tylko wtedy, gdy faktycznie jesteście na nią gotowi. Nic na siłę - ja trochę ostrzegłam w recenzji o pewnych wątkach i sytuacjach. Przynajmniej gorzej już praktycznie nie będzie, także podejmijcie świadomy wybór.