Juliet Marillier - "Córka lasu"

Autor: Juliet Marillier

Tłumaczenie: Magdalena Grajcar

Tytuł: Córka lasu

Cykl: Siedmiorzecze, tom 1

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Data I wydania: 20 listopada 2019

Liczba stron: 648

Ocena: 10/10

Opis:

Niezwykła saga osadzona w celtyckich realiach wczesnośredniowiecznej Irlandii, gdzie mit stanowi prawo, a magia splata się z siłami natury: legenda o siódmym dziecku, które musi stawić czoła złej macosze, by ocalić swoich sześciu braci.

Siedmiorzecze to nieprzystępne, tajemnicze miejsce, strzeżone przez milczących zbrojnych przemykających wśród drzew w szarych płaszczach i chronione przez siły starsze niż czas. Spokój jest jednak złudny – najeźdźcy zza mórz, Brytowie i Wikingowie, przynoszą wojnę i zniszczenie. Ale wróg czai się też wewnątrz twierdzy: Lady Oonagh, czarodziejka piękna jak poranek, ale o duszy mrocznej jak noc, opętała serce Lorda Columa i zagroziła jego siedmiorgu dzieciom. Wiedźma rzuca na sześciu braci potworne zaklęcie – zaklęcie, które tylko Sorcha może złamać, wypełniając w zupełnym milczeniu zadanie powierzone jej przez Czarowny Lud. Jeśli przemówi, zanim zrealizuje swój cel, jej bracia przepadną na zawsze.

Sorcha odważnie podejmuje okrutną misję i nie traci nadziei, nawet kiedy trafia w ręce wroga. Wie, że moc Czarownego Ludu nie zna granic, a miłość jest najpotężniejszą magią na świecie… nawet ta zakazana.

Recenzja:

Oj, dawno nie trafiłam na tak obezwładniająco magiczną i baśniową fantastykę, jaką jest Córka lasu. Od pierwszych stron zakochałam się w tej malowniczej historii, inspirowanej jedną z baśni braci Grimm (O sześciu łabędziach) oraz… legendami celtyckimi! Juliet Marillier wręcz czaruje tutaj czytelnika, porywając go w opowieść zarówno piękną i poruszającą, jak i niepozbawioną okrucieństwa, nie pozwalając mu odłożyć książki nawet na moment…

W półmroku nad wodą zobaczyliśmy, jak łabędzie wracają do domu. Ostatnie promienie słońca wyłowiły ruch bieli na tle ciemniejszego nieba. Chwilę później były już wystarczająco blisko, byśmy mogli dostrzec szyk, w jakim leciały, i porządek, w którym obniżały lot w miarę, jak bladło światło dnia. (…) Dźwięk towarzyszący ich lądowaniu brzmiał jak moje imię, powtarzane znowu i znowu: Sorcha, Sorcha...

Wprost pokochałam sposób w jaki autorka uchwyciła bliskość Sorchy do natury oraz jej poczciwość. Łatwo zadurzyć się w tej dzikiej dziewczynie, a towarzyszenie jej w trakcie lektury to czysta przyjemność. Jej losy wywołują w czytelniku mnóstwo uczuć i emocji – od uśmiechu i wzruszenia, po zaskoczenie, strach i ból. Córka lasu przepełniona jest przeżyciami po brzegi, a Juliet Marillier tak zgrabnie je ujmuje w słowa, że autentycznie można je poczuć. Podobne wrażenia zgotowują nawiązania do legend irlandzkich czy zgrabne opracowanie wspomnianej baśni Grimm, a także wplecenie dawnych tradycji i wierzeń oraz nutki historii tych ziem. Książkę czyta się to po prostu z obłędnym zaangażowaniem!

Płacz, najdroższa. Nasza miłość otula cię niczym koc. Nasza siła należy do ciebie, a twoja siła ożywia naszą nadzieję.

Las ma cię swoich rękach.

Historię Sorchy zgłębia się fantastycznie nie tylko przez wzgląd na styl autorki oraz kapitalne wątki, czy też natłok doznań. Na uwagę zasługuje także sam sposób prowadzenia powieści, w którym przeważają opisy i myśli głównej bohaterki – dialogów jest tu raczej niewiele. W związku z tym akcja nie pędzi, rozwija się w sposób wyjątkowo stonowany, ale – o dziwo – przez tę książkę się dosłownie płynie. Chwilami jest jednak niełatwa – brutalnych i wstrząsających scen weń nie brakuje, jak choćby opisu gwałtu. W związku z tym sądzę, że jest to książka raczej dla dorosłego czytelnika, tudzież nastolatków w okolicy pełnoletności – dla młodszych odbiorców niektóre jej fragmenty mogą być zbyt… mocne.

Poświęciła swoje dzieciństwo, by uratować braci. Kochała swoją rodzinę ponad wszystko, a jej dusza tęskniła za domem, za dzikim lasem, za krainą mistycznych opowieści i starożytnych duchów (…).

Córka lasu to zjawiskowo baśniowa opowieść o poświęceniu, siostrzanej miłości oraz przeciwnościach losu. Mimo tego, że mnóstwo w niej cierpienia, króluje tu niezaprzeczalne piękno – i w języku, i w samej postawie głównej bohaterki, również otaczającego jej świata. Jeśli szukacie magicznych historii, klimaty celtyckich legend lub retellingi baśni – jestem przekonana, że zakochacie się w tej powieści bez pamięci. Fascynująca i niezwykle emocjonalna historia!