Justyna Białowąs - "Wołyńska gra"

Autor: Justyna Białowąs

Tytuł: Wołyńska gra

Wydawnictwo: Znak Horyzont

Data wydania: 30 czerwca 2021

Liczba stron: 608

Ocena: 10/10

Opis:

Kogo dziś obchodzi Wołyń? Na pewno nie współczesnych trzydziestokilkulatków, a już najmniej tych, którzy już się o nim nasłuchali w dzieciństwie: Jagodę i Olega. Dla obojga Wołyń to tylko historia. 

A przynajmniej tak im się wydawało.

Jagoda spędza dnie i noce w warszawskiej korporacji, gdzie walczy z asapami, projektami i romansem z żonatym kolegą.

Oleg kończy swój krótki pobyt w rodzinnych stronach na Ukrainie i planuje kolejny służbowy wyjazd za granicę.

11 lipca, w rocznicę rzezi wołyńskiej, na warszawskiej Ochocie umiera student. Można by tę śmierć uznać za przypadek, gdyby nie dziwna karta, którą znajduje przy nim przyjaciel.

I to za sprawą tej karty Jagoda i Oleg nie będą mogli dłużej udawać, że Wołyń ich nie dotyczy.

Ruszają w śmiertelnie niebezpieczną podróż, po której już nigdy nie będą tacy sami.

Recenzja:

„Wołyńska gra” to jedna z najbardziej interesujących książek, jakie miałam okazję czytać w tym roku. Debiut pisarski Justyny Białowąs oceniam jako naprawdę udany. Autorce udało się stworzyć historię, która nie jest łatwa w odbiorze z uwagi zarówno na tematykę, jak i styl Białowąs, ale warto się z nią zmierzyć, ponieważ po zamknięciu powieści gwarantuję wam satysfakcję.

Główną bohaterką „Wołyńskiej gry” jest Jagoda, czyli trzydziestotrzyletnia kobieta, która doskonale ucieleśnia najgorsze cechy przypisywane stereotypowemu przedstawicielowi tzw. pokolenia Y, czyli strach przed zaangażowaniem, pracoholizm, brak przywiązania do kraju i zainteresowania historią. Z początku postać ta sprawia wrażenie antypatycznej, jednak czytelnik szybko dowiaduje się, że przyjmowanie przez Jagodę określonych postaw to tak naprawdę zwykły mechanizm obronny, ponieważ rodzina bohaterki jest ściśle związana z ludobójstwem na Wołyniu, więc od dziecka szeptano jej do ucha nacjonalistyczne i ksenofobiczne hasła, od których chce się odciąć. 

Oprócz Jagody Białowąs wykreowała szereg innych ciekawych postaci, które reprezentują prawdziwe spektrum postrzegania ludobójstwa, patriotyzmu i długiej historii łączącej Polskę z Ukrainą. Autorce udało się stworzyć bohaterów pełnokrwistych, wielowymiarowych i przede wszystkich nieprzerysowanych, a w taką pułapkę można było łatwo wpaść. 

Książka Justyny Białowąs to prawdziwa przeprawa, szczególnie dla osoby, która z tematem Wołynia miała do czynienia tylko na lekcjach historii i podczas seansu filmu Smarzowskiego, a muszę przyznać, że to dokładnie moja charakterystyka. „Wołyńska gra” uświadomiła mi, podobnie jak głównej bohaterce, że moja wiedza w tej dziedzinie jest dość ograniczona, jednak lektura okazała się tym bardziej pouczająca. 

Na polskim rynku wydawniczym nie brakuje powieści poruszających wydarzenia historyczne z pierwszej połowy XX wieku, jednak większość z nich dotyczy III Rzeszy i ZSRR, więc autorce udało się skutecznie wypełnić pewną niszę. Powieść czyta się powoli, niekomfortowo, nawet bardzo niekomfortowo, więc jeśli szukacie łatwej w odbiorze rozrywki, to źle trafiliście. Natomiast podobnie jak „Wołyń” Smarzowskiego książka Białowąs ma budować mosty, a nie je palić. Ponadto utwór ma potencjał, aby być odczytywanym uniwersalnie, szczególnie w kontekście aktualnej sytuacji politycznej w Polsce i postępującej polaryzacji społeczeństwa. 

Polecam serdecznie i wystawiam notę celującą. Będę śledzić dalszą pisarską karierę Justyny Białowąs i zachęcam was do tego samego.