Frances Cha - "Gdybym miała twoją twarz"

Autor: Frances Cha

Tytuł: Gdybym miała twoją twarz

Wydawnictwo: Mova

Premiera: 14 lipca 2021

Liczba stron: 304

Ocena: 9/10

Recenzja przedpremierowa

Opis:

Głośna powieść, w której z mroku i sprzeczności współczesnego Seulu wyłania się portret kobiet gotowych zrobić wszystko, aby żyć godniej.

Młode koreanki: Gyuri, Miho, Ara, Sujin i Wonna, próbują pozostać sobą w świecie, który wymaga od nich niewiarygodnie dużo. Współczesny Seul nie jest wyrozumiały dla kobiet, zwłaszcza biednych. Aby uzyskać przepustkę do lepszego świata, trzeba wpisywać się w wyśrubowany kanon urody. Cena piękna jest wysoka, a operacje plastyczne to konieczność.

Wiedzą o tym Gyuri, ekskluzywna kobieta do towarzystwa dla najbogatszych biznesmenów w kraju, oraz Sujin, która zrobi wszystko, aby być jak Gyuri. Miho, artystka z dyplomem amerykańskiej uczelni, romansująca z apodyktycznym mężczyzną, i Ara, obsesyjnie zakochana w gwieździe k-popu. Oraz Wonna, która staje wobec dylematu: marzy o dziecku, lecz nie ma środków na jego wychowanie.

Robią wszystko, aby utrzymać się na powierzchni, bo bycie kobietą w społeczeństwie pełnym nierówności oznacza ciągłą walkę. Ich historie tworzą porywającą opowieść, w której przyjaźń może się okazać ratunkiem.

Recenzja:

Nie będę ukrywać, że Gdybym miała twoją twarz jest jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie wakacyjnych premier. Uwielbiam literaturę nawiązującą do azjatyckiej kultury, również w kontekście problemów społecznych, a tytuł ten pod tym względem zapowiadał się niezwykle intrygująco. I nie myliłam się – Frances Cha za sprawą kilku kobiet maluje przed czytelnikiem obraz krzywdzących standardów koreańskiego społeczeństwa - surowych kanonów piękna i nie tylko…

Przeżyłabym twoje życie znacznie lepiej niż ty, gdybym miała twoją twarz.

Opowieść śledzimy z perspektywy czterech głównych bohaterek-narratorek, niemniej i kobiety drugoplanowe są fantastycznie wykreowane, wielowarstwowe. Ara, Gyuri, Miho i Wonna mieszkają blisko siebie, ale prowadzone przez nich życie jest zupełnie inne – podobnie jak one są rozmaite. Prawdę mówiąc, po kilku rozdziałach nie potrzebowałabym już imienia w tytule rozdziału, żeby zgadnąć od razu, o kim jest mowa – ich narracje i osobowości są tak bardzo dopracowane, że z łatwością można je odróżnić. Myślę, że właśnie postacie są najmocniejszą stroną tej książki – zdają się być prawdziwymi kobietami, z krwi i kości, z zaletami i wadami, motywacjami i autentycznymi emocjami. Dzięki temu, że łatwo można nawiązać z nimi więź, problematyka poruszana przez Frances Cha jest jeszcze bardziej w czytelnika uderzająca…

(…) od tamtej pory dotyka moich włosów, kiedy tylko może. Odbierałam to jako komplement (w Stanach większość ludzi wyrażała się o moich włosach z zachwytem), dopóki nie zobaczyłam, jak kręci ze smutkiem głową do Sujin, trzymając mój kosmyk w palcach. Później napisała w swoim notesie: SĄ TAKIE NATURALNE.

Uderzyły mnie różnice w postrzeganiu rozmaitych norm, często drastyczne i dla mnie niedopuszczalne, a i zauważalne podobieństwa niektórych zachowań mnie wzburzyły. Co prawda, autorka skupia się tutaj wokół koreańskich standardów, niemniej seksizm czy mizoginię można zaobserwować i w innych państwach – takie zachowania pojawiają się także w Polsce. Tutaj skoncentrowane jest to przede wszystkim na rygorystycznych standardach piękna i normach oczekiwanych od kobiet. Za sprawą tego swoistego uścisku społeczeństwa oraz własnych wyobrażeń, wiele z nich decyduje się na kosztowne operacje plastyczną – wszak ich wartością nie jest ich wnętrze - a wygląd. Frances Cha w dość druzgocący sposób porusza tutaj także temat roli matki i żony, a także wiele innych kwestii – których doświadczają Gyuri, Miho, Wonna, Ara oraz inne bohaterki, często związanych stricte z kulturą koreańską. Ta – swoją drogą – jest kapitalnie ukazana. Wyraźnie czuć klimat tegoż kraju, elementy nieodzownie z nim kojarzone (choćby k-pop), nie tylko w kontekście postępowania, ale i życia na wysokich obrotach.

Chyba poczuję się lepiej, gdy znajdziemy się wreszcie na prowincji, między polami ryżowymi, dzięki czemu uświadomię sobie, jak daleko zaszłam, zamiast myśleć o tym, czego nigdy nie uda mi się osiągnąć.

Gdybym miała twoją twarz to dająca do myślenia i fascynująca historia wielu kobiet, obfita w emocje prawdziwe, wręcz sprawiające wrażenie intymnych. Wiele scen szokuje, w treści nie brakuje traum i wydarzeń strasznych, również mocniejszego języka, dlatego polecam ją osobom dorosłym – bohaterki w niektórych chwilach są wręcz zmaltretowane życiem. Nie ma tu jednak przesady – jak wspomniałam wcześniej, Frances Cha pisze w sposób autentyczny – niekiedy w tonie marzycielskim, innym razem gniewnym, smutnym, radosnym – a czytelnik wszystko to czuje na własnej skórze. To po prostu niebywała lektura – polecam z całego serca!