Anna Kańtoch - "Lato utraconych"

 

Tytuł: Lato utraconych

Autor: Anna Kańtoch

Wydawnictwo: Marginesy

Cykl: Krystyna Lesińska (tom 2)

Liczba stron: 392

Rok wydania: 2021

Ocena: 7/10

 

Opis:

Porwanie sprzed lat, krwawe morderstwo oraz tajemnicze zło, podążające krok w krok za chłopcem i zamieniające jego życie w piekło.

Wcześniejsze losy policjantki, która jako nastolatka straciła brata podczas tajemniczej wycieczki w góry.

Jest rok 1999. W Pogańskim Młynie, starej leśniczówce niedaleko Rudnika dochodzi do krwawej zbrodni – nieznany sprawca atakuje spędzającą tam wakacje pięcioosobową rodzinę. Napaść udaje się przeżyć jedynie najstarszemu z dzieci. Okazuje się, że ocalały chłopak to odnaleziona zaledwie kilka miesięcy wcześniej ofiara porwania. Dwanaście lat temu mały Kuba zniknął bez śladu nad Czarnym Stawem Gąsienicowym, a teraz, kiedy właśnie udało mu się wrócić do domu, wkroczył prosto w nowy koszmar. Czy to możliwe, że obie te sprawy coś łączy? Jakie zło prześladuje chłopaka, ciągle starając się odebrać mu każdą szansę na normalne życie? I dlaczego?

Do śledztwa zostaje przydzielona Krystyna Lesińska, doświadczona policjantka specjalizująca się w nieoczywistych sprawach. Kobieta równocześnie mierzy się z własnymi demonami – niedawną, nagłą śmiercią męża i wciąż niedającym jej spokoju zaginięciem brata. Sprawa Pogańskiego Młyna to dla niej gra o wysoką stawkę, pokaże bowiem, czy Lesińska jest jeszcze w stanie pracować, czy nadszedł już czas, by złożyła broń i odeszła.

Lato utraconych to pełna napięcia i czającej się grozy powieść kryminalna, zaglądająca w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy. Autorka z właściwym sobie kunsztem pokazuje, jak strach potrafi zatruć nawet najszczęśliwsze życie i zaślepić nawet najbystrzejsze umysły.

Recenzja:

Lato utraconych to druga część trylogii Anny Kańtoch o policjantce Krystynie Lesińskiej. Za Wiosnę zaginionych, pierwszą część, autorka dostała Nagrodę Wielkiego Kalibru, a jury opisało jej powieść jako „wszechogarniające literackie przeżycie”. Sama też byłam tą książką zachwycona, uważam, że nagroda jest jak najbardziej zasłużona, i nie mogłam się doczekać Lata.

Jeśli zastanawiacie się, czy możecie te książki czytać niezależnie, to odpowiedź brzmi TAK. Autorka zastosowała ciekawy zabieg i chronologicznie wydarzenia z Wiosny są po Lecie. Przyznam, że na początku lekko mnie to zaskoczyło, ale szybko okazało się, że pięćdziesięciokilkuletnia Krystyna jest równie ciekawą bohaterką, jak Krystyna-emerytka, a sprawa, jaką dostała, była jedną z większych w jej karierze. 

Anna Kańtoch ma prawdziwy talent do przyciągania uwagi czytelnika. Prolog Lata, sytuowany na rok przed właściwą akcja, jest bardzo tajemniczy, i natychmiast wzbudził moją ciekawość. Sprawa, z jaką musi się zmierzyć Krystyna, okazała się równie intrygująca. Morderstwo całej rodziny. Przy życiu został tylko chłopak, którego jako pięciolatka porwano w górach. Po latach zniewolenia udało mu się uwolnić, niestety drogą do wolności było zabicie ciemiężycielki. Kuba ­– choć wcale tego nie chciał – wrócił do ojca, który zdążył założyć nową rodzinę. Rok później wszyscy oprócz chłopaka giną. Czy te sprawy mogą się jakoś wiązać? Jeśli tak, w jaki sposób? Krystyna szuka odpowiedzi na to pytanie, ale dopiero co zmarł jej drugi mąż, więc możliwe, że nie podchodzi do tej sprawy tak, jak powinna. Możliwe, że popełnia błędy. I możliwe, że te błędy doprowadzą do tragedii.

Nie chcę pisać za dużo o samym śledztwie i szczegółach sprawy, żeby nie odbierać wam przyjemności z czytania. Napiszę tylko tyle, że Anna Kańtoch, jak to Anna Kańtoch po mistrzowsku budowała nastrój grozy i niepokoju, podsunęła też kilka mylnych tropów i na koniec zaserwowała zaskakujące zaskoczenie. Może nie najbardziej wiarygodne, ale raczej takiego obrotu sprawy nie będziecie się spodziewać.

Tak naprawdę rozczarowało mnie w tej książce tylko jedno. Liczyłam na to, że dostaniemy więcej informacji na temat zaginięcia brata Krystyny, które w poprzedniej części pozostało zagadką. Nie spodziewałam się oczywiście, że w Lecie dowiemy się, co się z nim stało, ale liczyłam to, że autorka choć odrobinę przybliży nas do rozwiązania tej tajemnicy. Nic z tego! Wszystkiego dowiemy się w ostatniej części. Swoją drogą, ciekawa jestem tytułu. Jesień odnalezionych? Co myślicie?

Jako druga część trylogii Lato troszkę mnie zawiodło z powodu tego, o czym napisałam wyżej, ale jako osobna powieść, jest to świetna lektura, która wprowadza nową jakość do polskiego kryminału. Jeśli myślicie, że Mróz, Bonda i Chmielarz to wszystko, na co możecie liczyć, sięgnijcie po Annę Kańtoch. Gwarantuję, że nie pożałujecie.