Sarah Penner - "Zaginiona apteka"

Autor: Sarah Penner

Tytuł: Zaginiona apteka

Wydawnictwo: HarperCollins

Data wydania: 5 maja 2021

Liczba stron: 384

Ocena: 9/10

Opis:

Zapomniana historia...

Życie wśród trucizn i zemsty...

Witajcie w zaginionej aptece!

Ukryta pośród zaułków osiemnastowiecznego Londynu tajemna apteka obsługuje niezwykłą klientelę. W całym mieście maltretowane lub zdradzane kobiety przekazują sobie szeptem wieści o tajemniczej Nelli, sprzedającej na pozór niewinne medykamenty, dzięki którym mogą raz na zawsze pozbyć się swoich dręczycieli. Los apteki staje jednak pod znakiem zapytania, gdy nowa klientka popełnia brzemienny w skutki błąd, którego konsekwencje ciągną się przez wieki.

Tymczasem współcześnie Caroline Parcewell, niedoszła historyczka, samotnie spędza w Londynie dziesiątą rocznicę ślubu, uciekając przed małżeńskimi problemami. Przypadkiem trafia na wskazówkę sprzed dwustu lat dotyczącą serii niewyjaśnionych zgonów w tym mieście, a wtedy los splata jej życie z życiem aptekarki sprzed wieków. Z życiem… i śmiercią.

Recenzja:

Nie będę ukrywać, że na Zaginioną aptekę czaiłam się od dłuższego czasu, bo opis kusił mnie niesamowicie. Zresztą, sami musicie przyznać, że motyw w trucicielki w londyńskiej scenerii brzmi fenomenalnie, a gdy doda się do tego fakt, że historia rozgrywa się w dwóch przestrzeniach czasowych, osiemnastowiecznej i współczesnej, to… książka sama wskakuje na półeczkę MUST READ. I choć bałam się nieco zawodu, bo opinie na portalu goodreads czytałam różne, tak… Sarah Penner udało się mnie miło zaskoczyć!

(…) Promień latarki oświetlił ciemność przede mną. A wtedy z zapartym tchem, oniemiała, w absolutnej ciszy patrzyłam na to, co miałam przed sobą – na rzeczy zaginione, pogrzebane, które stanowczo zbyt długo pozostawały nieodkryte.

Gdy otworzyłam Zaginioną aptekę powitała mnie miła niespodzianka – na pierwszych stronach wita nas czarno-biała mapka Londynu oraz przysięga starożytnych aptekarzy. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego dodatku w literaturze obyczajowej, niemniej bardzo się cieszę, że znalazłam go tutaj – był sympatycznym dopełnieniem wędrówek po londyńskich uliczkach, pozwalał lepiej się w nich odnaleźć, a i sama wspomniana deklaracja wniosła nieco do obrazu jednej z bohaterek, Nelli. Przyznam Wam szczerze, że to właśnie towarzyszenie tej bohaterce jest moją ulubioną częścią (a raczej częściami) powieści – cudownie mroczną i tajemniczą, niecodzienną, fascynującą i klimatyczną. Nie myślcie jednak, że współczesna bohaterka, Caroline, jest w jakiś stopniu gorsza, bo choć nie intrygowała mnie tak bardzo, tak zaimponowała mi przemianą, która się w niej zadziała. I – co warto dodać – obie narracje cudownie się zazębiają ze sobą, a zakończenie książki to najprawdziwszy majstersztyk! Aż żałuję, że nie mogę Wam go opowiedzieć, bo opadnięta szczęka gwarantowana!

Sarah Penner urzekła mnie także przyjemnym stylem – lekkim piórem i łagodnym rozmarzeniem w opisach. Choć historia jest mroczna, tak nie opuszczało mnie tutaj uczucie delikatnej baśniowości – zresztą, historia przyprószona jest delikatnie magią. Wątkiem przewodnim dla historii zdaje się być jednak nie tylko odkrywanie hipnotyzującej wręcz przeszłości tytułowego miejsca i jego tajemnic, ale i ukazanie siły kobiet, swoistej solidarności, odwagi oraz… odnajdywania siebie i spełnienia, nie zawsze w oczywisty sposób. Nie można też zapomnieć, że ważną istotę tutaj spełniają także zemsty, małe i duże, aczkolwiek – jak wspomniałam wcześniej – jednym z moich ulubionych motywów tu zawartych był rozwój Caroline. Ta metamorfoza wypadła bardzo naturalnie i z pewnością niejednego czytelnika zachęci do refleksji.

Dla nas obu ten flakonik oznaczał koniec jedynych poszukiwań i początek następnych. Symbolizował rozstajne drogi, porzucenie tajemnic i bólu na rzecz zaakceptowania prawdy… na rzecz zaakceptowania magii. Magii, z jej czarującym, nieodpartym urokiem, jaki mają tylko bajki.

Zaginiona apteka to magiczna, zaskakująca i rewelacyjna opowieść, po którą powinna sięgnąć każda kobieta. Jestem pewna, że wiele czytelniczek doceni jej czar oraz zniewalający klimat. Choć wspominałam głównie o tajemnicach, mrokach i baśniowości, w tej historii nie brakuje także i humoru oraz zakręconej akcji. Przy tej książce nie ma miejsce na nudę – jest za to miejsce na zachwyt, refleksję oraz nadzwyczajną rozrywkę. Polecam z całego serca!

P.S. Zapomniałam dodać, że na ostatnich stronach są zapiski z pracy Nelli, interesujący krótki rys historyczny na temat trucizn w XVIII i XIX-wiecznej Anglii oraz trzy przepisy – na gorący napar Toma Peppera (koi drapanie w gardle i rozluźnia po ciężkim dniu), na balsam Blackfriars na insekty i czerniaki (uśmierza swędzenie skóry po ukąszeniu owadów) oraz na… maślane ciasteczka z rozmarynem (tego tłumaczyć nikomu nie trzeba). Cudo! 💓