Marcin Margielewski - "Koszmar arabskich służących"

 

Autor: Marcin Margielewski 

Tytuł: Koszmar arabskich służących 

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 2021

Ilość stron: 336

Ocena: 7/10

Opis:

Nowa, poruszająca opowieść autora bestsellerów o tajemnicach krajów arabskich.

Zatrważająca i niezwykle emocjonująca opowieść o biednych kobietach, które zostają służącymi w bogatych arabskich domach.

Pozbawione paszportów, możliwości kontaktowania się z rodziną, zamknięte za murami wartych miliony posiadłości, pracują często bez wytchnienia i dni wolnych od pracy. Gwałcone, bite, upokarzane, nie mają szans na poskarżenie się na swój los, dopóki nie skończy się ich kontrakt. Po powrocie do swoich krajów często wybierają milczenie, bo świat nie chce wierzyć w ich historie.

Marcin Margielewski namówił pochodzącą z Indonezji Ekę, by opowiedziała wstrząsającą historię swojej mamy i cioci, które stały się ofiarami współczesnego systemu niewolnictwa.

To druga - po "Modelkach z Dubaju" - książka z serii "Niewolnicy" opowiadającej o ludziach, którzy na Bliskim Wschodzie traktowani są jak zwykły towar.

Recenzja:

Czytałam już poprzednią książkę tego autora - "Modelki z Dubaju", które mocno mną wstrząsnęły, ale "Koszmar arabskich służących" przeraził mnie chyba jeszcze bardziej. A patrząc na to, że autor widuje takie rzeczy na własne oczy, tym bardziej sprawia, że mam do niego wielki szacunek - bo ja bym chyba nie wytrzymała obserwowania czegoś takiego. Na dodatek autor spisuje to wszystko w formie tekstu - i publikuje książki, żeby innym ludziom szeroko otworzyć oczy na problemy, które dalej występują na Bliskim Wschodzie - i mimo wszystko nie widać światełka w tunelu, żeby się to w najbliższym czasie miało zakończyć. 

Także jeśli lubicie dobrą literaturę faktu - bardzo polecam serię "Niewolnicy" - pewnie w planach już kolejne tomy, po które też na pewno sięgnę. Może nie z przyjemnością - bo to byłoby nietrafne sformułowanie, skoro często są tu ukazane tak brutalne realia, ale na pewno z pewną dozą ciekawości i tego, że chciałabym naprawdę wiedzieć, jakie problemy dalej występują we współczesnym świecie. A widać, że w niektórych krajach nic się od wieków nie zmieniło...

"Każdy posiadacz paszportu któregoś z krajów Zatoki Perskiej, ale także Jordanii czy Libanu ma prawo zatrudnić pracowników potrzebnych do jego obsługi i zostać ich sponsorem, czyli kafeelem" - czytamy już we wstępie książki pana Margielewskiego. To tajemnicze sformułowanie i całe to zdanie jest mniej więcej wyrazem tego, że praktycznie w legalny sposób w państwach tych można mieć określoną liczbę służby - czyli praktycznie niewolników, bo cokolwiek byś tym ludziom nie zrobił, państwo zawsze stanie po stronie swoich obywateli, w tym wymiar sprawiedliwości. Pokazuje to jednak, na jak ogromną skalę dalej działają usługi niewolnicze.

Autor przytacza od samego początku historie, które dosłownie mrożą krew w żyłach - tak żeby nie spojlerować za dużo, a jednak zaciekawić, opowiem historię, która pojawiła się jako pierwsza, gdzie dziewczyna przez trzynastometrową falę straciła dach nad głową i chcąc pomóc swoim rodzicom w odbudowie domu, wyjechała do Kuwejtu. Tam trafiła w ręce osób, które nie traktowały jej zbyt dobrze - a ostatecznie zabili ją. Ciało odnaleziono dopiero po dłuższym czasie, była ona schowana w zamrażarce swoich pracodawców, którzy w międzyczasie zdążyli już uciec z Kuwejtu. Brzmi niczym fantastyka? To nie jest fantastyka - to są realia dla bardzo wielu ludzi, i to współczesnych ludzi. Autor natomiast czasami bardziej brutalnie i okrutnie, czasami mniej, pokazuje ich szarą rzeczywistość. 

Na samym końcu autor napisał sformułowanie, iż czuje się bezsilny wobec tego wszystkiego, ale chciał dać głos tym, którzy tego głosu nie mają - bo zostali go okrutnie pozbawieni. Bardzo szanuję autora właśnie za te słowa, z jego robotę - która do łatwych nie należy, ale dosłownie po lekturze całości "Koszmary arabskich służących" mnie momentami nawet brakowało słów, że coś takiego może się dziać, a łzy leciały mi po policzkach. 

Co ciekawe, książka napisana jest prostym językiem, zrozumiałym dla każdego, a do tego na tyle lekko, na ile się tylko dało, przez co też czytelnik nie jest w stanie oderwać się od czytania. Prawda jest bolesna, ale autor pięknie to wszystko pokazuje i naprawdę dobrze to wszystko spisał. Pod tym kątem to jedna z tej części literatury faktu, które do mnie trafiają - bo często są one napisane zbyt sztywno, żeby mi się to dobrze czytało. W powieści, którą dziś recenzuję, ten problem nie występuje. 

Podsumowując: nie jestem dosłownie w stanie napisać niczego więcej, bo myśli dalej mam splątane, czuję ich natłok. Nie chcę też jednak opowiadać za dużo, bo chciałabym, żebyście sami poznali "Koszmar arabskich służących". Myślę, że niejednego to zaskoczy - i niejeden będzie płakał przy czytaniu, ale takie lektury też są potrzebne. Książka jest fenomenalna - polecam ją gorąco, chociaż jeśli ktoś nie lubi czytać o takich ludzkich problemach i o okropieństwach tego świata, może niech lepiej sobie daruje. Mimo wszystko mam jednak nadzieję, że większość sięgnie - i pozwoli sobie na to, żeby trochę docenić życie, które akurat ma.