Sarah Brianne - "Drago"

Autor:  Sarah Brianne

Tytuł: Drago

Wydawnictwo: Niezwykłe

Data wydania: 2021

Ilość stron: 228

Ocena: 6/10

Opis:

Drago otrzyma szansę na zemstę i nie zamierza jej zmarnować!

Mężczyzna cudem uniknął śmierci. Dzięki swojej posturze oraz lojalności wobec rodziny Caruso wydawał się niezniszczalny, a jednak zawiódł. Nie udało mu się ochronić Chloe i nigdy sobie tego nie wybaczy.

Jednak pojawia się światełko w tunelu – możliwość zemsty na rodzinie Luciano. Z początku Drago nie jest zadowolony z rozkazu, jaki otrzymał: ma poślubić kobietę z tej familii. Kiedy dowiaduje się, że jego wybranką będzie córka samego Lucyfera, zdaje sobie sprawę, że nadszedł czas zemsty.

 Katarina całe życie spędziła w piekle, jakie zgotował jej i braciom własny ojciec.

Teraz ma nadzieję, że wreszcie coś się zmieni. Jednak niedługo dowie się, że wychodząc za Drago, trafi z jednego piekła do drugiego.

Recenzja:

No i proszę - szósty tom był jednak dużo lepszy od tomu piątego, chociaż powoli ta seria zaczyna mi się dłużyć, bo mało co się dzieje. W większości powieści mafijnych to, co zostało rozpisane na sześć tomów tego cyklu, zostałoby zamknięte w jednej, może dwóch tomach. Tyle, że Sarah Brianne nie byłaby w stanie tego inaczej zrobić, skoro każdy kawałek układanki dokłada się tylko w momencie pojawiania się nowej pary. I chociaż to romans mafijny, to jednak tej mafii praktycznie się nie dostrzega - nawet w tym tomie, który miał być zemstą Drago na Lucianach, to tej brutalności i okrucieństwa było mało, za to miłość, która wręcz wyskoczyła z szafy: była, jak najbardziej. 

Drago został postrzelony - dostał pięć kulek w klatkę piersiową od samego Lucyfera. Najlepszy ochroniarz rodziny Caruso wiele przez to stracił - głównie samego siebie i to, kim był kiedyś. Bo teraz prześwieca mu tylko zemsta. Zemsta na rodzinie Luciano - do której należał Lucyfer. I faktycznie, kilka miesięcy później Lucca stwierdza, że wypadałoby zawrzeć jako-taki rozejm między rodzinami, co najlepiej scementuje małżeństwo. Lucca oznajmia też, że na męża typuje blisko trzydziestoletniego Drago, a pannę młodą... będzie sam mógł sobie wybrać.

I Drago wybiera. Córkę Lucyfera, która przypomina mu małą wiedźmę - różowe włosy, czarne ubrania i do tego kot. Dziewczyna ledwo skończyła osiemnaście lat, ale wie, że nie ma odwrotu - ale szybko też okazuje się, że zemsta na tak charakternej dziewczynie nie będzie łatwa - szczególnie, że nawet Maria ogłasza, że gdyby nie to, że z Kat ma żenić się Drago, to sama wzięłaby z tą małą wiedźmą ślub. 

Jeśli nie przeszkadza Wam różnica wieku, to ta część na pewno spodoba się Wam bardziej niż z trzy poprzednie. Przede wszystkim dlatego, że Drago i Kat okazali się naprawdę fajnymi bohaterami. Tej zemsty... no cóż, jakoś za bardzo nie dostrzegłam, skoro Drago od samego początku dosłownie traktował Kat, jako kogoś cennego.

Dodam też, że nie ma tu za wielu wątków plus osiemnaście. Niby jest ciut bardziej krwawo niż w poprzednich tomach - bo zaczyna się akcja na weselu, to jednak to też nie było jakoś super opisane i zaplanowane. Niemniej jednak "Drago" na pewno jest jednym z lepszych tomów tej serii. Szkoda tylko, że jest taki krótki i praktycznie urywa tę historię w połowie, zanim dobrze się pozna bohaterów i zrozumie, że może ich łączyć jakaś relacja inna niż "zakochanie od pierwszego wejrzenia", które praktycznie w każdym tomie stara się nam wcisnąć autorka. Bo tak - tam dosłownie wszyscy od razu, bez bliższego poznania się, wyznają sobie miłość.

Jestem ciekawa kolejnego tomu, o Marii, bo tutaj została już ta bohaterka przedstawiona lepiej niż w poprzedniej części. W ogóle jakoś ci bohaterowie zostali przedstawieni lepiej niż w "Angel", no może oprócz Vincenta - który dalej rozpamiętuje, jak ktokolwiek powie do niego, że jest ładny (jakby to stanowiło sens jego życia - szczególnie, że tam naprawdę używane jest słowo ŁADNY zamiast PRZYSTOJNY). A szkoda, kiedyś lubiłam Vincenta. 

Dalej twierdzę, że tutaj nie do końca wiadomo, do kogo jest kierowana ta seria - dla młodzieży się nie nadaje przez okazjonalne sceny plus osiemnaście, chociaż kierowanie tego cyklu do nich miałoby więcej sensu, a dla starszych czytelników - wypowiadając się, jako jeden z nich: ta bezmyślność, impulsywność i infantylność czasem do mnie po prostu nie przemawiają, a takie rzeczy się tu zdarzają.

Ta seria bez wątpienia nie jest moją ulubioną, ale wiem, że wiele ludzi ją ceni - przede wszystkim za to, że nie trzeba przy niej za dużo myśleć, a można sobie poczytać o miłości. Niestety, chyba wolę bardziej skomplikowane fabuły - i chociaż bohaterowie są w porządku, to jednak dalej mam wrażenie, jakby autorka mogła o nich więcej napisać, żeby czytelnicy jakoś bardziej ich polubili i bardziej zrozumieli, co nimi kieruje. A tu utrzymujemy takie trochę urwane historie, bo w końcu nie można wyjawić zbyt wielu nowych faktów, bo nie byłoby żadnej mafijnej akcji w kolejnym tomie. A szkoda, bo jakby wymyślić kilka intryg do jednego tomu zamiast skupiać się na jednym szczególe od dwóch tomów (bo w końcu nazwisko strzelca dalej nie jest znane, chociaż w tym momencie szukają go już dwie mafijne rodziny), to jakoś lepiej by się to czytało, płynniej by to szło...  

Czy polecam? Zostawiam tę decyzję Wam. Bo ta seria jest bardzo zróżnicowana pod względem poziomu napisania...