Louis Lia - "Moja droga Emmie Blue"

Autor: Louis Lia 

Tytuł: Moja droga Emmie Blue

Wydawnictwo: Słowne/Burda Książki

Data wydania: 2021

Ilość stron: 368

Ocena: 6,5/10

Opis:

Kiedy szesnastoletnia Emmie Blue, stojąc na szkolnym boisku, wysyłała list balonem, nie sądziła, że ktoś go znajdzie. I to we Francji! A już na pewno nie ktoś taki jak Lucas: przystojny, zabawny i dobry. I że połączy ich przyjaźń na całe życie. A może i coś więcej…

Przecież tak właśnie wygląda przeznaczenie! A oni nawet urodziny mają tego samego dnia.

Emmie wie, że nadszedł czas. W przededniu ich trzydziestych urodzin, w ich ukochanej knajpce na plaży Lucas wreszcie zada jej TO pytanie.

Tyle że zabrzmi ono zupełnie inaczej, niż sobie wyobrażała, a to będzie dopiero początek. Los bowiem przygotował dla Emmie Blue całkiem inny scenariusz.

Recenzja:

Bardzo mi się spodobał pomysł na tę książkę - i sięgnęłam po nią bez zbędnej zwłoki, praktycznie kilka dni po tym, jak paczka z "Moja droga Emmie Blue" do mnie dotarła. I przyznam szczerze, że gdyby nie to, że ta powieść urwała się w takim momencie - dla mnie zbyt szybkim, to spokojnie dałabym ocenę nawet osiem na dziesięć, bo to była fantastyczna przygoda i mile spędzony czas. Natomiast pewne rzeczy - niby bardzo ważne, zostały potraktowane trochę marginalnie, chociaż powinny być jeszcze bardziej rozpisane. Mnie, jako czytelnika, zakończenie nie powaliło - chociaż było dokładnie takie, jak je sobie wyobrażałam. Tyle, że... no właśnie: powinno mieć więcej stron!!! Stąd mój bulwers i w ramach buntu ocena sześć i pół na dziesięć - żeby wszyscy wiedzieli, jak mnie to ruszyło!

Szesnastoletnie Emmie nie miała zbyt udanego życia - ani rodzinnego, ani towarzyskiego. Pewnego dnia postanowiła więc wysłać list balonem - z namiarem do siebie, z próbą znalezienia jakiegoś przyjaciela lub przyjaciółki. Emmie po prostu chciała mieć z kim pogadać. Chciała nie czuć się już taka samotna. I tak trafiła na Lucasa - chłopaka, który był swego rodzaju spełnieniem jej marzeń. 

Problem w tym, że on traktował ją tylko jak siostrę - od zawsze. Kiedy więc w okolicy ich trzydziestych urodzin (bo mają urodziny w jednym dniu) spotkali się na kolacji, a Lucas zapowiedział, że będzie musiał zadać poważne pytanie Emmie, to dziewczyna spodziewała się, że w końcu nastąpi TEN moment i padnie TO pytanie. Jednak nic takiego się nie stało - a na dodatek okazało się, że jest wręcz odwrotnie. Lucas zapomniał powiedzieć Emmie, że zszedł się ze swoją byłą dziewczyną, a na dodatek jakoś tak od razu nie powiadomił jej o zaręczynach. A pytanie, które zadał, wręcz złamało głównej bohaterce serce, bo Lucas, nie domyślając się tego, co Emmie do niego czuje... zapytał ją o to, czy zostanie jego świadkową. Masakra, co?

Masakra miała się jednak dopiero zacząć. Życie Emmie zostanie po raz kolejny rozwalone - i to praktycznie w każdym możliwym aspekcie: od pracy, aż po kwestie rodzinne. Mimo wszystko Emmie dalej ma nadzieję, że wszystko jakoś się ułoży i w końcu trafi na właściwe tory. Tyle czy faktycznie tak będzie? Tego się dowiecie dopiero przy lekturze "Moja droga Emmie Blue"!

Książka jest bardzo urocza, napisana w oparciu o fajny pomysł, a do tego wszystkiego jest dobrze napisana. Louis Lia napisała powieść, którą pożarłam wzrokiem, bo i dialogi są dobre, i postacie, i opisy. A co ciekawe - nie ma tu scen seksu, chociaż bez wątpienia przypisałabym tę książkę gdzieś między powieść obyczajową a romans. Miłe, czasem zaskakujące połączenie. Gdyby nie to zakończenie, które naprawdę mogłoby liczyć chociaż z dziesięć stron więcej, to byłabym zachwycona. A tak to... no cóż, było lepiej niż przeciętnie, ale nie było idealnie!

Ostatnio rzadko piszę o okładkach, natomiast w kwestii "Moja droga Emmie Blue" muszę zabrać głos - ta oprawa graficzna jest obłędna! Książka z gatunku literatury kobiecej, która jest taka delikatna i nie ma na niej całującej się pary i półnagiego faceta?! Miła odmiana, nie? Ja jestem jak najbardziej "za", bo ta okładka bardzo mi się kojarzy z tą historią, bardzo mi do "Moja droga Emmie Blue" pasuje, a na dodatek budzi u mnie przyjemne skojarzenia. Oby takich okładek więcej!

Podsumowując: dobra książka, chociaż nie jest doskonała w każdym aspekcie. Natomiast wydaje mi się, że jest dosyć życiowa i niejednej osobie mogłaby otworzyć oczy na to, że nie warto liczyć na los, przeznaczenie i wszechświat, tylko raczej trzeba się starać samemu zawalczyć o swoje szczęście, które często jest na wyciągnięcie ręki. To piękna opowieść, która pewnie też niejednego chwyci za serce, a już na sto procent sprawi, że się o niej tak łatwo nie zapomni. Polecam!