Elizabeth Lim - "Tkając świt"

Autor: Elizabeth Lim

Tytuł: Tkając świt

Wydawnictwo: We need YA!

Data wydania: 23 marca 2021

Liczba stron: 432

Ocena: 6,5/10

Opis:

„Project Runway” w połączeniu z „Mulan”? Porywająca opowieść o młodej dziewczynie, która udaje chłopca, by rywalizować o rolę cesarskiego krawca.

Maia Tamarin marzy o byciu najlepszą krawcową w kraju. Kiedy królewski posłaniec wzywa jej schorowanego ojca do wzięcia udziału w wielkim konkursie, Maia zajmuje jego miejsce, aby spełnić swoje marzenie i uratować rodzinę przed biedą. Wie, że może zginąć, jeśli ktoś odkryje jej sekret. Jest tylko jeden problem: Maia jest jedną z aż dwunastu krawców walczących o wysoką pozycję na dworze.

Konkurencja to jednak niejedyna trudność, której musi stawić czoła. Dziewczyna obawia się, że jej sekret zostanie odkryty przez nadwornego magika Edana, którego przenikliwe oczy zdają się patrzeć prosto przez jej przebranie. Mimo wszystko Maia wyrusza w podróż do najdalszych zakątków królestwa, by szukać słońca, księżyca i gwiazd. Znajdzie tam o wiele więcej, niż kiedykolwiek mogła sobie wyobrazić.

Recenzja:

Jestem przekonana, że o Tkając świt już niemal każdy słyszał co-nieco, bo ilość tej książki w sieci jest przytłaczająca. Sama przed sięgnięciem po nią naczytałam się o niej ochów i achów, dlatego podekscytowana i szczęśliwa podeszłam do lektury. I… spodziewałam się po niej znacznie więcej, aczkolwiek nie zrozumcie mnie źle! Książka mi się podobała, ale nie spełniła w pełni moich oczekiwań. Morał z tego taki – nie nastawiać się na 10/10 jeszcze przed przeczytaniem danego tytułu...

Poproś, bym uprzędła najcieńszą nic, a nawet z zamkniętymi oczami zrobię to tak szybko, że nie dorówna mi żaden mężczyzna. Poproś, bym skłamała, a zająknę się i nic nie wymyślę.

Nigdy nie miałam talentu do snucia opowieści.

Książka napisana jest cudownie i wciąga od pierwszych stron, choć główna bohaterka-narratorka na wstępie twierdzi, że nie ma talentu do gawędzenia (jak widzicie w pierwszych zdaniach przytoczonych powyżej). Jej historię śledziłam z niegasnącym zainteresowaniem (choć kilka razy mnie sfrustrowała – choć o tym dalej). Czuć tutaj vibe Mulan, ale nawiązanie do tego tytułu jest raczej niewielkie – ot, azjatacki-klimat oraz dziewczyna przebierająca się za mężczyznę, aby uratować honor rodziny. Tylko, że… tutaj nie chodzi o wojowanie, a o zostanie nadwornym krawcem – a raczej wzięciu udziału w konkursie na nadwornego krawca (teraz wiecie, skąd też zabawne porównanie do Project Runway). ALE – mam nadzieję, że to nie będzie spoiler – wątek tej rywalizacji nie jest głównym wątkiem, bo w okolicy połowy zostaje skończony, a fabuła toczy się dalej…

Największą i definitywną wadą Tkając świt jest… wątek romantyczny (a na nim niestety buduje tutaj autorka sporą część powieści). Jest on wyjątkowo sztampowy i typowy dla młodzieżówek fantastycznych – czyli w stylu szybkie zakochanie, wielka miłość, pierdzenie serduszkami (dobra, trochę przesadziłam, ale wiecie, co mam na myśli). Na to mogłabym jeszcze przymknąć oko, ale – NIESTETY – główna bohaterka całkowicie traci tutaj rozsądek oraz całą swoją motywację, przez co dla mnie stała się postacią nieautentyczną, a i samo zakochanie ma jakieś mizerne podłoże. Pani Elizabeth Lim – TAK SIĘ NIE ROBI.

Jak jednak widzicie, ocena tej książki jest całkiem wysoka, a to wszystko za sprawą całej reszty. Mogłabym się jeszcze ewentualnie nieco przyczepić do konkursu na nadwornego krawca, którego ważność była w moim mniemaniu przesadzona, ale to jedynie moje drobne odczucie. Zaangażowałam się w ten tytuł przez wzgląd na interesujące tło – obyczajowość, funkcjonowanie dworu czy temat krwawiectwa (choć czasami autorka tutaj przesadzała). Sama magia też była nieoczywista, ubolewam tylko, że tak niewiele o niej zdradziła autorka w pierwszej części powieści, bo później te wątki fantastyczne były trochę tak… znikąd. BO TAK. Akurat to – o dziwo – jakoś nie za specjalnie mi przeszkadzało – może dlatego, że całą frustracje przelałam na kiczowaty wątek miłosny. Jednak i on ma zaletę – ukochany Mai jest bohaterem z ogromnym potencjałem, obdarzyłam go największą sympatią.

Tkając świt to z całą pewnością fantastyczna rozrywka dla młodzieży, można tę książkę pokochać za wiele rzeczy. Jest w jakimś stopniu inna, atrakcyjna, orientalna i – mimo zawodu „miłosnego” - na 100% sięgnę po jej kontynuację (bo nie mogłabym inaczej – zakończenie jest nęcące, acz paskudnie urwane). Zaniżę jednak poprzeczkę i lekturę rozpocznę bez przekonania o arcydziele fantastyki młodzieżowej. Bo książka jest świetna – ale nie przeprześwietna. Polecam. :)