Sophie Hardcastle - "Pod pokładem"

Autor: Sophie Hardcastle

Tytuł: Pod pokładem

Wydawnictwo: MOVA

Data wydania: 10 marca 2021

Liczba stron: 304

Ocena: 9/10

Opis:

Głęboka poetycka opowieść o dorastaniu, pasji i niemym krzyku wśród fal.

Przejmująca historia kobiety dotkniętej przemocą seksualną.

Olivia ma 21 lat, kiedy rzuca staż w bankowości, aby żeglować wokół wybrzeży Australii w towarzystwie dwójki przyjaciół. Z fascynacją odkrywa, że życie oferuje szereg ekscytujących możliwości, i nie wyobraża już sobie powrotu do dawnej rutyny. Jest synestetyczką i życie na morzu działa magicznie na jej zmysły i postrzeganie świata.

Mija parę lat i Oli można już nazwać wilkiem morskim. Postanawia wziąć udział w rejsie w towarzystwie pięciu mężczyzn, aby dostarczyć jacht z Nowej Kaledonii do Auckland. Wkrótce przekona się, że na morzu, pod pokładem, nikt nie usłyszy jej krzyku…

Po przeprowadzce do Londynu morskie przygody Olivii to już przeszłość. Teraz ceni sobie poukładany tryb życia. Jednak kiedy poznaje Hugona, traumatyczne wspomnienia spod pokładu nagle w niej ożywają.

Recenzja:

Po przeczytaniu Pod pokładem mogę śmiało powiedzieć, że opis tej książki nie przygotowuje w pełni na jej treść. Powieść Sophie Hardcastle jest czymś więcej niż historią kobiety dotkniętej przemocą seksualną. Autorka serwuje tutaj także interesujący obraz straty, odnajdywania siebie, swojej pasji oraz… odbijania się od dna. Wszystko to podaje nam w nieco poetyckiej formie, wśród pięknych słów i wód, zjawiskowych cudów natury oraz nieoczywistej sztuki.

- Ktoś mi opowiedział niezwykłą historię o śmierci – odzywa się Maggie. - Mówiła, że jesteśmy jak rzeki, my wszyscy. Rodzimy się jako chmury, a potem pewnego dnia spadamy na ziemię pod postacią deszczu i przemieniamy się w strużki. Później rozrastamy się w strumienie… rozlewamy w rzeki. Przemierzamy wielkie odległości, wijemy się poprzez rozmaite lasy i doliny. Czasem spotykamy się z innymi rzekami, wirujemy razem w wielkich jeziorach, potem nasze drogi się rozchodzą i płyniemy każde z osobna… Ale wszyscy spotkamy się znów za ujściem, gdzie wpadamy do morza.

Olivia jest postacią niezwykłą, bo choć przez większość powieści zdaje się osobą zagubioną i niepewną, ciężko nie darzyć jej sympatią. To ona jest narratorką powieści, to jej myśli spijamy z każdą stroną - prosto od niej poznajemy jej losy. Zakochałam się w sposobie, w jaki prowadzi swoją waśń oraz... opowiadaniu za pomocą kolorów. Uwielbiam motyw synestezji w literaturze, a tutaj szczególnie przypadł mi do gustu - przepięknie wpasowywał się w poetycki klimat historii oraz znakomicie podkreślał emocje Oli, a także portretował innych bohaterów w sposób oryginalny (i wciąż zrozumiały dla czytelnika, co warto podkreślić).

Oddychanie to kwestia wyboru, prawda?

Tak barwna narracja (dosłownie i w przenośni) wzbudza mnóstwo uczuć oraz refleksji w odbiorcy. Głównym problem przedstawionym w tej powieści jest oczywiście przemoc seksualna oraz trauma bohaterki, którą stopniowo na jej kartach przepracowuje, ale nie jest to temat jedyny. Wiele tutaj także o akceptacji, o ograniczeniach, które nakładają na nas inni (lub nakładamy sami), realizowaniu się i pokrętnym losie. Sophie Hardcastle przyprawiła swoją powieść także sztuką, szczyptą feminizmu (nie mylić z feminazizmem) oraz odrobiną ekologii – wszak toń wody oraz przyroda jest dla Oli bardzo ważna. I – choć może zabrzmi to cudacznie – nasza dziewczyna ma w sobie sporo z natury. Pod pokładem można odebrać wielowymiarowo, ale jedno jest pewne – w każdym wzbudzi multum emocji: od zachwytu nad morskimi krajobrazami, po dyskomfort i niepokój, aż do osobliwego katharsis.

I dociera do mnie, że nie jestem sama. Ciało każdej z nas znaczą blizny, ale blizna to cielesny przejaw spajania. Dowód, że zdołałyśmy przetrwać.

Pod pokładem to z całą pewnością opowieść piękna, kobieca i z głębią równą morzu. Nie ze wszystkimi decyzjami czy krokami Olivii się zgadzałam, nie wszystkie zrozumiałam, ale zaangażowałam się w jej historię i ją wspierałam. Jestem przekonana, że niejedna czytelniczka zakocha się w malowniczych opisach krajobrazów, poetyckim języku powieści, ale – przede wszystkim – przekona się, że nie jest sama, niezależnie jakie blizny ze sobą niesie. Poruszająca i fascynująca historia – polecam z całego serca!

P.S. Wydanie tej książki jest przebajeczne!