Kim Liggett - "Rok próby"

Autor: Kim Liggett

Tytuł: Rok próby

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Data wydania: 10 marca 2021

Liczba stron: 344

Ocena: 7/10

Opis:

O tym się nie rozmawia… To zabronione.

W hrabstwie Garner wszystkie szesnastoletnie dziewczyny muszą na rok opuścić rodzinną osadę. Ponoć ich tajemnicza moc odbiera rozum mężczyznom, a kobiety doprowadza do szału zazdrości… W dziczy mają się wyzbyć owej magii, by powrócić do domu jako czyste i gotowe do małżeństwa. Tyle że nie każda zdoła przeżyć…

Tierney James już niedługo sama pozna całą prawdę o roku próby. Będzie musiała stawić czoła bezwzględnej naturze i brutalnym kłusownikom czyhającym w lesie. przede wszystkim demonom, które czają się w mrokach dziewczęcych dusz…

Recenzja:

Bardzo cenię Opowieść podręcznej, dlatego byłam zarazem podekscytowana Rokiem próby, jak i podchodziłam do niego z dystansem, ponieważ – jak widać na okładce - jest reklamowany jako młodzieżowa odsłona powieści Margaret Atwood. I – na szczęście – tym razem z tym porównaniem się absolutnie zgadzam – nie jest to tylko chwyt marketingowy. Czuć tutaj bardzo podobny vibe, choć poruszany temat-problem jest ukazany inaczej.

Podbródek zaczyna mi drżeć, gdy myślę o tym, co mnie czeka. O wielkiej niewiadomej. Przyklejam jednak uśmiech do twarzy, jakbym odgrywała swoją rolę z przyjemnością. Jakbym chciała wrócić, wyjść za mąż, rozmnożyć się, umrzeć.

Tyle, że nie wszystkie z nas wrócą… a przynajmniej nie w jednym kawałku.

Kim Liggett popełniła przytłaczającą dystopię dla młodzieży, w której nietrudno się zatracić. Bardzo zaintrygował mnie motyw tytułowego wydarzenia, gdzie szesnastoletnie dziewczyny są wysyłane do odludnej, pustej osady na rok, aby wyzbyły się tam swojej magii. Są tam zdane same na siebie, a opuszczenie tego miejsca to natychmiastowe skazanie się na śmierć – wokół niej krążą kłusownicy, którzy tylko czekają na zdobycze. Ale niebezpieczeństwo kryje się także zza bramą – nastolatki są niebezpieczeństwem same dla siebie...

Jakie okropności potrafimy fundować sobie nawzajem, gdy znajdziemy się same, w dziczy, w ciemności?

Na uwagę zasługuje również ukazanie roli kobiet w hrabstwie Garner. Wizja społeczeństwa jest tutaj niezwykle niepokojąca, a zarazem intrygująca. Wszystkie kobiety muszą nosić tutaj warkocze, aby niczego nie ukrywać przed mężczyznami, tudzież magii. Różnią je jedynie wstążki u krańca włosów – białe dla dziewczynek, czerwone dla szesnastolatek, które wybierają się na rok próby i czarne dla żon. A jako, że kobiet liczebnie jest więcej, na niektóre czeka ciężka harówa w polu lub inne prace. I… nietrudno wymienić starą żonę na młódkę, choćby oskarżając ją o magię. Wszak kobieta zawsze musi być przydatna, bezużyteczność to grzech…

Rozewrzeć nogi, ręce wzdłuż ciała, oczy do Boga.

W powieść łatwo się wsiąknąć, gdyż kryje się w niej dużo niespodzianek – motyw survivalu, mowy kwiatów, zaskakujące drugie twarze bohaterów oraz… wiele więcej. Choć niektóre elementy warto rozwikłać samemu, tak wciąż jest tutaj wiele niuansów, których rozgryźć na własną rękę nie sposób – a zakończenie ładnie wszystkie wątki scala. Nie czuję niedosytu po odłożeniu książki, choć nie ukrywam, że chętnie dowiedziałabym się więcej – o kłusownikach i kolejnych latach próby, a także poznała dalsze losy Tierney, które… ach! Nie zdradzę Wam nic więcej.

Bo wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni za to, co spotyka nasze dziewczęta.

Rok próby to fantastyczna pozycja dla młodzieży, miejscami klimatem przywołująca na myśl nie tylko Opowieści podręcznej, ale i tytuł bliższy nastolatkom - Igrzyska śmierci. Kryją się tutaj rzeczy przerażające i smutne, można uronić łzę, zazgrzytać zębami, ale i… znaleźć tutaj można i mnóstwo nadziei. Jestem przekonana, że niejeden czytelnik doceni tę książkę oraz zmusi go do refleksji. Polecam z całego serducha!

P.S. Nie widać tego na grafice okładki, ale w rzeczywistości warkocz cudownie się mieni!