Mats Strandberg - "Koniec"

Autor: Mats Strandberg 

Tytuł: Koniec 

Wydawnictwo: Młody Book 

Data wydania: 12 listopada 2020 

Liczba stron: 528 

Ocena: 9/10 

Opis: 

Masz siedemnaście lat. Jest lato i świat wygląda dokładnie tak jak zawsze, ale ty wiesz, co się zbliża. Za miesiąc nie będzie nas wszystkich. Jak to jest dokładnie znać datę i godzinę swojej śmierci? Co chcesz zrobić w czasie, który ci pozostał? I z kim chcesz być, gdy nadejdzie koniec? 

Koniec to apokaliptyczna opowieść o dwojgu samotnych, młodych ludziach w świecie, który istnieje na kredyt. Tragiczne wydarzenie łączy ich i staje się ich obsesją, tylko czy znajdą odpowiedź na swoje pytania zanim nadejdzie koniec? 

Recenzja: 

Nie ma to jak zacząć rok od recenzji książki o tytule Koniec - szczególnie, gdy ukazuje ona apokaliptyczną wizję końca świata, prawda? Można rzec, że jestem masochistką, wchodząc w 2021 z takim ponurym tematem, bo – nie będę Was oszukiwać – książka jest dość ponura, aczkolwiek… wlewa i w człowieka przyjemne ciepło, jakąś dziwaczną nadzieję w ludzkość i – wbrew pozorom – czyta się ją nadzwyczaj przyjemnie (choć to nie jest chyba odpowiednie słowo). Zacznijmy jednak od początku... 

My, ludzie, od urodzenia mamy świadomość, że pewnego dnia umrzemy, ale do tej pory nikt z nas nie wiedział, kiedy to nastąpi. Teraz znamy dokładną datę i godzinę.

Wizja znajomości daty śmierci jest dla mnie chyba najbardziej upiornym motywem – niezależnie czy w filmie, czy w książce. Pierwszy raz jednak spotkałam się z historią, w której jest ona przedstawiona dla absolutnie wszystkich, co do minuty. I – choć wiedziałam, że Koniec zakończy się końcem wszystkiego… tak miałam nadzieję, że będzie zupełnie inaczej. Cała akcja powieści rozgrywa się w Szwecji, a narratorami całości są nastoletni Simon (którego historię poznajemy z pierwszej osoby w czasie teraźniejszym) oraz Lucindy, której śledzimy zapiski na TellUs (czymś, co pozostawi po sobie ludzkość w kosmosie). Obie te postaci są bardzo ciekawie wykreowane (Lucinda jest niezwykle prawdziwą osobą, a jej wypowiedzi o chorobie… wow) i zupełnie inne, a ich drogi – przez tragiczne wydarzenie – zacieśniają się, choć wcześniej nie znali się za dobrze. I choć nic już zdaje się nie mieć znaczenia względem nadchodzącego końca, dla nich rozwiązanie pewnej sprawy ma znaczenie ogromne… 

Foxworth robi z ludźmi rzeczy, o które jeszcze kilka miesięcy temu nawet się nie podejrzewali.

Ogromnie podoba mi się przedstawienie ludzkości w tej książce oraz emocji. Wszystko, co niebezpieczne wydawało się dla każdego odległe, a tutaj… bum! Wielu ludzi działa irracjonalnie, wielu się zmienia – wręcz nie do poznania, obierają ścieżki, o które nikt ich nie podejrzewał – wplatają się w kult lub – prościej mówiąc – idą w stronę dobra lub zła. Można rzec, że nadchodząca zagłada wyzwala w ludziach zarówno najgorsze, jak i najlepsze. Ciekawą sprawą jest fakt, że w historii przeplatają się też króciutkie wydarzenia z innych państw, a wszystko wydaje się… nierealnie prawdziwe. Przyznam Wam jednak, że pierwsze rozdziały nie zapowiadały udanej lektury, bo zdają mi się zbyt wulgarne – kręcą się głównie wokół imprez nastolatków, gdzie króluje seks, narkotyki i alkohol – niemniej im dalej w powieść, tym lepiej, a nawet… piękniej. 

- Ludzie otwierają się na siebie jak nigdy wcześniej – dodaje Stina. - Zakopują topory wojenne. Chcą wybaczać i otrzymywać wybaczenie. Chcą się pozbyć wyrzutów sumienia. 

Książka porusza też wiele ważnych kwestii – rodzinnych więzi, choroby, wiary oraz kilku innych istotności, nie jest jednak w żaden sposób umoralniająca. Przewijają się tutaj także problemy współczesności – choćby tolerancji, odmiennej seksualności, aczkolwiek nie są one wepchnięte na siłę – spokojnie wplatają się w powieść, nie drażniąc i nie rzucając się za bardzo w oczy. W trakcie lektury wiele razy zadajemy sobie pytanie, jak byśmy postąpili w sytuacji, w której znaleźli się bohaterowie i – o ile zwykle mam jakąś wizję, jak najprawdopodobniej zachowałabym się (bo pewności nigdy nie mamy, dopóki nie zostaniemy wrzuceni w daną sytuację), tak tutaj… nie mam zielonego pojęcia. Bo co można zrobić w ostatnich tygodniach życia? Koszmarne gdybanie… 

- Przecież nie możemy po prostu przestać żyć – dodaje Emma. - Jeszcze nie zginęliśmy.

Koniec to doprawdy niezwykła młodzieżówka, która z powodzeniem może być postrzegana także jako powieść dla młodych dorosłych. Podejmuje wiele tematów i problemów, a śledztwo bohaterów wprowadza coś na wzór wątku kryminalnego, co samo w sobie również jest ciekawym zabiegiem. Jeśli lubicie nieco mroczne historie, w których nie brakuje mnóstwa emocji – koniecznie sięgnijcie po ten tytuł. Polecam z całego serducha!