Julia Quinn - "Bridgertonowie. Mój książę"

 Autor: Julia Quinn 

Tytuł: Bridgertonowie. Mój książę

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 2021

Ilość stron: 480

Ocena: 8/10

Opis:

Czy może być większe wyzwanie dla ambitnych mam córek na wydaniu w Londynie roku 1813 niż książę kawaler?

Daphne Bridgerton jest urocza i inteligentna, z jakiegoś powodu jednak mężczyźni traktują ją tylko jako przyjaciółkę i nie widać wokół niej roju zalotników. Żaden z londyńskich amantów nie poprosił jeszcze o jej rękę, o czym Daphne skrycie od dawna marzy… Za to książę Hastings nie zamierza się rychło żenić, tyle że liczne panny na wydaniu (a zwłaszcza ich natrętne mamy) nie

ustają w próbach nakłonienia go do zmiany zdania.

Książę Simon proponuje więc Daphne niezwykle korzystną dla obu stron tajną umowę – on będzie udawał jej adoratora, dzięki czemu uwolni się od natrętek, a ona z pewnością zyska pretendentów do swojej ręki, skoro sam książę uznał ją za pożądaną partię…

Plan wydaje się niemal doskonały, pod warunkiem że oboje zachowają go w sekrecie. I faktycznie działa znakomicie – na początku… Kiedy pląsają z gracją po sali balowej, ona z rumieńcem na policzkach, on zaś wpatrzony w nią płomiennym spojrzeniem, trudno uwierzyć, że ich zaloty to tylko fikcja… Trudno, bo pośród pełnego blichtru, plotek i intryg świata elity Londynu jest tylko jedna stała rzecz: miłość, która złamie każde reguły…

Miłosne kłamstwa i prawdziwa namiętność w przesyconym subtelnym wdziękiem i humorem romansie współczesnej Jane Austen z pierwszych miejsc amerykańskich list bestsellerów.

SERIAL NA PODSTAWIE POWIEŚCI JUŻ DOSTĘPNY W SERWISIE NETFLIX!

Recenzja:

Jak mogłabym sobie odmówić tej pozycji? Nie dosyć, że od Julii Quinn - jednej z moich ulubionych pisarek (i najbardziej ulubionej pod kątem romansów historycznych), to jeszcze serial jest na Netflixie (sprawdziłam, na sto procent już jest!). No sami rozumiecie, najpierw musiałam przeczytać książkę, bo na ten serial też mam dużą chętkę, ale pewnie nadrobię go dopiero w lutym - jak już będę po wszystkich egzaminach, które teraz na studiach nieuchronnie się zbliżają. Wracając jednak do pozycji "Bridgertonowie. Mój książę" - była to świetna uczta dla moich zmysłów i bez wątpienia jeden z najlepszych romansów historycznych, jakie w ogóle kiedykolwiek czytałam. Ot, po prostu gorąco do czytania namawiam (i mam nadzieję, że serialu mi nie zepsują!).

Daphne ma siódemkę rodzeństwa - a sama jest pierwszą panną na wydaniu, bo reszta jej sióstr jest na to jeszcze zbyt młoda. Jej najstarszy brat, który jest zarazem głową rodziny, pozwolił jej odrzucić oświadczyny od kilku dżentelmenów, którzy starali się o jej rękę, ale prawda jest taka, że powoli wypadałoby już kogoś Daphne znaleźć. Szczególnie, że mama głównej bohaterki coraz bardziej naciska i robi wszystko, żeby znaleźć jej kogokolwiek, kto tylko będzie miał dobry status i dużo pieniędzy. 

Daphne jednak tego nie chce. Chciałaby być kochana i uwielbiana - wolałaby po prostu wyjść za mąż z powodu uczuć, a nie powinności rodzinnej. Chociaż główna bohaterka chciałaby już sobie kogoś znaleźć i zacząć rodzić dzieci, to jednak prawda jest taka, że nie bardzo widzi dla siebie odpowiedniego kandydata.

I właśnie wtedy pojawia się Simon - przyjaciel najstarszego brata Daphne, który nie dosyć, że ma odpowiedni tytuł i majątek, to jeszcze jest wybitnie dobrym matematykiem, astronomem i ogólnie wygląda bardzo, bardzo dobrze. Simon wpada na Daphne przez przypadek - na jednym z balu, na którym pojawił się dosłownie tylko na moment, żeby dostrzeżono, że w ogóle udziela się towarzysko. Główna bohaterka natomiast od razu wpada mu w oko - nie tylko ze względu na jej wygląd, ale bardziej ze względu na poczucie humoru i intelekt. 

Simon szybko proponuje Daphne pewien układ - on będzie udawał, że stara się o jej rękę, co sprawi, że nikt nie będzie próbował swatać ich z nikim innym. A później? Cóż, w końcu Daphne, kiedy rozeszłoby się po mieście, że przestała spotykać się z samym księciem, to miałaby wielu kandydatów po jej rękę - bo w końcu wyszłaby z cienia i wzbudziłaby powszechną sensację w stylu: "coś musiała w sobie mieć, skoro spotykała się z księciem!". Simon natomiast po prostu nie chce założyć rodziny - więc ten układ dałby mu spokój na pewien czas.

Tyle, że w pewnym momencie wszystko się komplikuje...

"Bridgertonowie. Mój książę" to świetny romans historyczny, który ma świetnych bohaterów (polubiłam całą rodzinkę Daphne, liczę na książki dotyczące jej rodzeństwa i ich losów!). Do tego wszystkiego fabuła też jest fantastyczna - cały czas się coś dzieje, czytelnik nie jest w stanie się nudzić. Dodam też, że jak na czasy dziewiętnastego wieku, to dzieje się tam sporo oryginalnych rzeczy, o których zwykle autorzy romansów historycznych nie wspominają. Julia Quinn pokazała jednak klasę i pomysłowość!

No, skoro wspomniałam już o autorce, to muszę też napisać, że jej książki są po prostu na najwyższym poziomie. Napisane tak, że czytelnik w nie wsiąka i nie jest w stanie zająć się niczym innym. Mimo że "Bridgertonowie. Mój książę" to spora cegiełka, to ja przeczytałam ją w jedno popołudnie - bo nie byłam w stanie przestać czytać. Pożerałam tę książkę wzrokiem i wcale się tego nie wstydzę!

Dodatkowym plusem jest też epilog po epilogu... czyli dalsze losy pary po "żyli długo i szczęśliwie". Miło było zobaczyć Daphne i Simona jako dorosłych, dojrzałych już ludzi, którzy mają praktycznie dorosłe już dzieci. I nie powiem - Julia Quinn zakończyła tę książkę tak, że szczękę zbierałam z podłogi. Bo tego się naprawdę nie spodziewałam!

Podsumowując: najlepszy romans historyczny ostatnich miesięcy to właśnie "Bridgertonowie. Mój książę". Myślę, że może on walczyć w moim rankingu co najmniej o jedną z najlepszych książek stycznia tego roku. Myślę, że wielu z Was także się ta pozycja spodoba. Dajcie jej szansę! Naprawdę warto!

Pamiętajcie też, że najpierw książka, potem serial!!!