Emilia Szelest - "Free Birds"

Autor: Emilia Szelest

Tytuł: Free Birds

Wydawnictwo: Kobiece

Data wydania: 2021

Ilość stron: 328

Ocena: 6/10

Opis:

Skromna pisarka, zblazowany gwiazdor, hipnotyzujące Los Angeles i namiętność, która wywróci wszystko do góry nogami.

Życie Karoliny Nawrockiej nabiera rumieńców. Prawa do ekranizacji jednej z jej powieści zostały właśnie sprzedane, a ona leci aż do Los Angeles, by wziąć udział w pracach nad filmem. Na miejscu poznaje lidera zespołu The Free Birds, Alexa Morgana, który ma skomponować piosenkę przewodnią do filmu. Między młodą mężatką a sfrustrowaną gwiazdą rocka iskrzy od samego początku. Co wydarzy się, gdy tych dwoje, na skutek pewnej intrygi, spędzi tydzień w jednym pokoju hotelowym? Czy siedem wspólnych dni będzie początkiem wielkiego dramatu czy love story?

Recenzja:

Nigdy wcześniej nie czytałam nic od Emilii Szelest. Niemniej jednak stwierdziłam, że "Free Birds" odpowiada mi pod względem tematyki i fabuły - więc postanowiłam dać tej pozycji szansę. I przyznam, że tę książkę czytało mi się niezwykle miło, a zapoznawanie się z treścią dawało mi dużo przyjemności i relaksu. Niestety, były też według mnie minusy, przez co powieść uważam za przeciętną. Niemniej jednak, jak napisała sama autorka, to jest pierwsza napisana przez nią powieść - i nie ma być idealna. Więc nie nie jest, ale jest idealna do tego, żeby spędzić z nią trochę fajnego czasu.

Karolina Nawrocka jest znaną pisarką książek dla kobiet. Prawa do jednej z jej powieści zostały sprzedane - więc w celu nadzorowania prac ekranizacyjnych, dziewczyna wyjeżdża do Los Angeles. Najważniejszą kwestią, którą ma się zająć, to wybór odpowiedniego zespołu, który napisze piosenkę promującą film. Trochę mnie zdziwiło, że to nie było w kwestii producentów ekranizacji, ale no, może tak też mogło być.

Na miejscu Karolina spotyka się więc z zespołem The Free Birds - i od razu zauważa, że z Alexa, lidera zespołu, jest nadęty dupek. Nie wie, że facet zachowywał się tak, bo spodobała mu się - a nie spodobało mu się natomiast to, że miała na palcu obrączkę ślubną, co znaczyło, że należy już do kogoś innego. Karolina stwierdza więc, że skoro tak bardzo Alex nie umie się zachować, to może lepiej przestać negocjować z ich zespołem i zatrudnić do tej umowy kogoś innego.

Alex wie jednak, że zwalił. Ba, wie, że jego zespół ma ostatnio kryzys, a muzycy z jego teamu muszą mieć za co wyżywić siebie i swoje rodziny. Lider zespołu wpada więc na dosyć szalony i niekonwencjonalny plan, aby zamknąć się na tydzień z Karoliną w jednym pokoju, żeby nie dosyć, że przekonać ją do tego, aby to on stworzył dla niej tę piosenkę, to żeby jeszcze mniej więcej nabrał inspiracji. Dodatkowym celem było to, że Alex po prostu chciał poznać Karolinę lepiej.

Co z tego wyniknie? No sami musicie zobaczyć. Wiadomo, że to romans, więc pewnych rzeczy można się spodziewać, natomiast dzieje się tu całkiem sporo, więc no - myślę, że najlepiej będzie, jak sami przeczytacie tę powieść i zobaczycie, czy wpada w Wasze gusta. Ja osobiście na przykład średnio przepadałam za bohaterami, chociaż nie powiem, że byli realistycznie wykreowani. Ot, nie był to typ ludzi, który bym lubiła. Do tego też sprawa z mężem Karoliny była taka... no, potępiam jakiekolwiek romanse u ludzi po ślubie, a tak bym mogła śmiało opisać relację Karoliny i Alexa. Niby to było tak, że Karolina wzięła ten ślub bardziej z rozsądku, a nie z miłości, ale to nie zaprzecza podstawowym pojęciom, jak wierność i lojalność - przynajmniej według mnie.

"Free Birds" czytało się niezwykle lekko i przyjemnie, o czym już wspomniałam. Pierwszy raz od jakichś dwóch tygodni tak miałam, że zaczęłam czytać i zapomniałam o wszystkim obowiązkach. Liczyło się tylko to, żeby dowiedzieć się, jak to się ostatecznie wszystko poukłada. Bez wątpienia warsztat literacki tej autorki jest na wysokim poziomie. Niemniej jednak widać, że to był jej pierwszy pomysł literacki - mimo tego że podobno wprowadzała zmiany. Bo myślę, że ogólna koncepcja nie została zmieniona, a właśnie w tej kwestii to wymagałoby odrobiny doszlifowania.

Okładka w jakiś sposób do mnie nie przemawia. Ani krój napisów, ani grafika. Tylko połączenie kolorystyczne bardzo mi wpadło w gust. Niemniej jednak może mam takie wrażenie, bo wydaje mi się, że podobne okładki już były. Tu plusem jest przynajmniej to, że wcześniej niekoniecznie dużo czytałam na temat pisarki i pracy nad jej ekranizacją - a także nad tym, żeby pisarka połączyła się z muzykiem - i szkoda, że tego nie do końca widać w okładce. Bo może, gdyby spróbować wdrożyć inny pomysł, to ta pozycja by jeszcze bardziej kusiła?

Podsumowując: dla mnie nie była to najlepsza książka stycznia, ale definitywnie nie była to też najgorsza książka tego miesiąca. Ot, według mnie bardzo przyjemny przeciętniak, który spodoba się wielu i który nie będzie skłaniał do większych rozmyślań, tylko bardziej do relaksu i może ewentualnie do tego, żeby powiedzieć komuś bliskiemu słowa o tym, jak wiele dla nas znaczy. Mimo wszystko - wydaje mi się, że nie warto skreślać tej pozycji z listy "must read", bo naprawdę: wielu z Was będzie tym jeszcze bardziej zachwyconych ode mnie!