Roy Jacobsen - "Oczy z Rigela"

Autor: Roy Jacobsen

Tytuł: Oczy z Rigela

Wydawnictwo: Poznańskie

Data wydania: 2 września 2020

Liczba stron: 356

Ocena: 6/10

Opis:

„Ingrid znalazła się teraz na początku tej podróży – wylew Barbro stanowił nieodwołalny znak, iż czasu jest mało, a życie kruche. O tym jednak Ingrid głośno nie powiedziała. I nie zdradziła również najważniejszego powodu — tego, że im większa będzie Kaja, tym czarniejsze i wyraźniejsze będą jej oczy”.

Wojna minęła, a Ingrid Barrøy z niemowlęciem na rękach wyrusza w drogę. Za każdym razem, kiedy prosi o miejsce do spania, pyta o Rosjanina, który uciekał tędy ostatniej zimy i miał oczy takie jak jej córka. Kierunek wędrówki wyznaczają kolejne odpowiedzi. Jedni oferują Ingrid gościnę, inni próbują oszukać. Zwykle mówią niewiele, bo o tym, co zdarzyło się w czasie wojny, lepiej nie rozmawiać.

„Oczy z Rigela” to wyjątkowa powieść drogi, pełna tęsknoty, nadziei i siły. Ingrid, wbrew opiniom innych i wbrew samej sobie, podąża niewidzialnym śladem ukochanego, choć doskonale wie, że w nowych czasach kobieta jest zdana tylko na siebie.

Recenzja:

   To już koniec przygody z wyspą, jej mieszkańcami i z samą Ingrid. Z jednej strony przykro, że to już koniec, a z drugiej cieszę się, że mogłam przeżyć tak fajną historię wraz z jej bohaterami. No ale do rzeczy, dzisiaj będę pisać o ostatniej części trylogii autorstwa Roya Jacobsena - Oczy z Rigela.

Życie jest kruche i zaskakujące. Wylew Barbro to nieodwołalny znak, że czasu jest mało. Ingrid wraz z dzieckiem wyrusza w zaskakująca podróż w poszukiwaniu tego, który skradł jej serce. Może podążać tylko po wskazówkach udzielanych jej przez przypadkowych ludzi. Wojna już minęła, a nikt nie chce o niej rozmawiać. 

Niestety już na samym początku musze zaznaczyć, że mimo iż w teorii dzieje się tutaj najwięcej, to akurat ta część podobała mi się najmniej ze wszystkich. Momentami miałam wrażenie, że w sumie tej części mogłoby nie być, lub poprzednie dwie trochę bardziej rozbudować i zrobić z tego dulologię. Jednak po przeczytaniu całości, doszłam do wniosku, że każda z części skupia się trochę na czymś innym i każda ma swój malutki motyw przewodni, a główną, wspólną częścią jest wyspa. 

Nie obyło się także bez małego zaskoczenia. Nie mogę wam nic za bardzo zdradzić aby nie psuć radości z odrywania tej historii, jednak faktycznie autorowi udało się mnie zwieść, co było jednym z najlepszych elementów książki, bo zupełnie się tego nie spodziewałam.

Rozwój głównej bohaterki obserwujemy od samego początku. W pierwszej części była dzieckiem, a teraz czytelnik ma do czynienia już z kobietą w średnim wieku. Jej charakter kształtował się na naszych oczach. Nie można jej odmówić determinacji. Wyrusza w podróż, aby poznać prawdę, a czy udało jej się ją odnaleźć, nie mogę wam zdradzić. 

Tak jak i poprzednie części, tę czytało mi się bardzo szybko i przyjemnie. Autor po raz kolejny wciągnął mnie w ten świat, który pokochałam za ten surowy, morski i wyspiarski klimat. To coś innego od tych wszystkich książek, które czytam zazwyczaj. Bardzo podoba mi się to, że ta cała historia skupia się na prostych, zwykłych życiowych czynnościach.

Z czystym sumieniem mogę Wam polecić tę serię. Sama chętnie przeczytam coś jeszcze z dorobku autora, a także czekam z niecierpliwością na kolejne książki z Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich, ponieważ póki co jeszcze się nie zwiodłam i mam nadzieję, że tak już zostanie.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.