Jerome K. Jerome - "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)"

Autor: Jerome K. Jerome 

Tytuł: Trzech panów w łódce (nie licząc psa) 

Wydawnictwo: Zysk i S-ka 

Data wydania: 6 października 2020 

Liczba stron: 254 

Ocena: 8/10 

Opis: 

Arcydzieło komizmu, opowiadające o rzecznej eskapadzie trzech miejskich hipochondryków w czasach rodzącej się kultury masowej i powstającej mody na wycieczki. 

"Trzech panów w łódce (nie licząc psa)" to zabawna opowieść opisująca przygody trzech londyńczyków, którzy wybrali się w podróż łodzią po Tamizie i przebyli 123 mile - z Kingston do Pangbourne. Komiczne zdarzenia, opowiastki i anegdotki umilające trzem panom wyprawę, przyprawione specyficznym angielskim humorem, ironicznym i inteligentnym, od lat bawią czytelników na całym świecie. Urok tej książki zasadza się bowiem nie tyle na jej stylu literackim czy też użyteczności informacji, jakie zawiera (w zamyśle autora miała być poważnym przewodnikiem turystycznym), ile na jej wierności prawdzie i jedynym w swoim rodzaju przewrotnym komizmie. 

Recenzja: 

Trzech panów w łódce (nie licząc psa) to powieść szeroko znana, jednak – przyznam Wam szczerze – w tym roku usłyszałam o niej po raz pierwszy. Zapowiedź tej książki ogromnie mnie zaintrygowała, a że bardzo lubię przewrotny humor w literaturze, czym prędzej postanowiłam się z jej treścią zapoznać. I choć spodziewałam się przyjemnej i ciekawej lektury, nie nastawiałam się na AŻ TAK… dobrą i przyjemną lekturę. 

Było nas czterech (...).

Przed właściwą treścią, wita nas przedmowa od Jerome K. Jerome, w której opowiada nam nieco o genezie tej książki, wyraźnie podkreślając, że to prawdziwa – acz podkolorowywana – historia. To dodaje smaczku całości i nie wiem, czy to przez tą swoistą autentyczność, czy po prostu fenomenalnie barwne pióro autora, ale naprawdę łatwo poczuć sympatię do narratora oraz pozostałych bohaterów. Męczą ich bardziej lub mniej codzienne problemy, które gawędziarz często przedstawia w przezabawny – i życiowy – sposób, przez co trudno się nie uśmiechnąć, a nawet… czasem znaleźć karykaturę swoich własnych kłopotów. Czyta się to fantastycznie, bo to – po prostu – komiczna opowieść o życiu. Ale nie tylko! 

Usiłowaliśmy zaprząc George'a do pracy, skoro już był z nami. Wykręcał się, rzecz jasna. W City strasznie dali mu wkość, tłumaczył. Harris, którego szorstka natura nie zna litości, powiedział:

- A! No to teraz, dla odmiany, dostaniesz w kość na rzece. Odmiana dobrze ci zrobi. Wsiadaj!

Jak z samego opisu możecie wywnioskować, jest to także swoista wyprawa, wręcz przewodnik turystyczny, bowiem – poza słuchaniem znakomitych anegdotek, analiz i myśli narratora oraz przepysznych dialogów, opisanych w niepokornie humorystyczny sposób – mamy szansę przepłynąć się łodzią po Tamizie i przebyć 123 mile z Kingston do Pangbourne. Podkręca to realistyczność historii, bo widujemy (a raczej czytamy) o miejscach znanych, ówcześnie odwiedzanych, znajdujących się na mapach. Z powodzeniem można rzec, że Trzech panów w łódce (nie licząc psa) to komiczna wycieczka z przesympatycznymi postaciami (i herbatką!) po Anglii – od rzeki strony. 

Las Clieveden przywitał nas jeszcze w swej wytwornej, wiosennej szacie, spływającej aż do samej wody różnorodnymi odcieniami baśniowej zieleni. Ten swoisty leśny parów to bodaj najcudowniejsze miejsce na całej Tamizie, toteż ociągaliśmy się, nim opuściliśmy z naszą małą łódką te zaciszne wody.

Powieść Jerome K. Jerome to prawdziwie komiczna i przewrotna historia, w której – jak sądzę – zakocha się wielu czytelników. Napisana jest przepięknym i wytwornym językiem, który - swoją drogą - również sprawdza się tutaj doskonale. Ciężko mi polecić tę książkę konkretnej grupie odbiorców, ponieważ jest to lektura doprawdy specyficzna – w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Pierwszy raz czytałam w życiu coś tak niebanalnego i zarazem banalnego w swej prostocie, co w ostatecznym rozrachunku stawało się czymś absurdalnie kapitalnym. Dawno przy żadnej książce tak wyśmienicie się nie bawiłam i chyba żadna książka nie była tak życiowo zabawna, bez sztuczności i kombinowani. Polecam absolutnie każdemu – rozchmurza nawet najbardziej ponury jesienny wieczór! :) 

P.S. Medal dla twórcy grafiki na okładce – Pawła Uniejewskiego/Studia graficznego Pixelnoiz.