Suzanne Collins - "Ballada ptaków i węży"

Autor: Suzanne Collins 

Tytuł: Ballada ptaków i węży 

Wydawnictwo: Media Rodzina 

Data wydania: 17 czerwca 2020 

Liczba stron: 544 

Ocena: 8/10 

Opis: 

AMBICJA GO NAPĘDZA. 

RYWALIZACJA GO MOTYWUJE. 

WŁADZA JEDNAK MA SWOJĄ CENĘ. 

Dziesiąte Głodowe Igrzyska rozpoczyna poranek dożynek. W Kapitolu osiemnastoletni Coriolanus Snow zamierza skwapliwie skorzystać z szansy, jaką jest rola mentora, i zdobyć sławę. Potężny niegdyś ród Snowów podupadł i niepewny los Coriolanusa zależy teraz od tego, czy zdoła on pokonać innych mentorów urokiem osobistym i sprytem. 

Tyle że los nie bardzo mu sprzyja. W udziale przypadła mu dziewczyna z Dystryktu Dwunastego, najbiedniejszego z biednych. Losy obojga splotą się ciasno – każda decyzja, którą podejmie Snow, może prowadzić do sukcesu lub porażki, triumfu lub klęski. Na arenie rozgrywa walkę na śmierć i życie, ale poza areną zaczyna się w nim budzić współczucie… Tylko jak postępować według zasad, gdy pragnie się przetrwać za wszelką cenę? 

Recenzja: 

Autorzy mają w zwyczaju rozwijać swoje serie, tworząc rozmaite prequele i sequele, tudzież dodatkowe opowiadania. Niestety, nie zawsze wychodzi to na dobre – i dla autora, i dla jego wcześniejszych książek. Sięgając po Balladę ptaków i węży, byłam pełna obaw i – przyznam szczerze – martwiłam się, że ten tytuł okaże się kolejnym skokiem na kasę, bowiem fanów Igrzysk Śmierci nie brakuje. Ale… miło się zaskoczyłam. 

Nie jest tajemnicą, że fabuła najnowszej książki Collins opowiada o przeszłości Coriolanusa Snowa. Bohater ten – którego wielu nienawidzi – zostaje w niej przedstawiony w innym świetle, dzięki czemu poznajemy genezę jego okrucieństwa, motywacje i pobudki. Muszę przyznać, że było to niezwykle ciekawe doświadczenie, poznać go młodego i – poniekąd – wrażliwego. Dzięki temu można nieco zrozumieć jego postępowanie, choć oczywiście czyny, których się dopuścił, nie mogą zostać tym usprawiedliwione. Chłopak miał bardzo trudną sytuację i jedynie ambicja, umiejętność manipulacji oraz bystry umysł pozwolił mu odbić się od dna – wiele razy też się zawiódł. Doświadczenia oraz pragnienie bycia na szczycie go zbudowały... 

Fasola, kapusta, razowy chleb. Znienawidził to jedzenie, ale dzięki niemu przeżyli i nie kryli się wstydem, pożerając trupy na ulicy.

Cornelius Snow nie jest jedynym ważnym aspektem Ballady.... Ukazuje ona potworności wojny, które – w pewnym stopniu – doprowadziły do stworzenia Głodowych Igrzysk oraz pragnienia ścisłej kontroli dystryktów przez Kapitol. Co ciekawe, wydarzenie to ukazane jest w zupełnie inny sposób, można nawet rzec, że kiedyś było… jeszcze straszniejsze (a na pewno gorsze było traktowanie trybutów). Akurat w 10. odsłonie pojawili się również mentorzy, uczniowie, którzy odpowiadali za jedno dziecko z dystryktów, a ich przebieg był – no cóż - nadzwyczajny. A Cornelius Snow otrzymał bardzo muzyczną i barwną dziewczynę, Lucy Gray Baird z Dwunastki… 

Czy przyjdziesz pod to drzewo, 

Niezwykłe pośród drzew? 

Tam, gdzie się spotkaliśmy, wolności usłysz zew.

W prequelu o Snowie pojawia się też wiele ciekawostek i elementów z trylogii, można nawet rzec, że delikatnie ją uzupełnia. Przyjemnie wyszukuje się te smaczki w treści oraz dyskutuje o nich z innymi czytaczami. Pojawia się tutaj choćby znana piosenka z Kosogłosa, a również nieco więcej na temat tytułowych ptaków i wielu, wielu innych niuansów. Przez różnorodność, autorka strasznie się jednak rozpisuje, co miejscami jest męczące – szczególnie, gdy z dbałością o detale opisuje każdy krok Snowa, nawet w dniu codziennym – niemniej dzięki temu, mogliśmy też lepiej poznać przyszłego prezydenta – nie tylko jego charakter i zmiany w nim zachodzące, ale też inne ewolucje w życiu. Szkoda tylko, że zakończenie jest tak chaotyczne, bo choć nie jest złe, Collins nagle drastycznie przyśpieszyła, jakby szybko chciała zakończyć książkę, już bez wdawania się w szczegóły. 

Ludzie wcale nie są tacy źli. To świat ich zmienia. (…) Uważam, że każdy człowiek ma w sobie wrodzone dobro. Wie, gdy przekracza granicę i staje się zły. To właśnie próba pozostania po właściwej stronie tej granicy stanowi prawdziwe życiowe wyzwanie.

Ballada o ptaków i węży to opowieść o naturze ludzkiej, żniwach wojny, początkach Głodowych Igrzysk, w której kryje się interesująca plejada postaci, z różnymi pojęciami zła. Książka pod wieloma względami podobała mi się bardziej od tomów trylogii właściwej, czego się absolutnie nie spodziewałam. Fantastycznie ukazuje granice pomiędzy miłością a zwyczajną chęcią posiadania, zaufaniem a uczuciem i... wieloma innymi sprawami. Czytałam ją przepełniona pełną gamą emocji, a kończąc… miałam (i wciąż mam) mętlik w głowie. Polecam z całego serca fanom Igrzysk Śmierci oraz wszystkim pozostałym, którzy lubią przepyszne dystopie.