Sarah J. Maas – "Księżycowe Miasto. Dom Ziemi i Krwi. Część 1"

 

Autor: Sarah J. Maas

Tytuł: Księżycowe Miasto. Dom Ziemi i Krwi. Część 1

Wydawnictwo: Uroboros

Data wydania: 20.05.2020

Ilość stron: 560

Ocena: 8/10

PATRONAT KSIAŻKOWIRU 

Opis:

Bryce Quinlan kocha swoje życie. W dzień pracuje w galerii z antykami, sprzedając nie do końca legalne magiczne artefakty, a nocą imprezuje razem z przyjaciółmi, delektując się każdą przyjemnością, jaką Lunathion, znane również jako Księżycowe Miasto, ma do zaoferowania. Gdy dochodzi do bezwzględnego morderstwa, wszystko zaczyna się rozpadać – również jej świat. Mimo że oskarżony ląduje za kratami, zbrodnie zaczynają się na nowo, a Bryce trafia w centrum dochodzenia. Zrobi wszystko, aby pomścić śmierć przyjaciół.

Recenzja:

Sarah J. Maas – tej pani chyba większości z Was przedstawiać nie trzeba, bo jej nazwisko przewinęło się wiele razy chociażby na tym blogu przy okazji recenzji innych jej książek. A że te książki uwielbiam całym sercem, nie mogłam doczekać się nowej serii spod pióra autorki. Dom Ziemi i Krwi zapowiadał się jako piekielne połączenie magii, tajemnicy i romansu, a… a jaki dokładnie się okazał? No cóż. Chyba znalazłam nową ulubioną powieść tej pisarki.

Zacznę może od tego, że początek książki jest dość ciężki do przebrnięcia. Miałam niemały problem z pierwszymi stronami, ale tylko z jednego powodu – autorka wprowadza bardzo wiele ras, bardzo wiele postaci, bardzo wiele miejsc, które na samym starcie zupełnie nic mi nie mówiły. Ale najważniejsze jest, żeby nie zniechęcać się w tym miejscu, bo wszystko naprawdę nabierze później sensu. I to jakiego sensu! Dodatkowo pomóc w tym może mapa zamieszczona w książce oraz rozróżnienie poszczególnych Domów, na które podzielony jest Midgard. Tylko na początku trudno jest się połapać i wgryźć w to wszystko, bo później… później Maas nie zostawi na Was suchej nitki.

Wiem, że autorkę stać na wiele, wylałam naprawdę sporo łez przy jej książkach (tak, jednak mam to miękkie serduszko, ale nikt tak jak ona nie jest w stanie wywołać u mnie tylu feelsów, naprawdę), ale na to, z jak mocnym przytupem wprowadziła mnie w tę historię nie byłam gotowa! Do końca pierwszej części miałam oczy szeroko otwarte z wrażenia. No i chusteczki pod ręką. Tak tylko ostrzegam.

Poza tym mamy tutaj charakterystycznych dla Maas bohaterów. Silne heroiny – jak Bryce, której sarkazm i zachowanie nadają książce pazura, tajemniczych i mrocznych aniołów i Fae, a na dodatek mnóstwo innych ras, jak wilkołaki, wampiry, driady, wiedźmy, demoniaki… Całą barwną paletę, przy której nie sposób się nudzić. Na dodatek relacje między nimi jak zwykle są okraszone nutą wyśmienitego humoru, pojawi się kilka dram i napięć, będzie nieco pikanterii i niepewności… A wątek romantyczny jak zwykle podkręci atmosferę, bo Maas jest w tym mistrzynią.

Pojawią się też o wiele cięższe momenty, bo pisarka potrafi operować całą gamą przeróżnych emocji i wyciskać z czytelnika je wszystkie. Ale dzięki temu, a także dzięki temu, że w książce nie uświadczycie nudy, że nieustannie coś ciekawego się dzieje, akcja jest wartka, a intryga zawiła, nie można się oderwać. Ja zamierzałam spędzić kilka godzin przy książce, przeczytać połowę pierwszej części, gdy dostałam tekst, położyłam się wygodnie na kanapie po południu… A po nieprzespanej nocy byłam już po całości i nie wiedziałam, co dalej zrobić ze swoim życiem. Tak. A tylko naprawdę świetne książki są w stanie tak wstrząsnąć czytelnikiem, by wywołać tego typu efekt, prawda?

I ta właśnie taka jest. Dzięki charakterowi Bryce, która jest naprawdę świetną postacią mimo kilku szczególików. Dzięki Huntowi i Ruhnowi, których uwielbiam całym sercem. Dzięki zagadkom, które rzuca autorka, dzięki zwrotom akcji, po których trudno się pozbierać, dzięki nietuzinkowemu światowi. No i tym emocjom, których nie da się podrobić, a które podkreślę raz jeszcze.

Pewnie, że w książce znajdzie się kilka typowych dla autorki schematów, a poglądy Bryce na temat samców alfa i jej mowy wygłaszane na ten temat trochę mnie irytowały, jednak jestem zakochana w piórze autorki, i nawet gdy przewracam oczami przy niektórych scenach, szeroko się uśmiecham, bo to coś, co po prostu u niej lubię. Zupełnie nie przeszkadza mi żaden z takich elementów. Poza tym Maas to wszystko rekompensuje misternie plecioną intrygą, która zazębia się coraz bardziej i świetnymi opisami, które nie nudzą.

Podpisuję się pod tą książką nogami, rękami, włosami i ogonem Syrinxa (to wspaniała chimera Bryce, którą po prostu pokochacie od pierwszej wzmianki, a jej ogon przypomina taki lwi, no po prostu aww). Gdy skończycie pierwszą część, musicie od razu mieć pod ręką drugą, żeby koniecznie dowiedzieć się, co zdarzy się dalej! Czekajcie na tę premierę. Sarah J. Maas jak zwykle nie zawodzi i serwuje nam emocjonalną, wybuchową mieszankę, po której można naprawdę zostać emocjonalnym wrakiem. Tak tylko znowu ostrzegam. Ale oprócz tego można też czuć zachwyt, miłość, zaskoczenie, niedowierzanie... Ja tej książce mówię głośne TAK. A Wy?