Paulina Wiśniewska - "Jak smakuje szczęście?"

Autor: Paulina Wiśniewska 

Tytuł: Jak smakuje szczęście?

Wydawnictwo: WasPos

Data wydania: 2020

Ilość stron: 268

Ocena: 7/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU:

Opis:

Dwie siostry, Kinga i Milena, muszą uporać się z własnymi lękami, aby znaleźć drogę do szczęścia.

Kinga po wydarzeniach z przeszłości staje się nieufna wobec mężczyzn. Gdy w jej życiu pojawia się Artur, kobieta nie jest pewna, czy może mu zaufać. Czy raz złamane serce może pokochać na nowo?

Milena, młodsza z sióstr, ma w życiu to, czego najbardziej potrzebuje - miłość. Sądzi, że Piotr, jej narzeczony, kocha ją tak, jak ona jego. Nie ma pojęcia, że los szykuje dla niej niemiłą niespodziankę. Czy poradzi sobie, gdy znajdzie się na życiowym zakręcie?

Miłość, przyjaźń, zagadkowe morderstwo z przeszłości. Dwie kobiety, dwie historie, jeden cel - znaleźć szczęście. „Jak smakuje szczęście?" to opowieść, w której nie brakuje emocji, tajemnic oraz rodzinnych intryg.

Recenzja:

Jak dla mnie - bardzo udany debiut, który aż się prosi o kontynuację, z racji tego, że zakończenie wiele spraw pozostawiło otwartych - i mam nadzieję, że ta kontynuacja kiedyś się pojawi. Niemniej jednak opowiem Wam teraz o plusach i minusach "Jak smakuje szczęście?". Pozycja ta jest debiutem młodej autorki, która pewnie niejednego czytelnika zaskoczy tym, jak bardzo fajny tekst zrobiła... i jak bardzo jest on realistyczny (naprawdę, to wszystko jest opisane tak "swojsko", że mogłoby się to przydarzyć dosłownie każdemu!).

Kinga jest tutaj bardziej główną bohaterką (jest więcej rozdziałów z jej perspektywy) - więc to od niej zacznę. Zraniona przez mężczyzn, stara się od nich uciekać jak najdalej (wyjątkiem jest ojciec, którego bardzo kocha). Pracuje ze swoją najlepszą przyjaciółką w kawiarni - i także z nią mieszka, a na dodatek sporo czasu spędza ze swoją siostrą, Mileną, z racji tego, że rodzina stała się sobie szczególnie bliska po śmierci matki dziewczyn. 

W życiu Kingi układa się różnie, ale miałam wrażenie, że nie licząc tego, że w końcu spotyka jakiegoś porządnego mężczyznę, to wisi nad nią fatum - niemniej jednak to nie tak, że spotyka ją nagle całe zło świata, ot: każdy ma jakieś problemy. 

Jedyne co mi się pod względem psychologicznym w tej postaci nie podobało, to fakt, że praktycznie z dnia na dzień przestała myśleć o wykorzystywaniu seksualnym, którego była ofiarą. To z psychologicznego punktu tak raczej nie wygląda, ale był to debiut - więc trzeba po prostu zwrócić uwagę na to, żeby trudne emocje opisywać trochę dłużej, aby czytelnik mógł się wczuć w sytuację bohatera. 

Milena natomiast była dosyć złożoną postacią - ją też spotkało sporo nieszczęścia, aczkolwiek miałam wrażenie, że ona nie do końca umie sobie z tym wszystkim poradzić i ucieka od tego jak najdalej, kiedy Kinga stawia czoła wyzwaniu. Gdybym miała wybrać sobie los jednej z tych bohaterek, to nie wiem, czy bym była w stanie wybrać. 

W tej pozycji bardzo istotne są relacje międzyludzkie - i to widać. Atmosfera jest bardzo prorodzinna i "Jak smakuje szczęście?" pokazuje właśnie obraz tego, jak powinni wspierać się członkowie rodziny. Chociaż końcówka im to odrobinę utrudniła, to mam nadzieję, że w kolejnym tomie wszystko by się wyprostowało (bo dalej na niego liczę!). Taka zgrana rodzina nie może w końcu kłócić się długo, prawda?

Zakończenie trochę mnie zawiodło - może dlatego, że trochę za szybko pokończyły się pewne wątki i dlatego, że wiele z tych niezakończonych... no dalej mnie nurtują. Można by na pewno napisać kolejną solidną historię jako kontynuację, z racji tego, że są wprowadzeni nowi bohaterowie. I ogólnie: po prostu dobrze się czyta takie obyczajówki, które człowieka nie nudzą, a nie są skupione tylko na miłości, a raczej na zwykłej, szarej rzeczywistości.

Warto też autorce zwrócić uwagę - żeby pamiętała na przyszłość - że nie przy każdym rozdziale Kinga musi pić kawę! To znaczy ja rozumiem, że pracując w kawiarni ma się styczność z kofeiną, a jak się idzie do kogoś w odwiedziny, to też zazwyczaj się robi coś do picia - ale trzeba pomyśleć też nad innymi rytuałami, chociażby nad zaproponowaniem obiadu lub ciasta, a nie tylko tej kawy i kawy! :) 

Ogólnie odbieram tę powieść bardzo pozytywnie. Jeden z lepszych debiutów, jakie ostatnio czytałam. Ba, przez jego klimat pewnie spodoba się większej ilości czytelników - szczególnie tym, którzy cenią sobie dobre relacje i ciekawą fabułę, a nie tylko romanse i przygodny seks (który tak często można spotkać teraz w literaturze kobiecej). Zachęcam do czytania! Polecam!