Michał Dąbrowski - "Imię Boga"

Autor: Michał Dąbrowski

Tytuł: Imię Boga

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 24 marca 2020

Liczba stron: 688

Ocena: 7/10

Opis:

W Aazh, stolicy rozciągającego się na pół kontynentu Cesarstwa, toczy się niebezpieczna gra pomiędzy różnymi siłami władającymi miastem. Cesarz, potężne Kolegium Kościoła, tajemniczy szpiedzy i gildie złodziei prowadzą swoją walkę zarówno w pałacowych korytarzach i okazałych świątyniach, jak i w mrocznych i ciasnych tunelach Podmiasta.

Ethon i Lheiam, młodzi adepci sztuki medycznej, przeprowadzają zakazane badania pod okiem ich mistrza i jego tajemniczych mocodawców. W trakcie swoich eksperymentów napotykają coś, co może wstrząsnąć miastem i całym krajem. Niespodziewanie znajdą się w samym środku niebezpiecznych intryg i przekonają się, jak straszne i podłe rzeczy można uczynić w imię Boga.

Recenzja:

W ostatnich miesiącach jestem stale zaskakiwana przez polskich debiutantów, a mój uraz do naszej rodzimej fantastyki niemal całkowicie zniknął (niestety, o niektórych koszmarkach nie idzie zapomnieć). Dzięki tym miłym niespodziankom postanowiłam porwać się na powieść Imię Boga, która – co tu dużo pisać – jest lekturą obszerną (niemal siedemset stron robi wrażenie). I bardzo się cieszę, że to uczyniłam, bo książka okazała się fantastyczna nie tylko w kontekście gatunku. 

W debiut Michała Dąbrowskiego nie wciągnęłam się od pierwszych stron, ale z każdym kolejnym fragmentem moja ciekawość lekturą wzrastała i czerpałam coraz większą przyjemność z lektury. Świat wykreowany przez autora jest przebogaty, a historia wielowątkowa, przez co z początku można się nieco pogubić, jednakże z czasem zaczyna się doceniać tą swoistą obfitość i różnorodność. Szczególnie przypadło mi tutaj tło powieści (opisy miasta oraz jego różnorodnych mieszkańców) oraz ponury klimat całości – uwielbiam w powieściach fantastycznych obraz beznadziei i nadchodzącej niechybnie zguby. Ot, im bardziej straszno i krwawo – tym lepiej! 

Nie płacz już, nie płacz, maleńkie dziecię, 

Niech nie usłyszą lamentów twych

Ci, pochowani pod z kości drzewem, 

Co nie pamięta już o nich nikt...

Atutem powieści Imię Boga są także główni bohaterowie, których autor pozwala nam poznać z wielu stron. To postaci z krwi i kości, do których czytelnik może odczuwać mieszane uczucia, bowiem niekiedy zachowują się dość… niespodziewanie. Niestety, te niespodzianki nie zawsze są na plus, bowiem niektóre decyzje zdają się nieco odmienne od kreacji postaci, co naprawdę było dość dziwne, niespotykane i dla mnie nie do końca zrozumiałe. Jednakże każdy z bohaterów ma cel i do tego celu dąży, a więc… nie jest w tej kwestii źle. Zdradzę Wam, że najbardziej przypadła mi do gustu Lori – uwielbiam silne, kobiece postacie. 

A skoro jesteśmy już przy wadach, Imię Boga powiela słabostkę wielu powieści fantasy. W książce pojawia się sporo niedopracowanych dialogów, które nie wnoszą za wiele do treści i choć niektóre z tych zbędnych rozmów są nawet zabawne (pada tu wiele bystrych ripost), tak bez większości z nich powieść czytałoby mi się lepiej. Mam nieco uraz do takich „przegadanych” historii, szczególnie w takim mrocznym klimacie. Szczęśliwie, Michał Dąbrowski nadrabia tutaj zwrotami akcji, suspensem oraz wcześniej wspomnianymi zaletami. 

Nie wróci jej życia. Nie zmieni jej losu... Nie, ale być może mógłby ocalić innych, odnaleźć lek na krwawicę.

Imię Boga to udany debiut i choć nie jest to książka idealna, przyjemnie spędziłam z nią czas. Autor wplątuje w treść nieco rozmaitych ideologii, które ubarwiają treść o dodatkowe smaczki i czynią ją jeszcze bardziej zajmującą. Jestem przekonana, że każdy miłośnik fantastyki z przyjemnością będzie odkrywał tajemnice i mroki Aazh (a tych drugich tu nie brakuje). Warto tutaj też dodać, że historia ta jest bardzo aktualna tematycznie - wszak opowiada o tajemniczej chorobie oraz próbie powstrzymania zarazy. Polecam z całego serducha! 

P.S. Co więcej, powieść jest cudownie wydana – wewnątrz obwolut znajdują się kolorowe i niezwykle bogate w detale mapki miasta oraz świata, dzięki czemu jeszcze dokładniej można śledzić przygody bohaterów. Wprost ubóstwiam takie dodatki - szczególnie w powieściach fantastycznych! :)