Marta Gajewska, Anna Bartłomiejczyk – "Ostatnia godzina"

Autorzy: Marta Gajewska, Anna Bartłomiejczyk

Tytuł: Ostatnia godzina

Wydawnictwo: WasPos

Rok wydania: 2020

Ilość stron: 660

Ocena: 7/10

Opis:
Wezuwiusz powoli budzi się ze snu i zaczyna kasłać gorącym pyłem, zapowiadając potężną erupcję. W Australii dochodzi do zdumiewających i niebezpiecznych zmian klimatycznych. Nad Amsterdamem zbierają się czarne chmury – straszliwa burza zdaje się zwiastować nieuchronny koniec świata.

W jej trakcie spotykają się dwie nietypowe osobowości. Mercy to poukładana lekarka i wrażliwa idealistka, Alex jest niepokornym pragmatykiem, za którym ciągnie się brzydki cień skomplikowanej przeszłości. Oboje woleliby wierzyć, że wpadli na siebie przez czysty przypadek, niestety dość szybko orientują się, że ich losy splotła ze sobą potężna siła, której natury i całkowitej skali nie znają i nie rozumieją. Wiedzą jednak, że stali się ścisłymi częściami niezwykłego i fatalnego procesu, w którym żywioły szaleją, a kula ziemska zmienia się nie do poznania i nie wiadomo, czy przetrwa, czy przepadnie na zawsze… Historia świata pisze się dosłownie na oczach Alexa i Mercy – tu i teraz, w bieżącej chwili.

Nadciąga moment ostatecznej próby – wszystko wskazuje na to, że wybór pomiędzy potępieniem a zbawieniem leży właśnie w rękach Mercy i Alexa, a stawką w tej groźnej rozgrywce są ich własne dusze. Ryzyko jest olbrzymie, a zwycięstwo obłąkańczo niepewne. Wrogowie nie śpią, zdrowy racjonalizm nie wystarczy, czas ucieka i każda godzina może być tą ostatnią…

Recenzja:

W obliczu panującej obecnie pandemii każda książka zawierająca wątki apokaliptyczne może wydawać się albo zbyt ciężka jak na te czasy, albo wręcz idealna. Ja uznałam Ostatnią godzinę za idealną na ten czas, bo to powieść, którą chciałam przeczytać, odkąd usłyszałam o jej premierze. Zaciekawił mnie opis, okładka, no i oczywiście chciałam też sprawdzić, jak autorki podeszły do tematu, co z nim zrobiły i jak im to wszystko wyszło. No właśnie, jak to wyszło?

Chyba opis jest wystarczająco wyczerpujący, a jednocześnie nie zdradza zbyt wiele, bym nie musiała Wam streszczać fabuły. Nie chciałabym zaspojlerować w żadnym momencie, dlatego od razu przejdę do swojej opinii o tej książce. I na sam początek powiem, że takie debiuty chce się czytać! Powieść jest trochę przegadana, pojawia się kilka schematów, ale w ogólnym rozrachunku wcale to nie razi po oczach i nie zabija przyjemności lektury. Czytałam już trochę recenzji na temat Ostatniej godziny i oczywiście ilu czytelników, tyle opinii, ale ja zdecydowanie należę do tej grupy, której ta historia bardzo przypadła do gustu mimo kilku typowych dla debiutów potknięć. Te można przecież wybaczyć, najważniejsza jest sama fabuła, bohaterowie i przyjemność czytania, prawda?

Mnie na przykład książka wciągnęła właściwie od pierwszej strony, a że ostatnio mam naprawdę trudniejszy czas, jeśli chodzi o zebranie się do lektury, zwłaszcza tak potężnej stronicowo, to naprawdę ogromny plus. Poza tym nie da się nie zauważyć, jak solidnie autorki musiały przygotować się do jej napisania. Wszystkie podawane przez nie informacje – od każdej wizji kolejnych kataklizmów spadających na świat po coś nieco prostszego, jak chociażby dokładniejsze wyjaśnienia, czym zajmuje się Mercy albo wplecenie w to wszystko wątków biblijnych – były naprawdę dopracowane, za co naprawdę autorki podziwiam.

Ponadto większość stworzonych przez nie postaci było nakreślonych z odpowiednią starannością, nieprzerysowanych, po prostu realistycznych. Alexa polubiłam od pierwszej wzmianki, chociaż to taki typowy facet ze złą przeszłością, kryło się za nim coś, co jednak nie dało go wcisnąć w ramy. Albo może ja mam słabość do takich typów, to też możliwe. Miałam nieco więcej problemów z Mercy, choć ostatecznie ją także polubiłam. Jej zwykle racjonalne zachowanie i ludzkie reakcje równoważyły wiele sytuacji. Lekki zarzut mam wobec postaci bardziej pobocznych, bo chociaż Gilles czy Knox dostali nieco swojego miejsca, miałam trochę wrażenie, że było to wplecione nieco na siłę. Wolałabym stopniowe dawkowanie informacji o tej dwójce, niż napakowane kilkanaście stron, które pojawiły się nagle i spowolniły resztę wydarzeń.

A tych spowolnień pojawiło się nieco więcej. Były fragmenty bardziej nużące, pojawiło się też kilka sztywnych w moim odczuciu dialogów. O ile pierwszą połowę książki przeczytałam błyskawicznie, o tyle już w drugiej pojawiło się kilka schodków. Wspięłam się na nie jednak, bo nie mogłam się doczekać zakończenia tej historii. Sam wątek apokalipsy, tego, jak postępowała, jaką rolę odgrywać mieli bohaterowie, był moim zdaniem poprowadzony świetnie, a relacje między postaciami nadawały historii jeszcze więcej realizmu.

Za wątek romantyczny to byłabym wręcz w stanie autorki uściskać i udusić jednocześnie. Gdy przeczytacie, pewnie zrozumiecie, o co mi chodzi. Był to niesztampowy scenariusz, dobrze poprowadzony i ostatecznie zaskakujący. No i końcówka mnie usatysfakcjonowała. Nawet bardzo. Chociaż samemu rozwiązaniu, miałam wrażenie, czegoś zabrakło, niektóre zdarzenia rozegrały się zbyt wolno, inne trochę za szybko, to tak naprawdę chyba po głębszym przemyśleniu nie chciałabym tam niczego zmieniać. A na pewno nie ostatnich stron.

 Gorzej ta książka wypadła pod względem redakcyjnym. Nie lubię się tego czepiać, każdy jest w końcu tylko człowiekiem, ale skoro powieść miała redaktora i aż trzech korektorów, jakim cudem zostawiono tam takie błędy? To bolało, serio. Gdy czytasz dobrą książkę, a tam nagle ktoś chce kogoś dokądś „zawieść” albo obcina go „wzorkiem” to nie można utrzymać powagi. Można się niby pośmiać, ale jednak zwyczajnie robi się smutno, bo tyle błędów (było ich więcej, ale zapisałam tylko główne dwa, przy których wysiadłam na chwilę) nie powinno się zdarzyć. To nie jest wina autorek, więc nie ma wpływu na ocenę, ale musiałam po prostu podzielić się swoim bólem.

Jednak, jak wspomniałam na początku: takie debiuty chce się czytać! Nie czuć tutaj zgrzytów, które mogłyby powstać przez to, że książkę pisały dwie osoby. Wszystko się ładnie zgrywa, bohaterowie dają się lubić, fabuła jest niebanalna, jest ciekawie, wciągająco, tajemniczo. Mimo kilku problemów, naprawdę polubiłam tę historię i uważam, że naprawdę zasługuje na uwagę. Polecam, koniecznie sięgnijcie i przekonajcie się, która godzina, będzie tą ostatnią!