Małgorzata Falkowska - "Na lodzie"

Autor: Małgorzata Falkowska

Tytuł: Na lodzie

Wydawnictwo: Inanna

Data wydania: 2020

Ilość stron: 280

Ocena: 3/10

Opis:

Uczestnictwo w olimpiadzie to cel każdego sportowca. Dla Leny, łyżwiarki figurowej, kwalifikacja na igrzyska w Pjongcznagu to efekt ciężkiej pracy i wielu wyrzeczeń. Gdy niefortunny wypadek zaprzepaszcza jej szansę na udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, dziewczyna się załamuje. Bliscy, martwiąc się o nią, zapisują łyżwiarkę na terapię do Krzyśka Łukaszewskiego, który jak nikt inny wie, co znaczy stracić wszystko, o czym się marzyło.

Czy Luki pomoże Lenie na nowo uwierzyć w siebie? A może to ona okaże się jego lekiem w walce z demonami przeszłości i ciężką chorobą.

Recenzja:

Jest to chyba moje pierwsze spotkanie z powieścią pani Falkowskiej. Niestety, nie jest chyba zbyt udane, bo jakoś średnio podeszła mi ta książka, chociaż lubię tematykę, o której pisała autorka. Czegoś mi jednak zabrakło i powieść tę czytało mi się strasznie powoli. Nie potrafiłam się wciągnąć. Niemniej jednak z chęcią sięgnę po inną pozycję od tej pisarki - żeby porównać poziom i warsztat. W końcu pani Małgorzata ma wielu fanów: za coś ją muszą kochać, prawda? 

W powieści "Na lodzie" poznajemy Lenę - łyżwiarkę figurową, która ma wystąpić na igrzyskach olimpijskich. Dla dziewczyny łyżwiarstwo oznacza praktycznie wszystko i wiele poświęca, by dążyć do perfekcji. Niestety, w wyniku pewnego wypadku Lena traci szansę na udział w tym ważnym wydarzeniu - natomiast chłopak Leny, który jest także jej partnerem na lodowisku, dostaje inną partnerkę, z którą ma wykonać układ, który wymyślał wcześniej z główną bohaterką.

Lena jest załamana. Z dnia na dzień traci sens życia. Na dodatek jej relacje z chłopakiem strasznie się rozluźniają. Dziewczyna nie wie, co tak naprawdę powinna robić. Szczególnie, że duet, który ma jechać na olimpiadę, potrzebuje jej pomocy - a ona nie ma ochoty nawet patrzeć na łyżwy. 

W pewnym momencie Lena trafia do Krzyśka - który według opisu jak nikt inny wie, co znaczy stracić wszystko, o czym się marzyło. Przy czytaniu szybko się jednak okazuje, że ten cały terapeuta Krzysiek (który podobno robi psychoterapię grupową po kursie, a nie po studiach!) sam jest pogrążony w głębokiej depresji. Lena pomaga więc Krzyśkowi, chyba jeszcze bardziej, niż on jej... Ale to dłuższa historia. Jeśli macie ochotę dowiedzieć się, co się działo dalej, to zachęcam do czytania książki.

Dla mnie było tu sporo niespójności - przede wszystkim do terapii grupowej trzeba mieć na pewno jakieś wykształcenie (nie wiem nawet, czy w Polsce istnieje kurs, co by do tego przygotowywał...). Już nie wspominając o tym, że osoba, która choruje na depresję, nie jest za bardzo w stanie pomóc innym, którzy mają złe myśli i są w dołku. Po prostu strefa logiki średnio mi się w "Na lodzie" kleiła.

Sam sport powinien być tu jakoś bardziej wyeksponowany - a nie licząc wzmianek o igrzyskach, to o samym hokeju wspomniano może z pięć razy (i to bardzo ogólnikowo). Po okładce można się było spodziewać dużej ilości sportu z dodatkiem romansu, ale tu jednak był romans, a sport był takim bardzo odległym wątkiem.

Książkę czytało mi się ciężko - o czym pisałam już wcześniej. Jakoś ta powieść do mnie nie była w stanie trafić. Szczególnie, że książka jest pisana z dwóch narracji, a czasami rozdział oczami jednej postaci nie ma nawet strony. Po prostu odnosiłam czasem wrażenie, że druga perspektywa była wtrącona na siłę, żeby trochę zapchać ilość stron. 

"Na lodzie" to i tak nie jest jakaś bardzo długa powieść - ale mogła by być bardziej dopracowana. Szczególnie przez redaktorów, którzy tu wiele nieścisłości jednak nie wyłapali. 

Podsumowując, nie jest to powieść, po którą sięgnęłabym po raz kolejny. Ledwo dokończyłam czytanie po raz pierwszy. Wiem jednak, że wielu osobom ta pozycja się spodoba - bo nie będą im przeszkadzały błędy logiczne. Jeżeli chcecie sami się przekonać, jak w Waszych oczach wypada ta pozycja, to zachęcam, żeby po nią sięgnąć. W przeciwnym wypadku - lepiej poszukajcie czegoś innego.