Ludka Skrzydlewska - "Sentymentalna bzdura"

Autor: Ludka Skrzydlewska 

Tytuł: Sentymentalna bzdura

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 2020

Ilość stron: 576

Ocena: 10/10

Opis:

Gorący romans z wątkiem sensacyjnym w tle

Veronica, dziewczyna z niewielkiego angielskiego miasteczka, od pięciu lat mieszka w Londynie. Trenuje krav magę, pracuje w różnych firmach, zmienia korporacje jak rękawiczki. Dokładnie tak jak niektórzy ludzie zmieniają partnerów. Tyle że Veronica nie ma nikogo, kim byłaby zainteresowana. Za plecami nazywana „królową śniegu”, ma uzasadnione powody, by odczuwać niechęć do mężczyzn, szczególnie tych, którym się podoba.

Dziewczyna została zaproszona na ślub starszej siostry — i ma poważny kłopot. Wizyta w rodzinnych stronach to powrót do historii, o której od pięciu lat próbuje zapomnieć. Za smutną przeszłością Veroniki stoi konkretna osoba, niejaki Carter, drapieżca seksualny z rodu o szerokich koneksjach. Niestety, także brat pana młodego. Rodzice Veroniki marzą, by wyswatać ją z Carterem. Aby tego uniknąć, dziewczyna postanawia pojawić się na weselu w towarzystwie jakiegokolwiek mężczyzny, którego będzie mogła przedstawić jako swojego narzeczonego.

Na szczęście londyński przyjaciel Tony podsuwa jej swojego brata Henry’ego, przystojnego i sympatycznego geja, który wspaniałomyślnie zgadza się odegrać rolę przyszłego męża. Veronica jest uratowana!

Tylko że Henry wcale nie jest gejem, a jego postępowaniem kierują konkretne pobudki...

Recenzja:

Ludkę znam z Wattpada, gdzie czytałam kilka rozdziałów jednej z jej książek. Już wtedy rzuciło mi się w oczy, ze ta dziewczyna pisze bardzo dużo... i bardzo dobrze. Nie lubię za bardzo czytać na Wattpadzie, więc postanowiłam, że będę czekać na jej papierowe wydania - i stało się, w lutym 2020 roku ukazał się debiut polskiej autorki: "Sentymentalna bzdura". No cóż, bzdura to zdecydowanie nie jest i nie jest to też typowy debiut. Dlaczego? Bo to jedna z lepszych powieści, jakie czytałam w ostatnich latach!

Veronica przeprowadziła się do Londynu, gdzie stara się rozpocząć nowe życie. Trenuje sztuki walki i próbuje odnaleźć pracę, w której czułaby się dobrze. Jest to jednak ciężkie zadanie, bo dziewczyna zmienia posady, niczym rękawiczki. Dodatkowo wszyscy, którzy ją podrywają, od razu dostają kosza, przez co Veronica nie ma raczej zbyt dobrej opinii (uchodzi za mało towarzyską, a ludzie mówią na nią "królowa śniegu"). Mimo wszystko bohaterka ma raczej dobre życie - mieszka ze swoim najlepszym przyjacielem, który przy okazji jest gejem i jakoś wiąże koniec z końcem.

Pewnego dnia Veronica dostaje zaproszenie na ślub swojej siostry, na który ma się zjawić... ze swoim narzeczonym, o którym opowiadała rodzicom. Problem jednak w tym, że ona opowiedziała im po prostu stek kłamstw, żeby tylko dali jej spokój i nie próbowali swatać jej z chłopakiem, który zniszczył całą jej młodość. Postawiona pod ścianą bohaterka decyduje się na to, żeby znaleźć sobie kogoś, kto na ślubie mógłby udawać jej ukochanego. Pech chciał, że akurat w tych dniach najlepszy przyjaciel Veroniki  - Tony - będzie dawał koncert... ale w zamian za to chłopak proponuje jej towarzystwo swojego brata.

Veronica zgadza się na to, żeby towarzyszył jej Henry - brat jej przyjaciela. Szybko jednak się okazuje, że Henry nie jest homoseksualny (jak próbował wmówić jej Tony), a na dodatek mężczyzna nie jedzie jako osoba towarzysząca bez ukrytego motywu... 

Nie jest to zwykły romans, chociaż najbardziej polecałabym go właśnie kobietom, które lubią literaturę miłosną. Nie ma tam zbyt wielu scen erotycznych - raczej wszystko skupia się na emocjach i atmosferze tak gęstej, że można by ją było kroić nożem. Ludka sama wspomniała w jednym z wywiadów, że ona nie przepada za typowymi romansidłami - nic więc dziwnego, że w "Sentymentalnej bzdurze" można znaleźć dużo wątków sensacyjnych, które jeszcze bardziej umilają czytanie.

Książka ma blisko sześćset stron i jest napisana malutką czcionką, z małymi interliniami. To minus - ciężko się czyta taką cegłę. Raczej nie wpakuje się jej do torebki, albo na podróż. Jednak ja, leżąc sobie pod kocykiem, pochłonęłam tę powieść w dosłownie jeden dzień. Nie mogłam się oderwać. Pokochałam historię Veroniki, a na dodatek bardzo zżyłam się z bohaterami i kibicowałam im podczas ich przygód. 

Historia rozgrywa się w zimie, co jest często poruszane, więc okładka wcale mnie nie dziwi - to znaczy to, że jest na niej akurat para w scenerii zimowej. Bardzo podobają mi się także dobrane czcionki i kolorystyka. Cóż, tę książkę mogłabym kupić nawet dla oprawy graficznej, chociaż mam wrażenie, że dla takiej powieści można by się postarać jeszcze bardziej...

Bardzo mi się spodobała książka Ludki. Jest to naprawdę polskie okrycie roku (przynajmniej jeśli chodzi o książki). Mam nadzieję, że jej dorobek będzie się tylko powiększał, bo chcę mieć całą półkę z jej powieściami. Z tego co wiem, kolejne umowy są już podpisywane, więc za kilka miesięcy może ukaże się kolejna perełka. Takie książki warto też tłumaczyć na rynek zagraniczny - żeby nie kojarzyli nas tylko z Sapkowskiego i z Tokarczuk. Życzę Ludce jak najlepiej, a Was zapraszam do czytania "Sentymentalnej bzdury" i odwiedzania jej na Wattpadzie.