Louise Boije af Gennäs - "Krwawy kwiat"

Autor: Louise Boije af Gennäs 

Tytuł: Krwawy kwiat

Wydawnictwo: Mova

Data wydania: 2020

Ilość stron: 456

Ocena: 6/10

Opis:

Pierwszy tom napisanej z rozmachem szwedzkiej Trylogii oporu.

Niepokojący thriller psychologiczny o kobiecie, która zostaje uwikłana w walkę z aparatem władzy.

Po studiach i odbyciu służby wojskowej Sara przeprowadza się do Sztokholmu. Od tajemniczego pożaru, w którym zginął jej ojciec, i brutalnego gwałtu boryka się z silnym stresem pourazowym. Podejmuje pracę w kawiarni i wynajmuje pokój w nieciekawej dzielnicy.

Pewnego dnia poznaje w knajpie Bellę, która proponuje jej pracę marzeń i wspólne mieszkanie. Świetnie się dogadują i wszystko zaczyna się układać. Jednak z czasem Sara zaczyna mieć wrażenie, że wokół dzieje się zbyt wiele dziwnych rzeczy i spotykają ją niepokojące zbiegi okoliczności.

Kiedy do biura dzwoni mężczyzna, który twierdzi, że jest jej ojcem, Sara postanawia się z nim spotkać. Czy to możliwe, że jego śmierć była tylko częścią zaplanowanej intrygi? Jakie tajemnice skrywał przed córką?

W życiu, w którym rzeczywistość przeplata się z fikcją, nic nie jest takie, jakim się wydaje. Szczególnie gdy wokół nie ma nikogo, komu można zaufać.

Recenzja:

Skusiła mnie cudowna okładka i ciekawy opis. Przeważnie nie czytam thrillerów psychologicznych, ale jak już się za jakieś chwytam, to przeważnie okazują się one bardzo dobre. Ten... był przeciętny. Nie był zły, po prostu porównując go do książek, które czytałam w swoim życiu, wypada on po prostu blado. Czy skuszę się wobec tego na kolejny tom? Nie wiem. Zastanawiam się, czy jednak nie powinnam zostać przy romansach i książkach typowo przypisywanych pod "literaturę kobiecą", bo jednak tam zawsze mam większego farta w doborze fajnych lektur...

Sara przeprowadza się do Sztokholmu, raczej niezbyt daleko od swojego rodzinnego miasta. Dziewczyna ma ochotę "zacząć od nowa" - a większe miasto daje jej ku temu możliwość. Pomimo tego że dziewczyna skończyła dobre studia, zatrudnia się ona w pobliskiej kawiarni (gdzie obiera ziemniaki, marchewki i smaży kurczaka), a do tego wynajmuje pokój w jakimś dziwnym miejscu. Od początku wydaje mi się, że nie jest to coś, co pasuje do tej bohaterki, ale początkowo wydaje jej się to w jakiś sposób pasować. 

Wkrótce okazuje się, że wokół Sary zaczynają dziać się dziwne rzeczy - jakby w pewien sposób ktoś ją śledził lub wręcz prześladował. Dziewczyna jest podejrzliwa, ale w sumie nic z tym nie robi. Ba, nawet, jak oferuje się jej prace, gdzie szefowa płaci za całą jej nową garderobę, to Sarze wydaje się, że wszystko jest okej - chociaż czasem pojawia się głos podejrzliwości w jej głowie, to bohaterka skutecznie go ucisza. 

Iii... na tym bym stanęła w opisie fabuły. Opis zdradza zdecydowanie więcej, ale praktycznie do trzydziestu procent książki właściwie nic więcej się nie dzieje, więc nie będziemy zdradzać więcej  - lepiej zapoznać się z tą historią samemu. Swoją drogą, czy wy też nie lubicie opisów, które zbyt dużo zdradzają? Nie wiem, czy dałoby się zaciekawić czytelnika, jeśli wydawca zdradziłby mniej informacji (akurat w tym przypadku), ale ja nie lubię pozycji, w których jest powiedziane coś, czego nie można dowiedzieć się od razu na samym początku, bo czasem są to spojlery...

Autorka stworzyła niby ciekawą opowieść, ale żeby się ona rozkręciła, to musimy przebrnąć przez długi, niezbyt wciągający początek. Szczerze powiedziawszy, to całą przeszłość Sary dało się przedstawić krócej i w fajniejszy sposób. Jasne, na pewno inaczej by się wtedy odbierało bohaterkę, ale nie wiem, po co dokładnie opisywało się jej zakupy na targu, skoro to właściwie nic nie wniosło, jako tak do tego tajemniczego wątku, który jest tu kluczowy.

Jak mówię, pod koniec roku 2019 czytałam kilka thrillerów psychologicznych, które wbiły mnie w fotel, więc ten odbieram jako dosyć przeciętny. Co nie oznacza, że on się Wam nie spodoba - bo jest dobrze napisany, tylko po prostu... ja wolę, jak w tym gatunku cały czas się coś dzieje i nie oczekuję wtedy masy opisów (np. pracy), które nie są jakoś bardzo kluczowe...

Okładka mi się meeega podoba. Jakbym miała taką oprawę w swoich książkach, to z chęcią bym nawet thriller napisała (haha). Niemniej jednak jestem ciekawa, jak będą wyglądały pozostałe tomy tej trylogii - bo nie zapominajmy, że ta cegiełka ma jeszcze dwa tomy kontynuacji. Fajnie by było, jakby te oprawy graficzne jakoś do siebie pasowały. Czy tak będzie? Zobaczymy!

Podsumowując, jeśli macie jednak chętkę na tę książkę, to serio dajcie jej szansę. Wydaje mi się, że jak po tej recenzji znacie już minusy, to macie dużą szansę na to, że trochę zaniżycie poprzeczkę tej powieści i czytanie jej sprawi Wam więcej przyjemności niż mnie.