Tim Lebbon - "Milczenie"

Autor: Tim Lebbon

Tytuł: Milczenie

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Premiera: 21 stycznia 2020

Liczba stron: 368

Ocena: 7/10

Recenzja przedpremierowa

Opis: 

Znakomite połączenie horroru ekologicznego i powieści apokaliptycznej.

Ogromny system jaskiń, odcięty od świata przez miliony lat, był siedliskiem przerażających ślepych stworzeń żyjących w absolutnej ciemności. Kiedy jaskinie zostają odkryte, bestie wydostają się na zewnątrz i błyskawicznie rozprzestrzeniają się po całej Europie, polując na wszystko, co wydaje jakiś dźwięk.

Ally straciła słuch w wypadku i dobrze wie, jak żyć w absolutnej ciszy. Teraz jest dla swojej rodziny jedyną szansą na przeżycie. Muszą opuścić dom i znaleźć odosobnione miejsce, by przeczekać katastrofę, która budzi demony również wśród ludzi…

Recenzja: 

Lubicie nietypowe powieści w klimatach grozy? Ja bardzo! Milczenie Tima Lebbona przeczytałam jednym tchem i – choć lektura wywołała we mnie swoisty dyskomfort – mam ochotę na więcej. Wszystko to za sprawą nietypowych istot oraz fantastycznego klimatu, obok którego nie można przejść obojętnie! Zresztą, wystarczy spojrzeć na opis książki, konkretnie fragment mówiący o połączeniu horroru ekologicznego oraz powieści apokaliptycznej, aby wiedzieć, że historia będzie nietuzinkowa! 

Milczenie w oryginalny sposób ukazuje koniec świata, gdzie zamiast wojen nuklearnych, zombie czy innych nieprzyjemności, zagładę ludzkości wywołują bestie, zwane wespami. Ich kreacja jest nietypowa, więc – aby nie psuć wam przyjemności z czytania – nie będę wchodziła w szczegóły dotyczące tego niebezpieczeństwa, jednakże wiedzcie jedno – są fantastycznie przedstawione. Poznajemy je przez obserwacje bohaterów i w trakcie lektury dzierżymy tyle informacji, ile postaci – z każdym „spotkaniem” coraz więcej, jednakże „więcej” wciąż pozostawiało wiele niedopowiedzeń, dzięki czemu wyobrażenie czytelnika stale eskaluje. Nie zabrakło również drastycznych i obrzydliwych scen, co z pewnością zachwyci fanów scen gore. 

Nie tylko wespy spodobały mi się w Milczeniu. Tim Lebbon fenomenalnie ukazał również historię rodziny, która próbuje się zaadaptować i przeżyć w świecie pełnym zagrożeń. Ich szansę na przetrwanie zwiększa umiejętność bezgłośnego porozumiewania się, a to wszystko za sprawą niepełnosprawnej córki, Ally, która straciła słuch w wypadku, jeszcze przed apokalipsą. Ciekawym elementem jest również fakt, że przed straszliwymi wydarzeniami poznajemy codzienne rutyny poszczególnych członków, dzięki czemu możemy w jakimś stopniu się do nich przywiązać, a także obserwować zmiany w nich zachodzące. Według mnie, najlepiej wypada tutaj oczywiście Ally, która jest najbardziej charakterystyczną i charakterną bohaterką. 

Na każdym z ciał, wśród krwawych resztek otwartych na świat, pulsowało i wiło się po kilka wesp. Najprawdopodobniej składały jaja, a każdy groteskowy skurcz ich bladych ciał mógł oznaczać złożenie następnego. Miałam ochotę pobiec i je przegonić. Wyobraziłam sobie, że moja matka strzela do nich, a ich ciała eksplodują na krwawe strzępki. Cokolwiek jednak byśmy nie zrobili, dla tych martwych ludzi nie było już żadnego ratunku.

W trakcie Milczenia mój puls wielokrotnie przyśpieszał, a emocje stale się zmieniały. Czułam dyskomfort, niepokój, ale i ekscytację, gdy odkrywałam kolejne aspekty bestii. Ba! Nawet kilka razy się uśmiechnęłam, bowiem w treści można wyłapać kilka naprawdę dobrych żartów. Książkę czytałam jednak w ciszy, ostrożnie odstawiając nawet kubek z herbatą – fajnie można się zatracić. Polecam każdemu miłośnikowi mocnych wrażeń!