K.N. Haner - "Rysunkowy chłopak"

Autor: K.N. Haner 

Tytuł: Rysunkowy chłopak

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 2019

Ilość stron: 352

Ocena: 6/10

Opis:

Od tragicznej śmierci brata Diana z dnia na dzień popada w coraz większą depresję. Dziewczyna nie potrafi cieszyć się z czegokolwiek, a wypadek na uczelni sprawia, że ma ochotę ze wszystkiego zrezygnować, nawet z wymarzonych studiów artystycznych. Jest przekonana, że nie ma siły walczyć o swoją przyszłość, a tym bardziej o siebie. Wtedy poznaje Ryana. Ten jeden moment sprawia, że wszystko zaczyna się zmieniać. Mężczyzna wydaje się być inny i stara się jej pomóc, ale czasami nic nie jest takie, jakim się wydaje. Chwile są ulotne, a czasu nie da się zatrzymać.

Recenzja:

Znam już sporo książek tej autorki i całkiem lubię jej twórczość - na pewno dobrze mi się ją czyta, chociaż nie jest to jakaś ambitna tematyka. Wiem, że wiele osób nie lubi tej autorki, ale powiedzmy sobie szczerze: jej romanse i erotyki są sympatyczne, jeśli ktoś jest fanem gatunku. Sięgnęłam więc po "Rysunkowego chłopaka", który to podobno miał być jednym z lepszych dzieł pisarki i przyznam szczerze, że pod względem fabuły naprawdę ta powieść przypadła mi do gustu.

Diana straciła brata i nie da się ukryć, że bardzo z tego powodu cierpi. Nie wiem, czy nazwałabym to depresją, ale na pewno czuje dużo smutku i ma pustkę w sercu. Niemniej jednak chodzi ze swoją przyjaciółką na zajęcia ze sztuki i całkiem dobrze się tam odnajduje. Przynajmniej do czasu, w którym to z powodu wypadku Diana nie łamie sobie jakiejś kości w ręce, przez co nie jest w stanie malować - bo ma gips, a zaliczenia zbliżają się wielkimi krokami. Dziewczyna zastanawia się, czy nie rzucić studiów, głównie z racji tego, że gips będzie miała jeszcze przez sporo czasu, no i także przez problemy emocjonalne (jako studentka psychologii powiedziałabym, że największy smutek Diana mogłaby mieć tuż po stracie brata, a nie kilka miesięcy później - więc ten argument z porzuceniem uczelni w związku z żałobą... no jakoś do mnie nie trafił, tak samo jak nie rozumiałam, czemu Diana nie pomyślała o tak zwanych "drugich terminach").

Pewnego dnia Diana poznaje Ryana - mężczyznę, który ma wszystko: pieniądze, karierę, wygląd, piękną żonę. Można rzecz, że główna bohaterka szybko traci dla niego głowę, szczególnie, kiedy wydarza się kolejny wypadek i Diana musi spędzić noc sama w lesie (z własnej głupoty). Od tego momentu, w którym odnajdują ją w lesie, właściwie zaczyna się toczyć cały wątek romantyczny... który jest przedstawiony dosyć ciekawie, bo naprawdę sporo się dzieje.

Jest w tej pozycji trochę nielogicznych rzeczy (jak to, o czym Wam wcześniej opowiedziałam), ale zakończenie jest niezłe i trochę zaskakujące, więc to na pewno sporo nadrabia. Osobiście całkiem podobał mi się "Rysunkowy chłopak" i naprawdę uważam, że to jedna z lepszych powieści pani Haner.

Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że jedyną postacią w "Rysunkowym chłopaku", której nie byłam w stanie polubić, była właśnie Diana. Wiecie, szara myszka, która nie wie, jaka jest piękna, do tego ma niezwykły talent i podrywa najlepszego przystojniaka w okolicy - trochę mi to zaleciało "Zmierzchem", a niestety, od takich postaci staram się trzymać z daleka, bo to dla mnie kaleki życiowe, które jakimś cudem nagle stają się najbardziej pożądaną partią. 

Sama okładka średnio mi się podoba - ani grafika, ani napisy, ani kolorystyka... no nic do mnie nie przemawia. Ta książka zasługiwałaby na coś lepszego - szczególnie, że K.N. Haner ma kilka ładnych okładek na swoich powieściach, więc nie rozumiem, czemu akurat do tak fajnej pozycji dobrali taką średniawkę.

Podsumowując, jeśli lubicie romanse - to przeczytajcie. Na pewno spędzicie z tą książką jakieś miłę popołudnie, albo wieczór. Jak wspomniałam wyżej, zakończenie jest zaskakujące, więc warto przeczytać tę książkę chociażby dlatego, aby je odkryć. Nie radziłabym natomiast czytać zakończenia na samym początku (bo wiem, że sporo osób tak robi), bo to zepsuje całą niespodziankę. Także ten, miłego czytania!