Max Porter - "Lanny"

Autor: Max Porter

Tytuł: Lanny

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 17 września 2019

Liczba stron: 222

Ocena: 8/10 

Opis: 

O godzinę drogi od Londynu znajduje się wioska, w niczym nieróżniąca się od wielu innych: pub, kościół, domy z czerwonej cegły, kilka budynków urzędowych, na obrzeżach parę większych posiadłości. Wszędzie - co normalne - posłyszeć można ludzi mówiących o miłości, trudach dnia codziennego, pracy, umieraniu i wyprowadzaniu psów. Wioska należy do swych mieszkańców, a także do okolicy i jej przeszłości.

Należy również do Praszczura Łuskiewnika, mitycznej postaci, którą dzieci w szkole zwykły rysować jako zieloną i liściastą, z wyrastającymi z ust wiciami. Łuskiewnik budzi się z błogiej drzemki. Wsłuchuje się we współczesną wioskę, w symfonię jej rozmów, na którą składają się pijackie wyznania, uliczne plotki, poirytowane czy płaczliwe rozmowy w rodzinnych domach. Najbardziej zaś wsłuchuje się w twórczego i żyjącego w swoim świecie chłopca, którego rodzice niedawno sprowadzili się do wioski: Lanny’ego.

Recenzja:

Sięgając po Lanny’ego kołatało się w mojej głowie wiele myśli. Będzie mrocznie. Będzie baśniowo. Będzie magicznie. Tak – w tych kwestiach zdecydowanie miałam rację. Nie miałam jednak pojęcia, że powieść ta będzie tak liryczna, poruszająca i nietuzinkowa – również w formie. I wystarczy przekartkować powieść Lanny, aby to zauważyć… 

Mam dziwny zwyczaj kartkowania książek przed rozpoczęciem lektury, choć podejrzewam, że nie tylko ja ten grzech popełniam. Zwykle ta czynność rozchodzi się bez echa, ale w przypadku tej książki nieco mnie… zamurowało. Przygotowana byłam na powieść, a tutaj… Hmm. Prozy nie brakło, ale wewnątrz znajdywały się również rozdzialiki oddzielone krzyżykami, falująca czcionka, wiersze, piosenki…? Troszkę zdębiałam, ale nie zniechęciło mnie to, a wręcz przeciwnie! Od razu zabrałam się do lektury i niepokojący świat wykreowany przez Maxa Portera pochłonął mnie bez reszty! 

Dźwięk piosenki, 

ogrzany żywinowym oddechem, 

wtulał się we mnie, wspinał na podołek, 

otulał moją szyję. 

Powiedziałam, Lanny z lewej pojawia się na scenie, śpiewając, śmierdząc sosną i innymi przyjemnościami. 

A pomyślałam, tylko nie wyrośnij mi z tych przytulań, geotermalny bąbeleczku.

Styl autora jest bardzo specyficzny, poetycki i wyrafinowany, a sposób opowiadania pełen niejasności. Choć zwykle niedopowiedzenia mnie nieco drażnią, tak w przypadku tej pozycji sprawdzą się doskonale. Pozytywnie wpływają na klimat grozy i nie pozwalają przewidzieć dalszego ciągu historii. Krótkie wypowiedzi, w zasadzie jedynie fragmenty rozmów – wszystkie one, choć urywane, doskonale obrazują społeczność wioski, do której wprowadza się tytułowy bohater z rodziną. Lanny jest bez wątpienia wyjątkowy – ma przebogatą wyobraźnię, jest wrażliwy – nawet rozmawia z drzewami! Poznajemy go z perspektywy innych osób, m.in. jego rodziców, nauczyciela rysunku Pete’a oraz Łuskiewnika – tajemniczej, mitycznej postaci, ducha… Mieszkańcy nie potrafią zaakceptować obcych, podobnie jak wspomnianego nauczyciela-artysty i gdy Lanny znika, wszystkie podejrzenia padają właśnie na Pete’a. Ale czy to on jest naprawdę winny? 

Lanny jest z pewnością lekturą mocną, pełną nietolerancji i wzajemnych oskarżeń. W lekturze kryje się mnóstwo nienawiści i zdaje się być ona nawet bardziej przerażająca niż sama postać Praszczura Łuskiwenika. To swoisty thriller, który łączy w sobie baśń i opowieść grozy, a takie połączenie to doprawdy nietuzinkowa mieszanka. Niesamowite jest to, że w tym wszystkim kryje się i piękno, przejawiające się w osobowości Lanny’ego, które porusza czytelnika nieziemsko. Max Porter stworzył coś ponadprzeciętnego, zmuszającego do refleksji oraz docenienia swoistej inności. Bo czy inny znaczy gorszy? W świecie pozorów oraz kłamstw małej wioski odpowiedź zdaje się być niestety jedna – tak. Jeśli lubicie dające do myślenia powieści, które zaskakują na każdym kroku – koniecznie sięgnijcie po książkę Lanny!