Tana French - "Wiedźmie drzewo"

Autor: Tana French

Tytuł: Wiedźmie drzewo

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 16 maja 2019

Liczba stron: 640

Ocena: 5/10

Opis:

Toby jest rozpieszczanym przez los lekkoduchem. Ma wspaniałych przyjaciół, świetną dziewczynę i pracę, którą lubi i w której doskonale się sprawdza. Jego beztroskie życie przerywa dramatyczne wydarzenie – Toby przyłapuje na gorącym uczynku włamywaczy i zostaje przez nich brutalnie pobity.

Fizyczne i psychiczne rany leczy na prowincji, w domu, w którym jako dziecko spędzał wakacje z kuzynami. Opiekując się śmiertelnie chorym wujem, Toby stopniowo dochodzi do siebie. Czuje się już naprawdę dobrze, kiedy musi się zmierzyć ze wstrząsającym odkryciem: w pniu rosnącego w ogrodzie starego wiązu zostaje znaleziony ludzki szkielet.

Badania dowodzą, że kości należą do jednego ze szkolnych kolegów Toby’ego, a śledztwo policji wkrótce koncentruje się właśnie na nim. Usiłując dowiedzieć się, co naprawdę wydarzyło się w gospodarstwie wuja, Toby odkrywa mroczne sekrety z przeszłości swojej i własnej rodziny. Okazuje się, że to, co pamięta z dzieciństwa, jest tylko wyobrażeniem, a prawda jest zupełnie inna…

Recenzja:

   Bardzo chciałam przeczytać tę książkę od samego początku, a właściwie od momentu, kiedy Albatros przedstawił swoje zapowiedzi na 2019 rok. W sumie nie do końca wiem czemu, ponieważ nie znałam wcześniej twórczości autorki. No ale jestem już po lekturze i zapraszam Was na recenzję Wiedźmiego drzewa.

Jak dotąd Tonemu układa się wszystko, jak najlepiej. Ma idealne życie, idealną dziewczynę, świetnych przyjaciół i pracę która lubi. Jednak kiedy nakrywa włamywaczy na gorącym uczynku i zostaje przez nich pobity, jego życie zmienia się całkowicie. Toby po tych wszystkich wydarzeniach dochodzi do siebie w domu w którym spędzał w dzieciństwie wakacje i opiekuje się śmiertelnie chorym wujem. Kiedy w drzewie zostaje znaleziony szkielet jego kolegi ze szkoły, na jaw zaczyna wychodzić coraz więcej tajemnic. Nic już nie jest tym, czym się wydawało.

Uff, mała cegiełka, którą udało mi się skończyć. Słowo. Udało ma kluczowe znaczenie, ale o tym trochę później. Co mogę powiedzieć tak od razu? Zawiodłam się odrobinę. Fakt, autorki wcześniej nie znałam, jednak pokładałam spore nadzieje w tej historii. Chociaż mam wrażenie, że mogłabym mieć odrobinę bardziej odmienne zdanie, gdybym czytała tę książkę w zimowy wieczór pod kocem z herbatą w ręku. Dlaczego tak? Nie mam pojęcia, ale tak jest.

O tej książce można powiedzieć jedno, całe 640 stron jest na mniej więcej tym samym poziomie. Niestety, na bardzo średnim poziomie. Zaczynając od tego, że pierwsze dwieście stron ciągnęło się przeokropnie i tutaj ten wątek kryminalno-sensacyjny nawet się jeszcze nie rozpoczyna. Liczyłam na to, że jak już w końcu dotrę do momentu w którym zaczyna się już dziać coś ciekawszego, to ta pierwsza część, przez którą przedrzeć się było nie łatwo, pójdzie w niepamięć, lub nabierze większego sensu. Ale niestety nie, niby zaczęła się akcja, ale wciąż wiało nudą. Jednak nie było to aż takie złe, abym z desperacją odrzuciła książkę i już do niej nie wróciła, bo udało mi się skończyć i w ogólnym rozrachunku nie wypadła ta książka aż tak źle.

Tony, jest chyba jedyną postacią od bardzo długiego czasu, której nie polubiłam. To nie tak, że był źle wykreowaną postacią, ani że się nie polubiliśmy. Po prostu był mi zupełnie obojętny i w sumie nie wiem co gorsze. Jak dla mnie trochę taki nijaki. Chłopak urodzony pod szczęśliwą gwiazdą i nagle zaczyna mu się sypać życie. Postać trochę sztampowa jednak z dużym potencjałem, w tym przypadku zupełnie nie wykorzystanym. Drugoplanowi bohaterowie ratują sytuację ponieważ, wśród nich mogłabym wymienić kilka naprawdę dobrze napisanych.

To co podoba mi się w tej książce najbardziej to klimat. Szkoda, że zaczyna on dopiero raczkować koło dwusetnej strony, ale na szczęście ma on jeszcze czterysta na rozwinięcie się. Styl autorki jest całkiem przyjemny i gdyby nie spora dawka nudy, myślę że bardzo by mi się spodobał. Pomysł na tę historię mimo wszystko jest bardzo ciekawy, ale po raz kolejny widzę tutaj niewykorzystany potencjał. Mogłabym podejść do tego trochę inaczej, gdyby to był debiut, jednak Internet donosi, że Pani French jest bardzo szanowaną i lubianą autorką. Więc gdzieś coś poszło po drodze nie tak. 

Czy sięgnę po inne książki tej autorki? Szczerze mówiąc: nie wiem. Pewnie jeśli pojawi się taka okazja, to może się skuszę, jednak nie będę szczególnie czekać na jej nowe historie. Sami więc musicie zdecydować, czy Wiedźmie drzewo, jest tytułem dla was i czy po niego sięgniecie. Jednak jestem przekonana, że ten tytuł znajdzie wielu odbiorców.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.