Penelope Douglas - "Punk 57"

Autor: Penelope Douglas

Tytuł: Punk 57

Wydawnictwo: NieZwykłe

Data wydania: 2019

Ilość stron: ok. 300

Ocena: 7/10

Opis:

Zamknij oczy. Nie ma tutaj nic, co można zobaczyć.

Była dla niego wszystkim. Myślał nawet, że się w niej zakochał. Dziewczyna z listów, jego Ryen. Obiecali sobie, że nigdy się nie spotkają i nie będą siebie szukać w mediach społecznościowych. Żadnych zdjęć, żadnych spotkań. Tylko listy i oni.

Jednak Misha spotkał ją zupełnie przypadkiem, na imprezie zorganizowanej po to, żeby zebrać fundusze na trasę jego nowo powstałej kapeli. Była tam jego Ryen. I Misha zrozumiał, że dziewczyna z listów go okłamała. Nie była wcale taka, jak to sobie wyobrażał. Była… gorąca. Postanowił, że nie zdradzi jej, kim jest. Jeszcze nie teraz.

I wydarzyła się tragedia. Tragedia, do której być może by nie doszło… gdyby tamtego wieczoru Ryen nie zawróciła mu w głowie. Teraz Misha już nie chce jej znać. Jedyne, czego chce, to ją znienawidzić i zapomnieć, że kiedyś była jego.

Ryen nie wie, czemu Misha nie odpisuje. Za to do jej poukładanego życia wkracza chłopak, który wyraźnie ma zamiar je zniszczyć. Tylko czemu Ryen nie potrafi przestać o nim myśleć?

Recenzja:

Naczytałam i nasłuchałam się tak wiele pozytywnych opinii o tej pozycji, że aż sama musiałam się z nią zapoznać. I już teraz Wam powiem, że pewnie w życiu przeczytaliście wiele książek, które w jakiś sposób były lepsze od "Punk 57" - ale mimo wszystko żadna z nich nie była tą książką, bo ona ma swój specyficzny urok. Zdecydowanie można ją kochać albo nienawidzić ze względu na postacie, które są dosyć charakterystyczne. Na szczęście mnie przypadła do gustu - dlatego postanowiłam objąć ją swoim patronatem medialnym i polecać ją innym osobom.

Misha i Ryen nigdy w życiu się nie spotkali - znają się tylko z tego, że od wielu lat piszą do siebie listy. Poznali się przez jakiś szkolny projekt i zostali kimś w rodzaju najlepszych przyjaciół. Mówią sobie chyba wszystko i łączy ich coś naprawdę wyjątkowego.

Pewnego dnia okazuje się, że znajdują się oni na jednej imprezie. Misha praktycznie od razu dowiaduje się, która to jest Ryen, ale dziewczyna pozostaje w błogiej nieświadomości co do tego, że tuż obok znajduje się chłopak, którego tak bardzo chciałaby poznać. 

Wydawać by się mogło, że od tego wydarzenia teraz wszystko musi iść już w dobrym kierunku i musi zacząć się wielkie love story. Otóż niekoniecznie. Kiedy Misha imprezuje sobie tuż obok Ryen (zastanawiając się, czemu dziewczyna okłamała go w listach, mówiąc mu, że jest nijaka i przeciętna), w życiu jego siostry rozgrywa się prawdziwa tragedia, której chłopak może mógłby zapobiec, gdyby odebrał telefon.

Od tego momentu właściwie zaczyna się prawdziwa akcja, którą można podsumować w dwóch słowach: love-hate. Z jednej strony bowiem Misha kocha Ryen, a z drugiej nienawidzi wszystkiego, co jest z nią związane, a już szczególnie tego, że przez ta głupią imprezę stracił siostrę.

Szczerze powiedziawszy, to na początku bohaterów całkiem łatwo polubić, ale jak zaczynają oni gierki między sobą, to ta sympatia zaczyna się zmieniać w swego rodzaju awersję. Ta pozycja jest naprawdę pod tym względem specyficzna - głównie z racji tego, że później Ryen i Mishę znowu da się lubić. Z tego powodu czasami miałam ochotę rzucić książką o ścianę, ale na szczęście tego nie robiłam - chyba dlatego, że po prostu byłam ciekawa, jak to wszystko się skończy.

Penelope Douglas znana jest już z tego, że pisze fajne książki - chociaż tak naprawdę ja usłyszałam o niej dopiero całkiem niedawno. Niemniej jednak warto dać jej szansę, bo naprawdę pisarka ma talent. Fajne dialogi, ciekawe opisy, do tego niezła fabuła. Postacie też niczego sobie - drugoplanowi byli też bardzo realistyczni. Także naprawdę nie można jej w sumie niczego takiego zarzucić. Co prawda nie zauważyłam, żeby autorka miała jakiś taki swój specyficzny styl pisania - co ja w książkach bardzo lubię - ale po prostu może tłumacz tego nie oddał, albo coś. Niemniej jednak na pewno jeszcze coś przeczytam, co wyszło spod jej ręki!

Jeśli chodzi o okładkę - bardzo mi się podoba. Jest ciekawsza niż jakieś grafiki z postaciami i o wiele bardziej do mnie przemawia. O wiele bardziej pasuje też do treści książki. Jestem zadowolona, że wydawnictwo poszło w taką stronę, a nie w inną - bo efekt jest naprawdę przyjemny dla oka. To miła odmiana od tych wszystkich okładek, gdzie są tylko całujące się pary.

Swoją drogą, tytuł też ma całkiem ciekawą genezę - i żeby dobrze go zrozumieć, to trzeba dokładnie czytać, szczególnie końcówkę. Niemniej jednak naprawdę pomysłowo to autorka nazwała - ode mnie wielkie gratulacje, ja bym chyba na taką kombinację nie wpadła. Dałabym coś o wiele prostszego.

Podsumowując, książkę warto przeczytać. Ciekawa, taka akurat na ciepłe popołudnie. Można się przy niej idealnie zrelaksować (nie licząc momentów, w której chce się powieścią rzucić o ścianę). Warto kupić, bo na pewno nie będzie się żałować ani tych pieniędzy, ani czasu spędzonego podczas czytania tej historii. Jeszcze raz polecam!