Adam Przechrzta – "Demony Leningradu"

Autor: Adam Przechrzta

Tytuł: Demony Leningradu

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 36

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 377

Ocena: 7/10

Opis:

Kiedy ryczą działa, budzą się demony – istoty, których istnienie nie mieści się w bolszewickiej ideologii.

Ulicami dręczonego głodem, oblężonego Leningradu przemyka wcielona Śmierć. Coś więcej niż oszaleli z rozpaczy kanibale, żerujący na trupach poległych towarzyszy. Coś, co nawet w ludziach, którzy przetrwali stalinowskie czystki oraz furię dywizji Wehrmachtu czy Waffen SS, powoduje przerażenie.

Recenzja:

Jest tyle dobrych i ciekawych książek, że nie sposób nawet marzyć o tym, by poznać w życiu choć połowę z nich. Ale można próbować, tyle że w gąszczu intrygujących nowości, mogą nam umknąć jakieś starsze tytuły, które także są warte uwagi. Dlatego tak bardzo lubię kolekcję Mistrzów Polskiej Fantastyki, dzięki której poznałam wreszcie fantastyczne – dosłownie i w przenośni – tytuły, na które wcześniej nie udało mi się trafić. Czy Demony Leningradu to właśnie taka książka?

Major Razumowski dowodzi niewielkim oddziałem, którego zadaniem jest zlikwidowanie bliżej niezidentyfikowanego zagrożenia w Leningradzie. W Leningradzie, w którym panuje przeraźliwy chłód, głód, wojna i rozpacz. A do tego jeszcze zdaje się, że ulicami miasta kroczy sama Śmierć… Razumowski ze swoimi ludźmi będzie się musiał zmierzyć nie tylko z kanibalami, ale przyjdzie mu także spotkać zdrajców, przyjaciół, ale i przeciwników posiadających nadprzyrodzone zdolności, których nie można nigdy lekceważyć. Kto wyjdzie cało z tego starcia?

Zacznę od minusów, żeby potem przejść do przyjemniejszej części, a mianowicie: początek powieści był dla mnie naprawdę trudny do przebrnięcia. Pomijam wszystkie wiadome sprawy – należało wprowadzić czytelnika w nowy świat, zarysować sytuację (a to autorowi udało się naprawdę dobrze!) i tak dalej, ale po prostu na początku nieco męczyłam się z czytaniem. Mogło to być spowodowane ciężkim klimatem, bardzo naturalistycznymi scenami, ale i tą bolszewicką rzeczywistością, w której jakoś nie zawsze udaje mi się odnaleźć.

Później jednak, jak wspomniałam, gdy wydarzenia zaczęły się bardziej zawiązywać, akcja ruszyła, wyjaśniło się nieco więcej i nie miałam już problemów ze zrozumieniem kto jest kim, zrobiło się naprawdę ciekawie. Po pierwsze autor sprawnie przeplata wydarzenia z realiów stalinowskich z nadprzyrodzonymi wątkami. Nie podaje na tacy rozwiązań, rzuca ciekawe tropy, a jego bohater sprawnie potrafi je łączyć (chociaż czasami miałam wrażenie, że Razumow jest nieco idealizowany i bliżej mu do genialnego detektywa), dzięki czemu akcja toczy się w stałym rytmie, a gdzieniegdzie przyspiesza i prze do przodu jak szalona.

Po drugie, choć na początku można odnieść wrażenie, że kolejne zdarzenia są ze sobą niepowiązane, tak naprawdę wszystko zgrabnie się ze sobą łączy. I choć chętnie poznałabym jeszcze odpowiedzi na kilka pytań, jestem zadowolona z tych, które już otrzymałam. Choć to, w jaki sposób powieść została zakończona… Kurczę, już dawno nie miałam tak, że skończyłam powieść i od razu nie mogłam się doczekać, by poznać jej kontynuację. W przypadku Demonów Leningradu właśnie taka chęć się pojawiła, dlatego koniecznie muszę się dowiedzieć, co dalej.

Podsumowując: polecam. Mimo kilku przeszkód, mniejszych czy większych minusów, jest to kawał naprawdę dobrej powieści fantastycznej ze świetnie zarysowanym tłem, wyrazistymi postaciami i intrygującą fabułą. Cieszę się, że trafiłam na tę powieść i z pewnością sięgnę po inne spod pióra tego autora. A Wy zbieracie kolekcję? Macie w planach powieść Adama Przechrzty? Bo jeśli nie, to jeszcze raz zachęcam!