Ewa Kowalska – "Stroiciele"

Autor: Ewa Kowalska

Tytuł: Stroiciele

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 410

Ocena: 6/10

Opis:

Czy odważysz się stawić czoło Stroicielom?

Są ludzie doskonali. Tak, że słyszą każdą naszą myśl. Tak potężni, że nie potrzebują broni, by zapewnić sobie bezpieczeństwo. Nikt z nas zwykłych ludzi, nie ma pojęcia o ich istnieniu, choć są tuż obok. W dzień i w nocy. Od tysięcy lat panują nad umysłami, pozwalając nam widzieć, słyszeć i pojmować tylko tyle, ile im wygodnie. Tworzą z nas pełzaki- prymitywną, ograniczoną formę bytu. Tylko skończony głupiec chciałby wejść im w drogę, ośmieliłby się pokrzyżować plany, próbował przechytrzyć. Chyba że... nie ma innego wyjścia, gdyż tylko w ten sposób może uratować kogoś, kto stał się dla niego ważniejszy niż on sam, i cały, kołyszący się w takt fałszywej melodii, świat.

Kędziora, niepokornego nastolatka, i dziewięcioletnią Asper łączy dramatyczne wydarzenie z przeszłości. Kędzior próbuje żyć dalej, jednak dziewczynka nie potrafi zapomnieć. Prosi chłopaka, by zawiózł ja w to samo miejsce do Martwego Lasu. Kędzior spełnia jej prośbę, po czym odjeżdża, jednak gnany wyrzutami sumienia wraca. I od tej chwili nie może już się wycofać. Uwikłany w intrygę potężnych, wysoko rozwiniętych ludzi, by przeżyć, zmuszony jest brać udział w ich grze.

Recenzja:

Byłam bardzo zaintrygowana, gdy tylko przeczytałam opis tej książki. Brzmiał ciekawie, oryginalnie. Do tego świetna, klimatyczna okładka, i mamy coś, po co po prostu nie można nie sięgnąć. Ale jak to było dokładnie ze Stroicielami?

Asper to dziewczynka, która jako jedyna wróciła przed kilkoma laty z wyprawy do Mrocznego Lasu. Jej starszy brat, a także grupa jego znajomych, zniknęli bez żadnych wieści. Przez to, że ponoć jako jedyna wyszła bez szwanku z całej sytuacji, Asper uważana jest za coś złego. Niepewna siebie, niepotrafiąca zapomnieć zdarzeń z przeszłości, postanawia wrócić na to miejsce, by dowiedzieć się, co stało się z paczką jej brata. Pomaga jej Kędzior, który miał tylko zawieźć ją na miejsce i zostawić. Gnany wyrzutami sumienia wraca jednak po dziewczynkę, a wtedy... okazuje się, że jest już za późno, by się wycofać. Teraz oboje zostają uwikłani w sytuację, której nie rozumieją. I którą muszą doprowadzić do końca.

Zdecydowanie pierwszym, co wyróżnia tę powieść, jest jej oryginalność, świeżość. Motyw Stroicieli, istot żyjących obok nas i „dostrajających” ludzi w sobie znany sposób, wydawał mi się naprawdę świetny. Od początku intrygował i zachęcał czytelnika, by zagłębiać się dalej w lekturę. Tylko że potem pojawił się pierwszy schodek, bo moim zdaniem odkrycie pierwszych kart nastąpiło nieco zbyt późno. Chociaż pierwsze kilkanaście stron naprawdę zachęcało, potem, w miarę postępowania zdarzeń, zaczęło się robić nieco konfundująco, a nawet nieco nużąco, gdy kolejne pytania nie znajdowały żadnych odpowiedzi, a zamiast tego tylko inne się namnażały. 

Później jednak, mniej więcej w połowie książki, akcja wreszcie znów ruszyła. Rozpoczęła się ta właściwa, która znów zaczęła mnie wciągać bez reszty, dlatego bardzo żałowałam, że początek był taki ciężki. Przymykam jednak na to oko, biorąc pod uwagę, że powieść jest debiutem, a w dodatku pierwszą częścią serii. To, na co jednak nie mogłam przymknąć oka, to mieszanie stylów, które mnie wytrącało z lektury. A dokładniej – język. Raz bardzo współczesny, innym razem raczej przestarzały. I o ile w dialogach było to całkiem zrozumiałe, w narracji jednak zupełnie mi nie pasowało. Tak samo jak to, że nie miałam pojęcia gdzie dokładniej ma miejsce akcja, kiedy, a do tego wszystkiego jeszcze pojawiło się pomieszanie polskich i zagranicznych imion, czego bardzo nie lubię w powieściach.

Abstrahując jednak od tego, mamy tu kilkoro ciekawych bohaterów. Na pierwszy plan wysuwają się Kędzior i Asper, których poznajemy już na pierwszych stronach, a oprócz nich Orian i kilkoro innych pobocznych postaci. Zwłaszcza ta pierwsza dwójka została zarysowana szczegółowo i z odpowiednią dbałością, poznaliśmy ich dość dobrze, i dzięki temu o wiele lepiej dało się ich zrozumieć, a przede wszystkim ich polubić bądź nie. Poza tym mamy tutaj całą masę dość zaskakujących zdarzeń, pojawiają się kolejni bohaterowie poboczni, którzy napędzają wydarzenia, aż w pewnym momencie naprawdę akcja prze do przodu i nie zamierza się zatrzymywać, ale kto w tym momencie by tego chciał?

Podsumowując: Stroiciele to ciekawa i dobra powieść naszej rodzimej autorki. Zdecydowanie ciekawi mnie, w jakim kierunku dalej pójdzie i jak rozwinie się akcja. Mamy tutaj naprawdę świetny pomysł, fajnych bohaterów, wątki fantastyczne i choć znajdzie się trochę minusów, bez wyrzutów sumienia mogę polecić tę książkę zwłaszcza fanom gatunku, którzy chcieliby przeczytać coś oryginalnego. Ta powieść kilkukrotnie was rozbawi, zaskoczy i zadziwi, więc nie wahajcie się i po prostu po nią sięgnijcie.