Bernard Cornwell - "Pieśń miecza"

Autor: Bernard Cornwell

Tytuł: Pieśń miecza

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania: 3 kwietnia 2019

Liczba stron: 496

Ocena: 8/10

Opis:

Rok 885. Między Sasami i Duńczykami panuje kruchy pokój. Uthred strzeże granicy Wessexu na Tamizie. Gdy król Alfred dowiaduje się, że wikingowie pod wodzą dwóch norweskich jarlów zajęli należący do Mercji Londyn, nakazuje Uhtredowi odbić miasto z rąk najeźdźców. Los jednak lubi niespodzianki: wikingowie proponują earlowi, by do nich przystał i nakłonił do tego także swego przybranego brata Ragnara Młodszego. Chcą podbić trzy anglosaskie królestwa. Za zdradę Wessexu oferują Uhtredowi tron Mercji...

Recenzja:

 Ufff, Wydawnictwo Otwarte szaleje i tak jak obiecali co miesiąc wydają jeden tom z serii Wojny Wikingów. U mnie czasu mało, więc i w tym przypadku mała kolejka mi się zrobiła. To znaczy wrzucam recenzję tomu czwartego, za piąty mam plan zabrać się w weekend, a właśnie wczoraj do moich drzwi zastukał kolejny. Także przede mną czas spod znaku wikingów. A jak mam być szczera, to niesamowicie mnie to cieszy. No dobra, ale do rzeczy.

Uthred strzeże granicy Wessexu na Tamizie, jednak kiedy król Alfred dowiaduje się, że należący do Mercji Londyn został zajęty, nakazuje Uthredowi odbić miasto z rąk najeźdźców. Uthred otrzymuje propozycję - w zamian za zdradę Wessexu otrzyma tron Mercji.

Proszę Państwa, dzieje się. I to jak. Jakby nie było, to już czwarty tom, jednak autor nie zwalnia tempa. Choć mogłoby się wydawać, że pora na trochę oddechu i spokoju, okazuje się, że jednak nie i po raz kolejny zaskakuje czytelnika. Te książki czyta się na jednym wdechu i sprawdziłam to na własnej skórze.

Tak jak wspominałam już przy wcześniejszych recenzjach, bardzo podoba mi się to, w jaki sposób autor prowadzi głównego bohatera. Przebył on długą drogę od pierwszego tomu i dosłownie i jeśli chodzi o bardziej duchowy aspekt. Myślę, że ta postać zmierza w bardzo dobrą stronę. Myślę, że przy tak długich historiach nie jeden autor już by się gdzieś pogubił.

Oczywiście oprócz Uthreda czytelnik ma okazję spotkać innych dobrze znanych już bohaterów, a także wprowadza kilku nowych. Dobrze, że już na tyle poznałam ten świat, że nie mam problemu z gubieniem wątku i ogarnięciem postaci, który występował na początku.

Co do fabuły czwartego tomu, to sama jestem ciekawa jak autor to robi, ale przy takim ogromie materiału wciąż mi się nie znudziło. Tam cały czas się coś dzieje i nie ma nawet chwili na wytchnienie.

Bardzo polubiłam się ze stylem autora i ogólnie całym klimatem jaki Cornwell tworzy w swojej historii. Mimo iż zupełnie nie są to nasze czasy, to jednak autor tak prowadzi narrację, że nie miałam najmniejszych problemów z odnalezieniem się w książce. Koniecznie muszę zabrać się za serial i zobaczyć jak tam to zostało wszystko przedstawione.

Co prawda, ten tom nie przebił poprzedniej części i nie zdetronizował jej z miejsca ulubionego, jednak uważam, że autor cały czas trzyma wysoki poziom, a to nie łatwe przy tak długiej i obszernej serii. Wciąż nie wystąpiło zmęczenie materiału i mam nadzieję, że nie nastąpi w ogóle

Teraz to ja już nie mogę się doczekać, aż zabiorę się za kolejny tom i coś mi się zdaję, że pójdzie mi to szybciej niż zakładałam. Ja wiem, że dziesięć tomów i więcej docelowo, wydaje się dosyć długą serią, jednak mogę Was zapewnić, że jeśli zdecydujecie się odbyć tą literacką podróż na pewno nie pożałujcie swojego wyboru.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.