Alice Oseman – "Radio Silence"

Autor: Alice Oseman

Tytuł: Radio Silence

Wydawnictwo: Moondrive

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 416

Ocena: 8/10

Opis:

Nie mogę ci powiedzieć, kim jestem. Mów mi… Po prostu mów mi Radio. Radio Silence.
Frances dobrze wie, kim jest i co chce w życiu osiągnąć. Rozpoczęcie dorosłego życia oraz nauka na wymarzonej uczelni to pierwszy krok do realizacji idealnego planu. Nic i nikt nie może tego zniweczyć – ani znajomi, ani ciężar wydarzeń z przeszłości, ani tym bardziej ona sama!

Niespodziewanie dziewczyna zostaje zauważona przez Radio Silence, autora swojego ulubionego podcastu. Frances otrzymuje propozycję współpracy – miałaby tworzyć grafiki do nowych odcinków. Dzięki zawartym znajomościom dziewczyna zaczyna odkrywać siebie na nowo i zastanawiać się, czy wybrana przez nią droga na pewno jest jej przeznaczona. Wkrótce będzie musiała zdecydować, którą wersją siebie chce być... z wszelkimi tego konsekwencjami.

A bycie sobą wymaga odwagi.

Recenzja:

Cześć. Mam nadzieję, że ktoś z was to czyta. Jeśli tak, to musicie wiedzieć, że Radio Silence jest książką inną, niż mogłoby się wydawać. Nie mogę wam powiedzieć, jaka jest naprawdę. Po prostu… po prostu ją przeczytajcie.

Zacznę od tego, że czytam naprawdę dużo powieści dla młodzieży, choć sama nastolatką już nie jestem. Uwielbiam jednak to, że w każdej takiej pozornie prostej historii, zawsze kryje się głębsze przesłanie, coś wartościowego, co można wynieść z lektury. Zdarzają się w tym gatunku pozycje słabsze, zdarzają się mocniejsze. Radio Silence zdecydowanie zalicza się do tych drugich.

Przede wszystkim książkę czyta się błyskawicznie. Rozdziały są krótkie, a język, jakim posługuje się autorka, lekki, prosty. Dzięki temu powieść można dosłownie pochłonąć. Ale niech ta pozorna prostota was nie zmyli, bo Oseman sprawnie prowadzi narrację i już po pierwszych kilkunastu stronach da się wyczuć, że to nie będzie prosta historia. Za zwyczajną opowieścią o nastolatce, której całe życie kręci się wokół szkoły, testów na studia i nauki do nich, stoi coś więcej.

Powieść porusza bardzo wiele wątków, bardzo wiele ważnych, zwłaszcza dla młodych ludzi, ale i ich rodziców, spraw związanych z dojrzewaniem, podejmowaniem decyzji o dalszym życiu, szukaniu siebie i własnej tożsamości. Odnajdywaniu swoich pasji, tego, co jest w życiu istotne. Do tego dochodzi masa pobocznych zdarzeń – wątki LGBTQ, przyjaźń damsko-męska, miłość i jej różne odcienie, alienacja, trudne, a nawet toksyczne relacje z rodzicami… Jest tego naprawdę sporo, ale mimo wszystko nie ma się wrażenia, że książka została przeładowana tematami. Wszystko się ze sobą zgrabnie łączy, a ponadto autorka nie porusza tych spraw, żeby na siłę kogoś do czegoś przekonywać, umoralniać. Zwraca uwagę, pokazuje różne warianty, ukazuje, co może pójść nie tak, ostrzega, ale nie wciska na siłę swojego zdania i dzięki temu powieść jeszcze lepiej trafia do czytelnika.

Główną bohaterką Radio Silence jest Frances, zabawna, pracowita dziewczyna, której jedynym celem w życiu było dostanie się na prestiżową uczelnię. Jej charakter jednak z każdym rozdziałem pokazywał się z innej strony, ukazywał nastolatkę, która nie jest tylko swoją szkolną wersją. Która ma prawdziwą pasję i chciałaby ją rozwijać, a gdy udaje jej się poznać autora jej ulubionego podcastu, zaczyna wreszcie czuć, że robi coś, co naprawdę lubi. W tym miejscu jednak was ostrzegę – pewnie myślicie, że po poznaniu Twórcy i Frances historia może pójść tylko w jednym kierunku. Otóż nie. Oseman w prosty i fajny sposób od razu informuje nas, że tak nie będzie. I bardzo dobrze, bo gdyby między bohaterami nawiązała się tego typu relacja, książka stałaby się banalna, przewidywalna do bólu i zwyczajnie nudna. A o Radio Silence można powiedzieć wiele, ale na pewno nie te trzy rzeczy.

Oprócz tego mamy najlepszego przyjaciela Frances. To właśnie on jest osią napędową całej książki, on, jego podcast, a także jego trudna sytuacja rodzinna. I przy niej właśnie pojawia się moje chyba jedyne zastrzeżenie do całej historii, bo o ile wątki Frances, ich przyjaźni, czy pobocznych bohaterów były dobrze rozwijane, tak zabrakło mi nieco głębi w tym głównym, to znaczy w postaci matki tytułowego Radia i ich relacji. Przez to zakończenie wydało mi się nieco zbyt szybkie i choć nadal uważam je za dobre, spodziewałam się czegoś lepszego. Niemniej sama postać chłopaka, to, że akcja toczyła się wokół tworzonego przez niego podcastu Universe City, były naprawdę, naprawdę świetne.

Radio Silence to zdecydowanie jedna z lepszych młodzieżówek, jakie czytałam. Porusza wiele ważnych wątków takich jak wybór drogi życiowej, odnalezienie siebie i odkrywanie swojej seksualności, ma wielobarwnych bohaterów, ukazuje zawiłe relacje między przyjaciółmi, między zakochanymi, między dziećmi i rodzicami. Pokazuje jasne i ciemne strony życia każdego nastolatka oraz to, jak ważna jest druga szansa. Mogę bez wahania polecić tę powieść każdemu nastolatkowi, ale także młodemu dorosłemu czy rodzicowi. Myślę, że naprawdę odnajdziecie tu wiele wartościowych i wartych poświęcenia swojego czasu spraw, na które dzięki Alice Oseman spojrzycie z innej perspektywy.

PS Bardzo zachęcam was do sprawdzenia fragmentu powieści, który jest dostępny TU ;)