Jakub Ćwiek – "Kłamca 2,8. Papież sztuk"

Autor: Jakub Ćwiek

Tytuł: Kłamca 2,8. Papież sztuk

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2019, wydanie II

Ilość stron: 272

Ocena: 8/10

Opis:

Ta książka wytnie Wam kilka numerów!

Loki – nordycki bóg kłamstwa na usługach aniołów, a także, mimochodem, bohater sześciu książek, komiksu i gry karcianej – nie ma czasu świętować. Oto bowiem przyjdzie mu się zmierzyć z jednym z największych swoich wrogów. W dodatku na własne życzenie, bo wszystko wskazuje na to, że Dezyderiusza Crane’a, samozwańczego boga popkultury, stworzył omyłkowo nie kto inny jak Loki właśnie.

Teraz rozpoczyna się gra z czasem, tym trudniejsza, że z każdą chwilą nowy bóg coraz lepiej poznaje swoje możliwości. Jego główną mocą jest kontrola nad narracją, a nawet… nad całą opowieścią.

Kłamca 2,8. Papież sztuk to wariacka jazda bez trzymanki umiejscowiona fabularnie pomiędzy opowiadaniami z drugiego tomu. Pełna gościnnych występów, ciętych bon-motów i będących wyznacznikiem serii popkulturowych nawiązań usatysfakcjonuje wszystkich miłośników Kłamcy.

Recenzja:

Już kilkukrotnie pisałam wam o serii Kłamca Jakuba Ćwieka. Pisałam też o tym, że uwielbiam wątki mitologiczne, a zwłaszcza te nordyckie. I jak wiecie, w tych książkach właśnie to można spotkać – przeplatające się wątki mitologii i religii, a dodatkowo świetny humor, genialnego głównego bohatera i mnóstwo, mnóstwo nawiązań do popkultury.

Popkultury, która w Papieżu sztuk jest jeszcze bardziej wyeksponowana za sprawą Dyzyderiusza Crane’a, jej samozwańczego boga, omyłkowo stworzonego przez Lokiego. Zdaje się, że jest on jednym z najpoważniejszych przeciwników boga kłamstwa pozostającego na usługach aniołów (Skrzydlatych!). By go pokonać, trickster będzie musiał naprawdę stanąć na wysokości zadania. Rozpoczyna się walka z czasem i z… samą narracją? Bo właśnie nad nią panuje Crane. Nad nią, ale możliwe że nawet nad… całą opowieścią!

Już po przeczytaniu opisu na czwartej stronie okładki czy krótkiego wstępu możemy się dowiedzieć, że ta książka wytnie nam kilka numerów. I dokładnie tak się dzieje! Przyznam, że jeszcze nie miałam okazji czytać podobnie skonstruowanej powieści, dlatego tym przyjemniej śledziłam dalsze wydarzenia.

Przede wszystkim sam pomysł stworzenia boga popkultury, który potrafi panować nad narracją opowieści, był strzałem w dziesiątkę. Nie dość, że fragmenty Crane’a zawierały dokładnie mój typ humoru, były też naładowane nawiązaniami popkulturowymi, a przede wszystkim prowadziły historię w dość niespodziewanych kierunkach. Bo oto w niektórych momentach to czytelnik ma wybór, co się dalej stanie! Zatrzymujemy się razem z bohaterem, który nie ma wyjścia i musi nam pozostawić decyzję, w jakim kierunku dalej pójdziemy. I choć wiadomo, że jest to ograniczone pole manewru, autor naprawdę zręcznie bawi się poszczególnymi wydarzeniami, dzięki czemu śledzimy odpowiednie fragmenty i dążymy do końca, bardzo dobrze się bawiąc.

Nie brakuje tutaj także właściwych dla całego świata Kłamcy wstawek, znajdzie się kilka nawiązań do poprzednich tomów, dlatego najlepiej czytać tę część dopiero po poprzednich. Pojawią się znani bohaterowie, ekipa Lokiego i ulubieni Skrzydlaci. Cała ta mieszanka charakterów i zdarzeń sprawi, że książkę pochłonie się błyskawicznie, z ogromnym uśmiechem na twarzy i z zainteresowaniem, a umilą to jeszcze bardziej genialne rysunki Magdy Babińskiej oraz komiks Iwo Strzeleckiego i Marty Stefaniak.

Mogę szczerze przyznać, że jak do tej pory to moja ulubiona część o Lokim od Ćwieka. Uwielbiam styl pisarza, samą stworzoną przez niego postać nordyckiego bóstwa służącego aniołom, przemawia do mnie całkowicie ten typ humoru. Dodatkowo na końcu Papieża sztuk można znaleźć kilka słów od autora, który opowiada jeszcze i uzupełnia kilka spraw związanych z Lokim, jego powstaniem, wydaniem i tak dalej, co jest fajnym uzupełnieniem i ciekawostką do serii. Jestem na tak i zdecydowanie czekam na kolejne tomy w nowej odsłonie, a wam polecam te, które ukazały się już do tej pory.