Amy Harmon - "Inna Blue"

Autor: Amy Harmon

Tytuł: Inna Blue 

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 2019

Ilość stron: 304

Ocena: 9/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Blue Echohawk nie ma własnej historii. Poznała jedynie skrawki swojej przeszłości: została porzucona jako dwulatka, a jej matka nie żyje. Blue nawet nie wie, jak rzeczywiście się nazywa i kiedy się urodziła. Ma około dziewiętnastu lat, jest twarda, surowa i onieśmielająca. Nie wierzy w damskie przyjaźnie, a od mężczyzn oczekuje tylko krótkiego ukojenia. Jest nikim, a tak bardzo chciałaby być kimś. Blue musi się zbudować od nowa. To niezwykle trudne dla rozpaczliwie samotnej nastolatki. Tymczasem do jej szkoły trafia młody nauczyciel, pan Wilson. Od razu zauważa demonstracyjnie arogancką Blue, bez trudu dostrzega pod wyzywającym makijażem zagubioną dziewczynę, która bardzo potrzebuje pomocy. Jest zdecydowanie trudną uczennicą, a przy tym stanowi jego kompletne przeciwieństwo. Oboje nie mają najmniejszego pojęcia, dokąd zaprowadzi ich ta przedziwna, niecodzienna relacja.

To przejmująca historia o poszukiwaniu siebie - wbrew wszystkim i wbrew sobie. Mówi o wielkiej mocy przyjaźni, która potrafi rozkwitnąć w najbardziej nieprawdopodobnej sytuacji. O tym, że nadzieja pomaga w leczeniu źle zabliźnionych ran, a życie bez wiary jest tragiczniejsze od śmierci. A także o tym, jak trudno o zaufanie i jak niepostrzeżenie rodzi się miłość. I że tu zaczyna się droga do katastrofy...

Recenzja:

Pierwsze, co mi się rzuca w oczy, to ten opis. Kurczę, nieźle go napisali. Naprawdę jest w stanie zaciekawić i urzec. Chociaż mnie - tak szczerze powiedziawszy - do przeczytania tej książki nie trzeba było długo zachęcać: bo uwielbiam powieści Amy Harmon i nie mogłam się wprost doczekać, aż jakaś jej nowość wpadnie w moje ręce! Chciałam Wam więc dzisiaj opowiedzieć o "Inna Blue" - chociaż mam nadzieję, że Was też już opis zachęcił, nawet bez mojej recenzji. Jak widzicie też po ocenie, będę dzisiaj mówić o większej liczbie plusów, a nie o minusach - bo po prostu pozycja ta bardzo mi się spodobała. Przejdźmy jednak do konkretów!

Główna bohaterka nazywa się Blue - ze względu na to, że w wieku dziecięcym, kiedy ją znaleziono, mówiła właśnie to słowo. Dziewczyna nie zna swojej historii: wie tylko, że w wieku mniej więcej dwóch lat została ona porzucona przez matkę, która dosłownie podrzuciła ją jakiemuś facetowi, a później poszła się naćpać (a później ktoś ją zabił). Blue nie jest więc nawet pewna, ile właściwie ma lat, kiedy ma urodziny i czy ma jeszcze jakąś żyjącą rodzinę. 

Zachowanie głównej bohaterki też jest mocno kontrowersyjne. Lubi ona zachowywać się odważnie i ryzykownie. Wydawać by się mogło nawet, że wszystko po niej spływa jak po kaczce - za to ona uwielbia komentować i krytykować. Wszystko to jest jednak fasadą - co od razu stwierdza nowy nauczyciel historii, który bardzo chce pomóc Blue: szczególnie w tym, żeby w końcu odkryła, kim naprawdę jest i rozwinęła skrzydła w drodze do celu, który sobie obierze, a nie, żeby dziewczyna do końca życia uprawiała seks z przypadkowymi typkami, żeby cokolwiek poczuć.

Między Blue a panem Wilsonem powoli zaczyna rozwijać się relacja - on chce jej pomóc, ona tej pomocy potrzebuje. Budzi się między nimi swego rodzaju przyjaźń i zaufanie. Nawet w momencie, w którym Blue przychodzi do swojego nauczyciela historii z bardzo poważnym problemem, on udziela jej swojego wsparcia, porady i pomocy, na którą może sobie tylko pozwolić. Przyznam szczerze, że ta relacja jest trochę zbyt dziwna i zbyt dorosła, jak na uczennicę i nauczyciela, ale nie ma w niej też żadnych podtekstów. Ot, zwykła chęć działania i udzielania komuś wsparcia. Miło, że ktoś w książce przedstawił, że jeszcze ludzie tak postępują - z empatią i z altruizmem.

Ogólnie rzecz biorąc - fabuła tej książki niby nie odbiega za bardzo od tego, co każdemu z nas mogłoby się zdarzyć, ale akcja jest tu fenomenalnie ułożona. Naprawdę bardzo mi się podoba pomysł na tę powieść - i wykonanie zresztą też. Wielkie brawa za to, że ktoś stworzył coś takiego - bo pozycji, która byłaby zbliżona do "Inna Blue" jeszcze nie znam!

Amy Harmon to świetna pisarka. Naprawdę, to jedna z moich ulubionych pisarek. Przede wszystkim ze względu na jej pomysłowość, niecodzienne i oryginalne pomysły, ale także za jej lekki i cudowny styl pisania! Od jej książek wprost nie da się oderwać. Zawsze zaczynam je czytać dopiero wtedy, kiedy wiem, że mogę sobie pozwolić na zarwanie nocki, bo nie muszę rano wstawać aż tak wcześnie. Do tego wszystkiego tworzy ona jeszcze bardzo ciekawe postacie i umie opisywać emocje i uczucia. Cóż można więcej chcieć od książki? "Inna Blue" jest bardzo fajną pozycją, która ma wszystko to, co potrzeba, żeby zostać bestsellerem!

Nawet okładka jest dosyć tajemnica - i oczywiście napis "Blue" jest po niebiesku! Według mnie nieźle wygląda ta oprawa graficzna. Szczególnie, że bardzo podoba mi się czcionka napisów. Sam klimat też jest niczego sobie. Wydaje mi się, że ta okładka pasuje do książki - a to chyba najważniejsze. Dobrze też, że grafik nie skrzywdził "Inna Blue" - bo mógł naprawdę dać coś gorszego na okładkę.

Na koniec chciałam jeszcze raz zachęcić do czytania tej pozycji! Nie bez powodu jest ona naszym patronatem medialnym i nie bez powodu dałam jej taką wysoką notę! Zachęcam więc jeszcze raz: idźcie do bibliotek lub księgarni i polujcie na egzemplarz tej perełki! Będzie Wam się na pewno podobał i nie pożałujecie!