Lee Child - "Czas przeszły"

Autor: Lee Child

Tytuł: Czas Przeszły

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 16 stycznia 2019

Liczba stron: 448

Ocena: 7/10

Opis:

Reacher postanowił podążyć szlakiem zachodzącego słońca i przejechać z Maine do Kalifornii. Ale, jak zwykle, nie ujechał daleko. Przy leśnej drodze w Nowej Anglii widzi drogowskaz do miejsca, w którym nigdy nie był: miasteczka, gdzie mieszkał jego ojciec. Czym jest jeden dodatkowy dzień podróży? Dla Reachera niczym szczególnym.

Kiedy Reacher przekracza granicę miasteczka Laconia, kilka kilometrów dalej dwojgu Kanadyjczykom psuje się samochód. Muszą zatrzymać się w odciętym od świata motelu, choć każda jego ściana zdaje się wołać do nich, żeby wynosili się stąd jak najszybciej. Ale samochód nie działa, a właściciele obiecują pomoc…

Następnego ranka Reacher stara się dowiedzieć czegoś o rodzinnym domu. W archiwach Laconii nie ma jednak po nim śladu. Reacher będzie musiał wpakować się w niezłe kłopoty, żeby odnaleźć strzępy informacji o ojcu. Ale w znacznie gorszych tarapatach znajdzie się dwójka Kanadyjczyków… I Reacher dokona szokującego odkrycia: teraźniejszość może być ciężka do zniesienia, ale przeszłość też nie jest spokojna… Raczej zabójcza.

Recenzja:

   Lee Child może się pochwalić dosyć znanym nazwiskiem wśród miłośników thrillerów i kryminałów. Ja, w swojej karierze czytelniczej, już kilka razy miałam okazję zetknąć się z jego twórczością, ale w ostatnim czasie, raczej był to przeze mnie zapomniany autor. No ale jest, najnowsza książka, jest dobrym powodem do ponownego spotkania. A więc zapraszam Was dzisiaj na recenzję książki Czas przeszły.

Wyprawa z Maine do Kalifornii niespodziewanie zmienia swój kierunek, kiedy Reacher po drodze widzi drogowskaz wskazujący drogę do miejsca, w którym nigdy nie był, a mieszkał tam jego ojciec. W tym samym czasie dwojgu Kanadyjczyków psuje się samochód i muszą zatrzymać się w odciętym od świata motelu. Reacher dokonuje szokującego odkrycia, że teraźniejszość może być ciężka do zniesienia, ale przeszłość może być gorsza.  

Sięgając po tę książkę miałam lekkie obawy, bo to kontynuacja, bo poziom może być niższy, bo mogę się zniechęcić, ale postanowiłam odłożyć moje obawy na bok i po prostu zacząć czytać, w końcu to Lee Child. Zanim się obejrzałam, już byłam na końcu książki, więc jednak musiało być dobrze. No i było.

Akcja książki podzielona jest na dwa główne wątki, które się ze sobą przeplatają. Jak dla mnie, ciekawszą sprawą była ta, która dotyczyła prywaty Reachera. Druga również była bardzo ciekawa, jednak bardziej przewidywalna. Całość jednak dosyć mocno mnie wciągnęła i niezależnie od tego który wątek był akurat na tapecie, czytało mi się bardzo przyjemnie.

Styl autora bardzo przypadł mi do gustu. Co prawda, kiedyś już czytałam Chidla, jednak nie za dużo pamiętam. Już od pierwszych stron czuć mocno klimat, jaki tworzy wokół całej historii autor. Jak już chyba wspomniałam milion razy, bardzo szybko udało mi się przeczytać książkę i tak na prawdę dwa wieczory mi starczyły, aby zapoznać się z całością.

Bardzo spodobała mi się postać głównego bohatera. Charyzmatyczny, trochę mroczny, pewny siebie, czyli sto procent moich postaciowych oczekiwań. Jestem ciekawa, jak ta postać kształtuje się na przestrzeni tych pozostałych tomów i chyba bardzo szybko będę chciała sięgnąć po pierwszą część, tak aby mieć porównanie. Pozostali bohaterowie również wykreowani są ciekawie, jednak Reacher przyćmił wszystkich zdecydowanie. 

Jakby nie było, Czas przeszły to 23 (!) tom serii w której główną rolę odgrywa Reacher. Tutaj pojawiają się dwa podstawowe pytania. Czy to nadal trzyma poziom oraz czy należy czytać w kolejności. Już śpieszę z odpowiedziami, przynajmniej częściowymi. Jeśli chodzi o poziom, to nie powiem Wam, jak ma się on do poprzednich części, ponieważ coś już kiedyś czytałam z tej serii, ale nie do końca pamiętam. Jednak ta pozycja bardzo mi się spodobała, więc jest szansa, że trzyma poziom. Co do chronologii, to ja nie miałam większego problemu z połapaniem się w fabule i chyba oprócz nielicznych wątków powiązanych z głównym bohaterem nie było większych nawiązań do poprzednich części. Co prawda, ja jestem oddana teorii o czytaniu chronologicznym, to w przypadku tak rozległej serii, spokojnie można zrobić wyjątek.

Czuję się mocno zachęcona do sięgnięcia po inne książki z tej serii, a także inne książki tego autora. Mam nadzieję, że i Wy czujecie się do tego zachęceni, bo warto sięgnąć, przynajmniej po tę pozycje. A może już należycie do wielkich fanów Lee Childa?

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.