Joanna Jax - "Ziemia ludzi zapomnianych"

Autor: Joanna Jax

Tytuł: Ziemia ludzi zapomnianych

Wydawnictwo: Videograf

Data wydania: 22 stycznia 2019

Ocena: 8/10

Opis:

Różni ludzie i ich życiorysy, odmienne spojrzenie na świat i inne marzenia, jednak nadchodzi chwila, gdy ich drogi się krzyżują w jednym z bydlęcych wagonów. Pozbawieni majątku, rozdzieleni z bliskimi, pewnego dnia zostają zmuszeni, by wyruszyć w daleką podróż do miejsca, w którym nic już nie będzie takie samo. Walka o przetrwanie, głód i choroby wystawiają moralność człowieka na ciężką próbę. Postawy i wybory dokonywane w ekstremalnych sytuacjach nie są tak oczywiste, jak mogłoby się z pozoru wydawać. Czy trudy życia i brak perspektyw zmienią tych ludzi na zawsze, czy też zdołają ocalić resztki człowieczeństwa?

Recenzja:

    Po rewelacyjnej pierwszej części, przyszła pora na zmierzenie się z kontynuacją serii Zanim nadejdzie jutro. Nie mogłam się już doczekać tej pozycji i dzisiaj mogę się już z Wami podzielić moją opinią na jej temat. Ale już teraz mówię, że warto się zainteresować tą historią. 

Różni ludzie, różne światy i różne marzenia. Nikt z nich nie spodziewa się, że wszystkie drogi prowadzą do... bydlęcego wagonu. Tutaj niezależnie od tego, jak bogaty i utalentowany jesteś, a raczej byłeś, trzeba zacząć walczyć o przetrwanie. Takie przeżycia nie mogą nie odcisnąć się na ludzkim życiu. Pytanie tylko, czy są w stanie ocalić resztki człowieczeństwa...

Przed każdą kolejną książką Joanny Jax, trochę się obawiam, bo autorka już mnie przyzwyczaiła do wysokiego poziomu swoich historii, więc nowe historie mają do pokonania sporą poprzeczkę. Na szczęście i tym razem się nie zawiodłam. No dobra ale w końcu do rzeczy. 

Ja książki Pani Jax czytam na jednym wdechu. Kiedy zabiorę się za czytanie jednej pozycji, to nie mogę się oderwać póki nie skończę. Wiadomo, że i w tym przypadku było tak samo. Lubię to, w jaki sposób autorka pisze. Wciąga mnie w każdą swoją historię, w taki sposób, że jeszcze siedzi mi w głowie nawet po skończeniu jej. Nazbierała mi się już całkiem pokaźna półka książek autorki i mam nadzieję, że będzie się ona cały czas rozrastać.

Pomysł na historię może nie jest oryginalny, ale intrygująco zrealizowany. Po zakończeniu pierwszego tomu, nie mogłam się naczekać na kontynuację, ponieważ tak bardzo chciałam dowiedzieć się, jak dalej potoczą się losy bohaterów. Niewątpliwie jednym z lepszych aspektów jest klimat historii. Wydaje mi się, że autorka idealnie oddała charakter miejsc w którym znajdują się bohaterzy. Nie są to przyjemne miejsca, nie ma się co oszukiwać i to właśnie pokazuje nam Joanna Jax.

Świetna kreacja postaci, to coś, czym chyba już zasłynęła Jax w swoich książkach. Boleśnie ludzcy i prawdziwi, nadają książce niepowtarzalnego wyrazu nierealistyczności, o którą teraz ciężko. Jedyny mankament jaki zauważyłam, to że postacie jakie kreuje autorka są już odrobinę powtarzalne. Nie ma to najmniejszego znaczenia dla osoby, która dopiero zaczyna swoją przygodę z autorką, jednak, ktoś kto zna Jej twórczość, może już wyłapać jakieś podobieństwa. Nie jest to jakieś uciążliwe, ale zauważalne.

Ta historia zalicza się do tych, które poruszają dogłębnie każdego czytelnika. Ja na ogół nie daję się ponieść emocjom podczas czytania książki, a już na pewno nie w taki sposób w jaki miało to miejsce tym razem. To może nie było nawet wzruszenie, a głębokie poruszenie i myśl o niesprawiedliwości, takie jakie w moim przypadku miało miejsce jedynie przy czytaniu różnych reportaży. W każdym razie ciężko opisać to co odczuwałam podczas czytania tej historii, więc każdy musi się przekonać na własnej skórze. 

Mam nadzieję, że autorka już pracuje nad kontynuacją, lub nad jakąś zupełnie nową historią, bo bardzo chętnie sięgnę po kolejną Jej pozycję. Wam także polecam zainteresować się książkami Pani Jax, bo wiem, że nie pożałujecie.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.