Imogen Hermes Gowar - "Syrena i Pani Hancock"

Autor: Imogen Hermes Gowar

Tytuł: Syrena i Pani Hancock

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 30 stycznia 2019

Liczba stron: 512

Ocena: 8/10

Opis:

Pewnego wrześniowego wieczoru w 1785 roku kupiec Jonah Hancock słyszy niecierpliwe pukanie do drzwi. W progu stoi jeden z jego najlepszych kapitanów, klnąc, plując i nerwowo przestępując z nogi na nogę. Statek pana Hancocka przepadł. Ale kapitan przywiózł kupcowi coś, co swoją wartością przewyższa okręt… Wyłowionego z morskich odmętów dziwnego stwora, który bez wątpienia jest… najprawdziwszą syreną!

Kiedy plotka roznosi się po okolicznych dokach, kawiarniach i lupanarach, wszyscy chcą zobaczyć syrenę pana Hancocka. A on bardzo chce na tym cudzie zarobić. Zgadza się więc wypożyczyć osobliwą poczwarę do najsławniejszego domu rozpusty w Londynie. W tym luksusowym przybytku czeka na pana Hancocka o wiele więcej syren. Znacznie groźniejszych i bardziej ponętnych niż jego morski stwór – gotowych dać mu szczęście, o którym marzy, lub zhańbić go i przywieść do zguby…

Recenzja:

Ludzkość od zawsze intrygują syreny oraz inne mityczne istoty. Nawiązania do morskich piękności można zauważyć zarówno w bajkach dla dzieci, jak i w utworach dla dorosłej społeczności. Syrena i Pani Hancock to niepierwsza książka poruszająca ten magiczny temat, jednakże… w absolutnie inny niż się można spodziewać sposób. 

Rozpoczynałam lekturę z przekonaniem, że syrena będzie jedną z głównych bohaterek powieści. Wskazywało na to wiele elementów: malownicza okładka, opis i sam tytuł powieści. Niestety, było to mylne myślenie, bo choć w istocie jest ona ważnym ogniwem, tak spotkanie z nią jest raczej krótkie i niezbyt satysfakcjonujące – szczególnie dla czytelnika, który sięga po książkę właśnie przez wzgląd na tę baśniową postać. Gwarantuję jednak, że więcej rozczarowań w niej nie doświadczycie, a – co więcej – pozostałą treścią książki będziecie zachwyceni! 

Od razu rzuca się w oczy, że Syrena i Pani Hancock ma w sobie coś z klasycznych, wiktoriańskich powieści. W opisach XVIII-wiecznego Londynu oraz społeczeństwa czuć inspirację twórczością sióstr Brontë, Charlesa Dickensa i Wilkie Collinsa, a przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie. Obserwujemy tętniące życiem uliczki, barwnych – choć ponurych – mieszkańców oraz pewien dom rozpusty, w którym zatrzymujemy się z bohaterem na dłużej. Bo – jak wspominałam wcześniej – to nie historia syreny, a pewnego handlarza, Pana Hancocka, oraz… kurtyzany. 

Powieść Imogen Hermes Gowar czyta się doskonale. Styl autorki jest bardzo przyjemny, iście magiczny – Syrenę i Pani Hancock czyta się niczym baśń, tylko… dla dorosłych czytelników. Autorka pozwala przyjrzeć się bliżej działaniu dawnego burdelu oraz samym damom wątpliwych obyczajów, a robi to w sposób intrygujący, wręcz ciekawy. Podobnie rzecz ma się z historycznymi niuansami – z finezją opisuje dawne odzienie, architekturę, zwyczaje. Muszę przyznać, że całkowicie oczarowało mnie to połączenie rzeczywistości z nutką magii oraz nieoczekiwanych uczuć. Nie przeszkadzał mi nawet brak akcji, zwyczajnie zaczytywałam się w opisach i niekiedy prostych rozmowach bohaterów. Szkoda tylko, że tak niewiele było w Syrenie… syreny. 

Syrena i Pani Hancock to przepięknie wydana i opowiedziana historia, która zdecydowanie zapada w pamięć. Autorka umiejętnie połączyła tutaj motywy literatury klasycznej z magią legend i baśni, przyprawiając wszystko odrobiną pikanterii. W tym wszystkim znalazła miejsce także na ważne przesłanie odnośnie prawdziwych wartości – bo choć pieniądze są ważne i pozwalają wiele osiągnąć, tak prawdziwych więzi za ich pomocą nie nawiążemy. Polecam z całego serca!