Andrzej Pilipiuk – "Dziedziczki" i "Zaginiona"

Autor: Andrzej Pilipiuk

Tytuł: Dziedziczki i Zaginiona

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 26 i 27

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 250 i 280

Ocena: 5/10

Opis:

Stanisława z pomocą przyjaciół próbuje odbudować rodową siedzibę w Kruszewicach, zasadzić drzewo i odnaleźć własne miejsce na ziemi.
Sielsko-anielską atmosferę burzy powrót Bractwa Drugiej Drogi. Tym razem niebezpieczeństwo grożące Michałowi wydaje się nie do pokonania. Przeciwko dziedziczkom stają również mieszkańcy Kruszewic, a z Moniką dzieją się rzeczy tyle niepokojące, co niebezpieczne.

Na aukcji dzieł sztuki i starodruków spotykają się trzy niezwykłe kobiety.

Każda z nich pragnie tylko jednego – kreślonej na pergaminie XIX-wiecznej kopii starej mapy północnego Atlantyku. Do czego może prowadzić znajdujący się na koziej skórze plan Friesland? Nikt tak naprawdę nie wie czy wyśniona wyspa istnieje naprawdę, a jeśli tak – jakie kryje w sobie niebezpieczeństwo.

Recenzja:

Już w poprzedniej recenzji mówiłam, że losy opisywanych przez Pilipiuka kobiet – Stanisławy, Katarzyny i Moniki – nie do końca przypadły mi do gustu. Z lekką obawą podeszłam więc do kolejnych dwóch części ich przygód. Czy tym razem również nie udało mi się wciągnąć w fabułę? A może te dwa tomy były o wiele lepsze od poprzednich?  

Obie powieści to kontynuacja losów trzech kobiet – Stanisławy żyjącej już od kilku stuleci, jej kuzynki Katarzyny oraz Moniki, dziewczyny skrywającej jeszcze większy sekret niż jej przyjaciółki – a także ich przyjaciela Michała. Po zdarzeniach sprzed kilku tygodni wszyscy starają się dojść do siebie i przede wszystkim odnaleźć własne miejsce. Ponownie jednak nie jest im dane tak szybko zaznać upragnionego spokoju. Bractwo Drugiej Drogi znów rzuca im kłody pod nogi, ponadto zagrożenie pojawia się od strony mieszkańców Kruszwic, w których trzy kobiety próbowały zbudować sobie nowe życie. Jest też kilka innych niebezpieczeństw, bohaterom przyjdzie odkryć sporo tajemnic… Jak to wszystko się zakończy? Do czego doprowadzą kolejne zaskakujące wydarzenia? I co wspólnego będzie miała z tym kupiona na aukcji mapa?

O tym wam nie opowiem, bo przecież nie zamierzam zdradzać kluczowych wątków. Napiszę natomiast, że w tym tomie autorowi udało się mnie nawet kilkukrotnie zaskoczyć. Chociaż nie powiem, żeby zmieniło się coś względem konstrukcji bohaterów czy wartkości akcji, to te dwie części i tak czytało mi się szybciej i przyjemniej niż poprzednie. Na plus zasługują wszystkie sceny z Bractwem Drugiej Drogi, bo w Dziedziczkach ten wątek został pociągnięty o wiele sprawniej i ciekawiej. Poza tym, choć spodziewałam się zakończenia, nadal wywołało ono u mnie smutek. Największą zaletą natomiast moim zdaniem jest wątek Moniki – z nią działy się rzeczy kompletnie zaskakujące, a i rozwiązanie problemów nie było sztampowe.

Jeśli chodzi o Zaginioną natomiast, było nieco słabiej. Większa część powieści skupiała się na poszukiwaniu tajemniczej wyspy Friesland, na której bohaterki miały odnaleźć odpowiedzi na nurtujące kwestie. Pojawiło się tutaj kilka intrygujących postaci, ale miałam wrażenie, że akcja miejscami kuleje. Niemniej im dalej w tekst, tym lepiej, dzięki czemu te dwie części oceniam wyżej niż pierwsze. Nadal znajdzie się trochę pisania o niczym, ale będzie to poprzetykane ciekawymi wstawkami historycznymi, fajnymi humorystycznymi scenkami, takim swojskim polskim humorem, co uznaję za kolejny plusik.

Nie powiem, żeby ta tetralogia trafiła na półkę moich ulubionych książek. Trochę mi tu brakowało pogłębienia charakterów postaci, nie podobało mi się kilka rozwiązań, ale uważam, że w ogólnym rozrachunku książki są dobre. Jeśli macie ochotę na przeczytanie czegoś z naszego rodzimego podwórka, czegoś innego i kilkukrotnie zaskakującego, sięgnijcie właśnie po pierwsze tomy, a po nich po Dziedziczki oraz Zaginioną. Jestem ciekawa, jakie będą wasze wrażenia po lekturze tych książek. Sama natomiast czekam na kolejne tytuły z kolekcji Mistrzów Polskiej Fantastyki – teraz kolej na książki Jacka Komudy! Jestem ciekawa tego, co w nich znajdę.