Agata Suchocka – "Woła mnie ciemność"

Autor: Agata Suchocka

Tytuł: Woła mnie ciemność

Tytuł serii: Daję ci wieczność. Akt I

Wydawnictwo: Initium

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 380

Ocena: 6/10

Opis:

Armagnac Jardineux, potomek plantatorskiej rodziny z Luizjany, udaje się w podróż do Europy, by zdobyć wykształcenie i posmakować rozrywek Starego Kontynentu. Tymczasem wojna secesyjna pustoszy Południe, pochłaniając rodzinny majątek i na zawsze oddzielając go od bliskich. Wkrótce zarówno jego krewni, jak i rodzinna fortuna pozostają tylko wspomnieniem.

Pozostawiony sam sobie w Londynie, Armagnac topi smutki w alkoholu. Jedyne, co potrafi i czym może zarobić na życie, to z wirtuozerią grać na fortepianie. Właśnie dzięki tej umiejętności poznaje młodego skrzypka, Lothara Mintze, oraz jego mecenasa − lorda Huntingtona. Wyniesieni z rynsztoka wprost na salony, muzycy szybko zdobywają uznanie i zaczynają się pławić w uwielbieniu śmietanki towarzyskiej, uzależniając się od luksusów i cielesnych przyjemności.

Armagnac jednak niezbyt długo cieszy się nowym, pełnym przyjemności życiem – wkrótce odkrywa, że dawna tajemnica związała losy jego babki, Blanche Avoy, z lordem Huntingtonem. Lektura pamiętnika Blanche zasiewa w sercu pianisty ziarno niepokoju. Czy to możliwe, by jego babka wiele lat temu opisywała tego samego mężczyznę, który teraz bawi się jego losem? Czy młodemu muzykowi uda się uwolnić od Huntingtona, gdy pozna jego mroczne tajemnice?

Bohater nawet nie wyobraża sobie, jak wysoka jest cena sławy…

Woła mnie ciemność to przesycona emocjami i pełna erotycznego napięcia powieść drogi, zapis moralnego upadku i wędrówki ku zagładzie początkowo niewinnego bohatera, który porzuca wpojone mu za młodu ideały. Rozbrzmiewająca muzyką i przepojona gotycką atmosferą historia, nawiązująca do klasycznych powieści grozy − z bohaterami, w których można się zakochać już od pierwszych stron − gwarantuje mnóstwo zwrotów akcji i kunsztowną ucztę dla zmysłów!

Recenzja:

Mroczny, XIX-wieczny Londyn. Młody mężczyzna, który traci wszystko i zostaje zepchnięty na dno. I jego, zdaje się, wybawiciel. Tajemnice, napięcie, atmosfera grozy… Czujecie już ten klimat? Bo od pierwszej strony powieści Agaty Suchockiej to wszystko w zaskakującej mieszance zaczyna otaczać czytelnika, powoli sprawiać, że zaczynamy pogrążać się w lekturze, a potem… zostajemy zaatakowani, książka porywa do swojego wnętrza i nie wypuszcza do samego końca.

Ale od początku. Armagnac Jardineux to potomek plantatorskiej rodziny z Luizjany. W wyniku wojny, która pustoszy Południe, jego majątek przepada, krewni i fortuna pozostają tylko wspomnieniem. Młody mężczyzna topi więc smutki w alkoholu, aż pewnego dnia, gdy kolejny raz z wirtuozerią wygrywa utwory w jakimś barze w Londynie, natrafia na niego Lothar. Lothar to młody skrzypek, który pozostaje pod pieczą mecenasa lorda Huntingtona. Obaj wyciągają dłoń do Armagnaca, oferują mu bogactwo, sławę, spełnienie wszystkich jego zachcianek. I gdy młodemu mężczyźnie wydaje się, że to szczyt marzeń, nad jego głową zaczynają zbierać się ciemne chmury. Wkrótce nic nie jest już takie kolorowe, Armagnac natrafia na tajemnicę, która zasiewa w jego sercu ziarno niepokoju. Próbując zrozumieć, kim jest lord Huntington, kim jest Lothar, co wspólnego z tym wszystkim ma jego babka, Armagnac zaczyna wreszcie odkrywać, jak wysoka jest cena sławy…

Spodziewałam się ciekawej, klimatycznej powieści z wątkami fantastycznymi, która przeniesie mnie w czasy mrocznego Londynu. I jestem usatysfakcjonowana pod tym względem, bo Agacie Suchockiej naprawdę udało się oddać atmosferę tamtych czasów, plastycznie kierować wyobraźnią czytelnika i zaserwować mu prawdziwą uczę dla zmysłów. Na dodatek stworzyła pełną emocji i, o tym nie można zapominać, erotycznego napięcia historię, która toczyła się gładko i pozwalała czytelnikowi zatracić się na długie godziny. W tym miejscu podkreślę też jeszcze raz, że Daję ci wieczność to powieść, w której pojawiają się wątki erotyczne, gejowskie, a także wątki mogące wywołać niesmak lub zaszokować. Mamy tu sceny seksu i brutalność, które mogą urazić nawet dorosłych. Dlatego bardzo cieszę się z tego, że na czwartej stronie okładki została umieszczona odpowiednia nota, która o tym informowała. Sama uważam, że w książce nie było aż tak dosadnych scen, bo zdarzało mi się czytać o wiele bardziej kontrowersyjne fragmenty, niemniej doceniam ostrzeżenie i zdaję sobie sprawę z tego, że było potrzebne.

Sama fabuła skupia się na losach Armagnaca oraz Lothara, którzy zostali uwikłani w przepełnioną mrokiem i tajemnicami historię. Ich relacja, burzliwa, czasami przybierająca zaskakujące barwy, naprawdę mi się spodobała i z ogromną ciekawością śledziłam, do czego ich doprowadzi. Choć muszę przyznać, że przyjemniej czytało mi się pierwszą połowę książki, ich losy, zanim poznali tajemnicę skrywaną przez swojego mecenasa. Nie było jednak tak, że później historia się zepsuła, nabrała po prostu nieco innego wydźwięku i czasem zdarzało jej się zbaczać na bardziej dziwaczne tory, nieraz wręcz groteskowe, co nieco zaburzyło mi czytanie.

Chociaż sama historia opiera się na kilku schematach, da się przewidzieć niektóre wydarzenia, jest ona w większości na tyle zajmująca, że podczas lektury się tego nie odczuwa. Bywają natomiast momenty, gdy tempo zwalnia i nieco bardziej niecierpliwy czytelnik może się łatwo zrazić, ale moim zdaniem jest to jedna ze swoistych cech tej książki. Opowieść w niej nie gna na łeb na szyję, a płynie, powoli odsłaniając kolejne tajemnice. I dąży do epilogu, który złamał mi serduszko i sprawił, że boję się zajrzeć do drugiej części.   

Woła mnie ciemność ma w sobie elementy typowe dla powieści grozy, możecie spodziewać się upiornej narracji, tajemniczej atmosfery, która towarzyszy od pierwszej do ostatniej strony, zagadkowych bohaterów i mrocznych, mrocznych zdarzeń. Parę przeciwieństw – niewinnego z początku Armagnaca, nieco bardziej demonicznego Lothara czy Huntingtona. Nie zabraknie tu też zwrotów akcji, zaskoczeń, moralność bohaterów będzie poddawana próbom, ich droga wieść będzie ku nieuchronnej zagładzie… Ale jak to wszystko się zakończy? Jakie będą odpowiedzi na wszystkie zagadkowe pytania? To pozostawię do odkrycia wam jedynie z malutką radą: warto! Naprawdę warto, jeśli lubicie tego typu klimaty, ciemność tej powieści z pewnością wezwie także was.